ปี 1910
โคลบี้ส์ พินเชอร์ (Colby's Pinscher) 72 ปอนด์
นักเลี้ยง พิทบูล ในยุคนั้นต่างก็รู้จัก และอ้างถึงความสุดยอดในสายเลือดของเจ้า พินเชอร์ กันแทบทุกคน มันเป็นนักฆ่าที่โด่งดังมาก บรรดา คอก สโมสร สุนัข รวมถึงนักผสมพันธ์ ให้การยอมรับ แต่ประวัติที่ละเอียดของมัน ในยุคนั้น ไม่ได้มีการบันทึกไว้อย่างแจ่มชัดเท่าไร แต่คำว่า พินเชอร์ ในชื่อของมัน เป็นภาษาเยอร์มัน ตรงกับคำว่า เทอร์เรียในภาษาอังกฤษ มันจึงเป็นนักล่าที่เก่งกาจมาก ตัวหนึ่งทีเดียวครับ

ปี 1919
อาร์มิเตจส์ เคเจอร์ (Armitages Kager) 47 ปอนด์
อาร์มิเตจส์ เคเจอร์ สืบสายเลือดมาจาก เจ้า พินเชอร์ โดยการผสมพันธ์ ของ จอห์น โคลบี้ ชื่อเดิม Colby's Tramp เกิดเมื่อ 1 ตุลาคม 1914 เคเจอร์ เป็นสุนัขที่สตาร์ทช้ามาก มันเริ่มการแข่งขันครั้งแรกที่ อายุประมาณ 3 ปี ชนะการแข่งขันทั้งหมด 4 ครั้ง ตามประวัติเดิมเคยเป็นของคนขับรถบรรทุกเหล้า วิสกี้ เลยมีชื่อว่าเรียกกันว่า วิสกี้ เคเจอร์ มันชอบขึ้นรถตามเจ้าของไปกับนายมันใมทุกที่ ตอนหลังได้ถูกขายให้กับ นาย จอร์จ อมิเตจ และได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น อาร์มิเตจส์ เคเจอร์ และเขาได้ประกาศว่า มันเป็นสุนัขที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา Kager ตอนที่อยู่กับ นาย Harry Clark มันมีชื่อว่า Clark's Tramp ส่วนใหญ่เราจะเห็นลูกหลานมันในชื่อนี้ ในเพดดรีกรี

ปี 1920
ทูดอร์ส แบล็คแจ็ค (Tudor's Black Jack) 49 ปอนด์
เป็นสุนัขของ ท่าน เอิร์ล ทูดอร์ แบล็คแจ็ค มักถูกประกบให้ต่อสู้กับสุนัขที่หนักกว่า และใหญ่กว่าเสมอ แต่มันก็ไม่เคยแพ้เลย ชนะมาตลอด ทุกคนที่เคยเห็นการต่อสู้ของมัน ต่างให้การยอมรับ และยกย่องว่ามันเป็นนักสู้ที่สุดยอดจริงๆ แต่ไม่เคยมีการบันทึกถึงรายละเอียด เกี่ยวกับประวัติของมันและลูกหลานของมันเลย น่าเสียดายจริงๆ

ปี 1940
เซียร์ซี่ เจฟฟ์ (Searcy Jeff) 39 ปอนด์
นักเพาะพันธ์ที่มีชื่อเสียงมาก ในยุคนั้น อย่างนาย บ๊อบ วอลเลช กับ นาย บ๊อบ เฮมพ์ฮิลล์ ต่างให้การยกย่อง ว่ามันเป็นสุนัขที่ยอดเยี่ยมมากที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา มันเป็นนักสังหารที่เก่งกาจมากทีเดียว มันสามารถ ขบกัด หัวของคู่ต่อสู้ให้เละได้ภายในไม่กี่วินาที มันไม่เคยใช้เวลาในการต่อสู้ที่เนิ่นนานแม้แต่ครั้งเดียว มันกัดติดไม่ยอมปล่อยและสังหารคู่ต่อสู้ในที่สุด จากการต่อสู้ในสังเวียนเลือดที่ยาวนาน ทำให้มันต้องสูญเสีย เขี้ยวอันทรงพลังและอันตรายของมันไป แม้ว่าเขี้ยวจะหักไปแล้ว มันยังสามารถยังอาศัยความเจนสนาม ความทรงพลัง และความเก๋า สามารถ พิชิต สุนัข พันธ์อื่นๆ ในรูปแบบการต่อสู้ แบบ 3 รุม 1 อย่างง่ายดาย อีกด้วย มันไม่เคยแสดงอาการหวาดกล้วต่อสุนัขใดๆ เลย มันกระหายที่จะต่อสู้อยู่ตลอดเวลา และในที่สุดมันก็ถูกยกย่องว่าเป็นยอดนักสู้ตลอดกาล

ปี 1950
คิง ค๊อตตอน (King Cotton) 39 ปอนด์
มันเป็นสุดยอดสุนัขในอุดมคติ ที่สมบูรณ์แบบที่สุด ของ พิทบูล มันมีความสวยสง่างาม ร่าเริง รักสนุก มีความฉลาด ทุกอย่างรวมอยู่ในตัวมันทั้งหมด และ มันเองนี่แหละ เป็นตัวจุดประกายให้ ผู้คนที่รักสุนัขในยุคนั้น ต่างเสาะแสวงหา และอยากเป็นเจ้าของ พิทบูล กันแทบทุกคน ชื่อเสียงของมันเกิดจากการที่มันได้ปราบ สุนัข ที่โหด ดุ เก่ง และดังที่สุดในยุดนั้นลงอย่างง่ายดาย ภายในเวลาแค่ 31 นาที การต่อสู้ของ คิง กับ เจ้าแบล็คกี้ ได้สร้างตำนาน และทำมันให้กลายเป็น ยอดนักสู้ในทันที มันปราบสุดยอดสุนัขที่ไม่มีใครปราบลงได้ในยุคนั้น อย่างง่ายดาย ความสุดยอดของมัน คือ มันสามารถคุมเกมการต่อสู้ตั้งแต่ต้นจนจบ โดบที่เจ้าแบลคกี้ ไม่สามารถ ทำอะไรมันได้ และไม่ยอมออกมาสู้ด้วยในที่สุด

GR.CH.MAYDAY ROM

เจ้าสุนัขตัวนี้เป็น Dog Of The Year 1996 ของ Southern Kennel นะครับ
เจ้าสุนัขตัวนี้ จะเป็นอื่นไปไม่ได้ เพราะมันคือ GR.CH.MAYDAY ROM นั่นเอง มาเริ่มเรื่องกับเจ้าเมย์เดย์ เลยนะครับ Mayday กับ พี่น้อง มีความน่ารักทุกตัว รูปร่างกำยำ สมส่วน เวลายืนดูงามสง่า ไม่รู้จักคำว่ากลัว เมย์เดย์ เป็นจ่าฝูง .ชอบเบ่งกล้าม..แยกเขี้ยวขู่ใส่พื้นที่ใน Southern Kennel กลายเป็นอาณานิคมของเขา ทันทีที่ปล่อยลงพื้นเมย์เด หัวโต หูยาว ชอบชวนทะเลาะ มาตั้งแต่เล็ก..เขาชอบทำคอเชิด..เอียงไหล่ เหมือนกับจะบอกว่า.ข้าก็คน นะเฟ้ย.ย..!!!เมย์เดเป็นลูกหมาที่มีความสุขมาก เล่นซนได้ทั้งวัน..อย่างไม่รู้จักเหน็ด จักเหนื่อย..
ครั้งแรกที่พา ไปลงเล่นใน Pit เราให้ เมย์เด ขึ้นครูกับ Ch. Leroy สายเลือด Paladin เข้มข้น .อาจารย์ Lee มีปาก เกินกิโล ..อ.ลี เปิดชั้นเรียน ด้วยการ...ทาบตะปู เข้าที่หน้าอกของเมย์เด.. แล้วตอกใส่หนักๆ .ด้วยความฉลาดหัวไว..ต้องเลียน แบบอาจารย์..เมย์เด เอามั่ง.. งับปากขันตะปูเกลียวใส่ หมวกของ อ.ลี.. แล้ว งัดออก..!!< .ศิษย์คิดล้างครู..>เมย์เดย์..เล่นพิเรนทร์.. ทำฉี่รดพื้น.He was PISSED!!..พอนึกขึ้นได้..มันรีบพุ่งปากคาบเอา Ch. Leroy มากด ..สบัดทำถูไป ถูมา เป็นผ้าเช็ดพื้น..จนเรา ต้องรีบหยุด..มิ ฉะ นั้น.....ลมหายใจของ Ch. Leroy..จะต้องหยุดแน่นอน Of Course Ch. Leroy.. กินเยอะกว่า..ตั้ง 9 Lps..:ถือว่า ไม่แฟร์ สำหรับ -- แต่Mayday SCREAMED, in the corner ? He really was impressive.?ลูกสิดทรยศ ร้อง งิ. งิ. อยู่ที่มุม..มันบอกว่า.. ...อาจาน งับ..ซาหนุกมาก จิง.จิง..~!!
Match Record.
For #1 เราเปิด ใส่กับ SLK & Dennis L?s High Voltage ( 2X ) ที่ Catch Weight ไม่เอาตาชั่ง.แมทช์นี้พิเศษมากเพราะวงการ กำลังคึกคักมีโพสท์ลงบอร์ดสายโชว์ก็ยังเอาไปลง ครั้งนี้เราพา 3 นักรบไปพร้อมกัน คือ ..Mayday ...ครั้งแรก Choice? ครั้งแรกLeroy 1Xเราไปถึง PR.Pertorico ยามดึก ตีสองของคืนวันจันทร์ Choice กับ Leroy 1X ชนะทั้งคู่.Choice เอาชนะ ลูกสาว ปากจัดของ Garner?s Frisco ROM เหลือแต่เมย์เด จะออกศึกในวันศุกร์..เมื่อกลับถึงบ้านรู้สึกว่าคืนนี้เงียบผิดปกติ..ทุกครั้ง ที่เรามา เมย์เดจะร้องวู้..เห่ากระโชก ด้วยความดีใจว่าจะได้เล่นอีกแล้ว..แต่เมื่อเอาไฟฉาย ส่องดู..ผมสะดุ้งเพราะเมย์เด อยู่กับหมา อีกตัวหนึ่งนอนตายอยู่ในรัง.เป็นน้องของ SK?s Xuxa หลุดโซ่ออกมา เข้าใจว่าพอมองเห็นกัน เมย์เดกัดพังรั้วต่อรั้ว ไปลากเอาน้องของ Xuxa เข้ามาฟัด ผมไม่สียดายเจ้าตัวเล็กที่ตายไป แต่จะทำอย่างไร!! กับเวลาอีกเพียงสี่วัน!! เมื่อล้างตัวเสร็จเราขังเขาใว้ในห้องมืดให้น้ำ ให้อาหารเต็มที่ ตอนเช้าพาไปเดินเริ่มดูดีขึ้น..อีกวันถัดมา ก็ทำแบบเดียวกัน..เป็นอุบัติเหตุ ที่ยอมรับว่า เสียความมั่นใจปากต้องล้าแน่ เพราะกัดรั้วไม้กับขย้ำหมาอีกตัวจนตาย..

For #3 หลังจากที่เก็บมา 2 แมทช์.เป็นช่วงเวลาที่หากินลำบาก เราลงตะขออีกครั้ง คราวนี้ถึงกับต้องเปลี่ยนชื่อ! He had won impressively .. No one want any of Mayday?..เขาว่า..เมย์เด มันพระเอกเกินไป..ไม่มีใคร อยากจะเอาด้วย..My GREAT fried Angel..hooked him with ว่าที่ 4X.. Gator Boy..จาก NYC. New York City..เขาเก็บ ตำแหน่ง แชมป์จาก Pete Jr?ๆ ตัวนี้ ผมเคยเห็นมาแล้ว..เป็น half Alligator.ลูกครึ่งจระเข้...แต่ว่าโดน Gator Boy ลบชื่อไปเรียบร้อย.!!Gator Boy ลำตัวหนา..อายุดี..กระดูกดี ..เป็น Bullyson / Cowboy ..but !!..60 Lps..hehe....เจอเครื่องจักร นักล่า..อีกแล้ว ครับทั่น...เหอ.. เหอ ...That was a true Killing Machine.It was the shortst but the most SAVAGE !! ..เป็นไฟท์ ที่สั้นสุด..แต่เจ็บสุด ของเมย์เด Mayday? somehow knew that ....He had to kill..this Croc?..before he got killed..บางที เหมือนกับมันรู้...ถ้าเอ็นดูเขา..เอ็นเราขาด....อย่ากระนั้นเลย..!!.เมย์เด สำเร็จโทษ จระเข้ร้าย..ที่ 29 นาที But with the TERRIBLE chest injuries.Ch. GatorBoy 3X..ได้ฝากบาดแผล ชิ้นใหญ่!! เป็นเนื้อที่ขาดห้อย รุ่งริ่ง...แปะติดใว้ ที่หน้าอกของ เมย์เด......เวลาเล่า..เหมือนพูดเล่น..แต่ที่ คลินิก สัตวแพทย์..เมย์เด ตัวเย็น มีเลือดใส ซึมออก..รูเขี้ยวเจาะทะลุ เกือบถึงปอด. ห่างเพียง 1 นิ้ว..It was a miracle he lived We worked on him long...hard..My friend Angel? มานอนเฝ้าใข้ อยู่นานนับเดือน.....หลังจากนั้น..เมย์เด..สิเป็น.... Southern Kennel?s Ch. Mayday 3xW WOW.?I was exited..ขอบคุณ..หลายเด้อ ...Angel.
For #4 ครั้งนี้ เราไม่ต้องมอง หาใครอีกแล้ว...นอนอยู่กับบ้านเฉยๆ..They came looking for us ไม่ต้องเปลี่ยนชื่อ..นามสกุล...อะไรอย่างนั้น อีก....We hooked into... Big Dust?s Ch Budda(6X)..จอมนะโม บุดดา.. ผ่านการลงของ มาแล้ว 6 วิน..แต่มีบันทึกใน นิตยสาร SDJ เพียง 3 วิน ตกลง เราหาบใส่กัน ที่ 65 Lps!! เรายอมขุน เมย์เด จนอ้วนปี๋...ก็เพราะความอยาก อีกนั่นแหละ Ch. Budda(6X) was a rough-though bulldog. บุดดา เป็นนักรบ ที่ หยาบคาย ไร้มารยาท.พอปล่อยใส่กัน...ไม่ถึงห้านาที บุดดา ก็แผลงฤทธ์..Ch Budda (6X)..ใช้ฆ้อนปาก ทุบแข้งหน้า ของเมย์เดย์....ๆ ต้องเล่น เก้าอี้ดนตรี 3 ขา...เป็นครั้งแรกที่เราเห็นในแมทช์. ที่ตัวใหญ่ กลายเป็นรอง.. ตัวที่ขาหัก..อีกทั้งเล็กกว่า กลับเป็นต่อ..!!and still coming and coming ?it was a classic match เมย์เด มีแต่ใจ... กับแรงปาก. สะบัด กระชากใส่ ..เราลุ้น..เชียร์กันเต็มที่ จนเสียงแหบ........I would yell and Mayday shook violently.at 1:05?.Budda stood the line !! Mayday once again SCREAMED in the corner.จบแมทช์นี้ เมย์เด พักไป 1 ปี..เราถือโอกาส.. บรีด เมย์เด กับ SK?s Xuxa? ได้ลูกครอกแรก คือ...Gr.Ch. Lukane. เราไม่คิดจะรบ กับใครอีก เพราะอาการที่เดินกะเพลก 3 ขา..Cuban Missing Ling น่าจะเป็นอะไร ที่ดีกว่าหมอ..เขาบอกว่า...เมย์เด ทำสำออย...เราดูจากฟิล์ม X-Ray แล้ว.... มันเข้าใจว่า ขาของมันยังเจ็บอยู่.แต่ขาที่หัก จะเป็นผลดี ทำให้ เมย์เด แข็งแกร่งยิ่งขึ้น...ให้คุณรีบ ลงมือทำ Pre- Keep จะช่วยแก้ปัญหานี้.เมื่อลงมือทำตาม..Missing Ling พูดถูก....ไม่เพียงกลับมา เดิน-วิ่ง ได้4ขาเท่านั้น. แต่ เมย์เด ดูสดชื่น เนื้อหนังดีมา เหมือนหนุ่มขึ้นอีก 2 ปี.
For #5 The best match ..Ch Mayday against Tan?s Cody ไม่ใช่ที่ความเก่งของ Tan?s Cody ที่สู้จนถึง dead game ในเวลาต่อมา.แต่บรรยากาศที่ตื่นตัวของการแข่งขัน.....นักวิเคราะห์การตลาด ทำนายว่า 99 % เมย์เด จะขายไม่ออก ต้องรองราคาสถานเดียว.เรื่องของเรื่องมาจาก Good friend Angel..แอบย่องไปประกบ Mr.Tant..เรานับถือ Mr.Tant ในฐานะบรีดเดอร์ชั้นดี และเป็นดอคแมน ชั้นแนวหน้า แต่เราต้องการ เบียดกับ Red-Boy/Jocko ที่มาแรงมาก ในขนะนั้น เรายอมทวนกระแส ขึ้นไปหาต้นน้ำ ผู้ให้กำเนิดคือ Gr.Ch.Yellow ..เราconditioned เมย์เด... ที่ Florida แล้วบินย้อนไป แมทช์ที่South Carolina ก่อนเวลาเพียงไม่กี่วัน ที่พิกัด 65 Lps. มีความผิดพลาดตรงอาหารมื้อสุดท้ายเราเสียค่าปรับMr. Tant ยอม OK กับ ครึ่งปอนด์นั้น...เมื่อล้างตัวใกล้เสร็จ Mr. Tant มายืนดู อืม!!..หน่วยก้านดีนะ...ดูไป คล้ายๆ....เหมือนเจ้าเหลือง...ใช่แล้ว ..เมย์เดใช่หรือไม่ ..!! ผมพยักหน้า หงึก.!!...ไม่รู้จะตอบว่าไง.. ลุง แท้นท์ ทำหน้าเซ็ง !!....อั้ว ไม่อยาก...เลยว่ะ!!..ถ้าเว้นได้ ก็อยากเว้น..มันลูกอั้วเอง แท้ๆ..ก็ใช่..แต่ไม่ ถูกต้อง..!!I told him that ? YES? Mayday was off Gr.Ch.Yellow,? but you weren?t the breeder,The true breeder was Mr. Hollingworth?ต่างหากเล่า..เขาเป็นคนจ่ายค่าผสม .แต่คุณแค่คนเก็บเงิน.!! เมย์เด มาจากคุณเสี้ยวเดียว..ที่เหลือคือฝีมือของ Mr. Hollingworth ที่เอามาเข้ากับ Bolio-Tombstone...ล้วน ๆ ..Any ways..พอนับเงินเสร็จ Mr. Tant หันหลังเปิดแน้บ..เราต้องรีบอุ้ม เมย์เด ที่ตัวยังเปียกโชกตามเข้าไปทันที.ผมขอย้อนความ .It was the last time , I will condition Mayday..จากนี้ไปจะหาคู่แมทช์ ไม่ได้อีกแล้ว.. สำหรับเมย์เด..Everything was gone เราเกือบพลาดโอกาสนี้..เพราะเสียงคัดค้านของทุกคน..พากันว่าผม..กำลังหลงกล เขี้ยวลากดิน อย่าง มิดเตอร์แทนท์ ..ที่ไม่น่ารับปากเขา เรื่อง Catch weight !!..สารรูปของเมย์เด..ก็ ดูแทบไม่ได้ ..Dr. Pete said...... Mayday was in terrible shape and very stressed.!! not to mention, WAY UNDER PIT WEIGHT !! เพื่อนทุกคน มีความเห็นที่ตรงกัน....Impossible for ?Mayday? to win, You?r Crazy !!...แก บ้า แล้ว.บ้า..ก็ บ้า..วะ อั้ว อยากดัง..!!.เอ้ยย..ไม่ใช่........เรา..จะรับผิดชอบเอง..เมย์เด มา ถึง South Carolina ในสภาพ A packgage of Bones ..มีเพียง Angel ที่ยอมล่มหัวจมท้าย มาด้วยกัน..He help me try to recover ?Mayday? in only 4 days, ..We had him on IV,.Forget conditioning, . Forget the keep,?ไม่ทำอะไรทั้งนั้น........เติมน้ำเกลืออย่างเดียว.Thursday Night,?Mr.Tant brought Cody at 72 Lps., He was a horse.อย่างกับม้า.!! Mr.Tant..จูงม้าเทศ ไปพักผ่อน...ป้อนอาหารมาอย่างดี...หนักกว่า ไม่มาก.แค่ 7 ปอนด์ เอง.!!เพราะหาเรื่องแท้ๆ....เหมือนกับทุกครั้ง....เมย์เด ต้องมาเจอ กับอะไร ที่มีแต่ กว่าๆ....แล้วก็ กว่าๆๆๆ. ทุกอย่างดูแย่ไปหมด?.and the party started.Face your dogs ใช้ความใหญ่สด เข้าบด ..กดคลึง เมย์เด กลิ้งไปมา.. เป็นลูกขนุน เรานั่งอึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง..ตลอด 35 นาที.เมย์เดพยามจะสลัด ให้พ้น จากการกอดทับ..ตะกายปีนขึ้นหลัง..แต่ก็เหมือนโดนผลัก..หล่นแล้วหล่นอีก..He held on the face, nose, and throat?.Cody ได้ใจ พุ่งมาเป็นพายุ....เมย์เด ใช้แข้งขา ปัดป่ายพัลวัน..เพื่อสะกัดการบุก.แล้วค้ำเขี้ยวไว้ที่กระจังหน้าท่อลม.และใต้แผงคอของ หมียักษ์..Mayday understood that he was in front of stronger dog than him??..So, เหมือนกับรู้ว่า กำลังเผชิญหน้า กับหมี ถ้าจะล้มหมี ต้องใช้สมอง..He never tried to go back-end again...ปะทะซึ่งๆหน้า มีแต่ตายสถานเดียว.He just kept up-front ?..ต้องหลบส่วนหนา..เลือกฆ่า ตรงส่วนบาง.Nose! Face! and Throat !!.ไม่กล้าแปลหวาดเสียว!! เมย์เด เคี้ยวกร้วมๆ อยู่ตรงนั้น..เกือบ10 นาที.. He held that spot for a few minutesMr.Tant asked us to scratch ?ลุงแทนท์ ขอใช้สิทธ์ ทำสแครทช์ Cody wasn?t moving, wasn?t breathing?or anything.เราไม่คิดว่า.. Cody จะสแครทช์ได้...อีกต่อไป.....He was was like a dead dog ! BOY..WE WERE SURPRISE !! ว้าย..ตาเถร ตกท่อ.!! ?Cody dog? started to scream like a maniac.!!! We were in front of ? a dead game dog?He went very hard with ?Mayday?a few more minutes.Then,..Mayday worked in the same throat hold again at 1.03 mark!!!
Mr.Tant ร้องขอสแครทช์ อีกครั้ง.แต่สายเกินไป..Mr.Tant .นักรบ Cody ได้เผยเนื้อในของคุณ ให้เห็นมาตั้งแต่แรกแล้ว.Mayday scream and pulling in the corner.. กว่าจะสงบลงได้...เราใช้เวลาปลอบนาน ถึง 15 นาที.This was his 5th match..the greatest fight have ever witnessed. Southern Kennel
เจ้า May Day เนี่ยนอกจากตัวมันเก่งแล้ว มันยังถ่ายทอดความเก่งไปยังลูกๆของมันอีก หลายต่อหลายตัว นะครับ มันมีข้อมูลส่วนตัวดังนี้

ต้องขอโทษด้วยบางรูปที่เป็นสายดังๆ ข้อมูลผมหายหมดแล้ว
ฟอร์แมทเครื่องรูปอาจไม่ครบบ้าง
จะหามาให้ชมในโอกาสต่อไป

มาดูพิทตัวเมียที่มีประวัตฺดีที่สุดเท่าที่วงการนี้เคยมีมา
แต่แทบไม่มีผลผลิตเลย เนื่องจากใช้ในเกมส์ตลอดเวลา
เลยยังเป้นข้อสงสัยในการถ่ายทอดสายเลือด
นั่นคือ K. ALLEN'S DBL GR. CH. TORNADO (10XW)

ในเวลานี้คุณจะเรียกมันว่า Tornado เฉยๆไม่ได้แล้ว คุณต้องเรียกมันว่า GRAND CHAMPION TORNADOหลังจากนั้น Gr.Ch. Tornado ได้เดินทางไปที่ Florida เพื่อเอาชนะครั้งที่ 6 ของมัน มันจัดการกับ EMMA ในเวลา 1 ชั่วโมง 17 นาที Local boys ใช้หมาชื่อ TITO และใช้เวลาครึ่งชั่วโมง ในการแพ้ให้กับ GR.CH. TORNADOส่วน TOM GARNERและRAHEEM ทั้งคู่เป็นหุ้นส่วนของคู่ต่อสู้ตัวที่ 8 เขาทั้งสองใช้หมาตัวเมียที่มีความGame มาก แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะมันได้ หลายคนพยายามหาหมาที่จะมาหยุดความรุนแรงของ GR.CH. TORNADO แต่ยังมามีใครสามารถทำได้RASTAMAN นำคู่ต่อสู้ตัวที่ 9 ของ GR.CH. TORNADO มันคือ Boone?Sadie Rastaman picked up (อุ้มขึ้นจากสังเวียนหรือเรียกง่ายๆว่ายอมแพ้) ในเวลา 45 นาที ซึ่งนับเป็นการกระทำที่ฉลาด การแข่งขันครั้งที่ 10 และเป็นครั้งสุดท้ายของ GR.CH.TORNADO มันต้องเจอกับ Canadian Francois Shobinoe เขาใช้หมาตัวที่เกมมากๆ แถมยังมีความสามารถในการต่อสู้สูงมากอีกด้วย เป็นการต่อสู้ครั้งที่หนักที่สุดของมัน เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง 34 นาที คู่ต่อสู้ของ GR.CH. TORNADO พยายามที่จะเอาชนะให้ได้ มันสร้างความกดดันให้กับ GR.CH. TORNADO อย่างต่อเนื่อง หมาทั้งคู่ดูจะมีสมาธิมากในการต่อสู้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ GR.CH. TORNADO จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของมันในครั้งนี้ การต่อสู้ครั้งนี้มันต้องดึงความเกมและความสามารถทั้งหมดที่มีในตัวมันทั้งหมดออกมาใช้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ ใช้เวลาทั้งสิ้น 3 ชั่วโมง 18 นาที ที่สำคัญอุณหภูมิในเวลานั้นอยู่ที่ 25 องศา หมาน้อยตัวนักที่สามารถต่อสู้ถึง 3 ชั่วโมง ในอุณหภูมิ 25 องศา แถมมันยังทำให้คู่ต่อสู้ของมันต้องถูกฝัง และเมื่อถึงตอนที่มันต้อง Scratch ใส่หมาที่ไม่มีลมหายใจ มันไม่มีอาการลังเลที่จะ Scratch ซึ่งหมาส่วนใหญ่แล้วจะไม่ Scratch ใส่หมาที่ไม่มีลมหายใจแล้ว ไม่มีคู่ต่อสู้ตัวไหนมีลมหายใจหลังจากที่ต่อสู้กับ DOUBLE GR.CH.TORNADO ทั้งหมดของคู่ต่อสู้ scratched Dead Gameมาหามันทั้งสิ้นการก้าวเข้าสู่สังเวียนการแข่งขันในครั้งแรกของ DBL.GR.CH. TORNADO มันมีอายุเพียง 13 เดือนเท่านั้น และการแข่งขันครั้งสุดท้ายของมัน มันมีอายุถึง 7 ปี 3 ใน 10 ของคู่ต่อสู้ถูก DBL GR.CH. TORNADO หยุดลมหายใจโดยยังไม่ได้ทำอะไรเจ้า DBL GR.CH. TORNADO เลย ครั้งที่ 8-9 มันใช้เวลาเพียงแค่ 3 สัปดาห์ ในการเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งสอง และจากการแข่งขันทั้ง10 ครั้ง ของมันรวมเวลาได้ทั้งหมด 10 ชั่วโมง 20 นาที คุณคงเคยได้ยินหลายคนพูดว่า DOUBLE GR.CH. TORNADO ไม่ถ่ายทอดผลผลิตหรือให้ลูกไม่ดีนั้น เป็นการพูดของผู้ไม่รู้จริง DOUBLE GR.CH. TORNADO ถูกผสมเพียงแค่ 2 ครั้ง ของทั้งชีวิตมัน กับพ่อของมันเองนั้น ตัดสินไม่ได้ว่า DOUBLE GR.CH. TORNADO ให้ลูกไม่ดีหรือไม่ถ่ายทอดผลผลิต ในเมื่อ Ken Allen อยู่กระทู้เดียวกับ J-C ก็ขอยกคำพุดของ J - C ต่อKen Allen ให้อ่านครับ....Ken Allen บอกผมมากกว่า 1 ครั้ง ว่าถ้าเขาต้องตายขอตายในสังเวียน ในขณะที่ Handing หมาดีๆซักตัว... คำจารึกบนหินเหนือหลุมศพบอกไว้ว่าเขาทำสำเร็จ ผม(J-C)ไม่รู้เลยว่า Ken ป่วยอยู่ในตอนนั้น ดูเขามีความสุขมากที่ได้ลงแข่งขัน ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ เขาเป็นเพื่อนกับทุกๆคน วันที่เขาเสียชีวิตผมก็อยู่กับเขาด้วย และเขาก็ตายในสังเวียนขณะแข่งขันนั่นเอง. ผมเรียกสั่นๆว่า T นะครับ T เป็นลูกของ Butch ROM กับ Stripper ซึ่งเป็นไลน์บรีด(พ่อเดียวกัน) ของ Saloon(4W)ประวัติของ T มีน้อยต่อน้อย แต่ที่หาได้ ก็ตอน วินที่ 10 ในวันที่ 8 ธันวาคม 1991 เป็นตัวเมียที่เป็น Double Grand Champion ตัวแรกในประวัติศาสตร์....และ 10 วิน ของ T ชนะหมาของด็อกแมนดังๆทั้งนั้น เริ่มต้นจาก STP' Miss Piggy (STPสมัยนั้นสุดยอดเหมือน CEK บ้านเราตอนนี้ครับ) ตอนนั้น T ชนะตอนอายุ 13 เดือน รายต่อมาก็มีเยอะ แต่ที่ชอบคือ ชนะหมาชอง Bobby Hall(ไม่ได้โม้) ด้วยนะ หุหุ ครั้งสุดท้ายชนะด้วยเวลา 3.18 ชั่วโมง อุณหภูมิ 25 องศา(ร้อนมากในบ้านฝรั่ง) คู่ต่อสู้ตายในสังเวียน แต่เมื่อถึงตา T ต้อง Scratch ใส่หมาที่ตายแล้ว เธอก็ไม่มีความลังเลเลย(เยี่ยม) ซึ่งหมาส่วนใหญ่จะไม่ออกถ้าคู่ต่อสู้ตายแล้ว.การแข่งขันสุดท้าย เธออายุ 7 ปี 3 ใน 10 ตายโดยไม่ได้ทำอะไร T เลย ครั้งที่ 8-9 ใช้เวลา 3 อาทิตย์ เวลารวม 10 ครั้ง 10.20 ชั่วโมง(เทพโคด).หมาสายนี้หาไม่ได้อีกแล้ว เนื่องจากเจ้าของชอบเอาลงสังเวียนอย่างเดียว เช่น Badrose Marry T ผสมแค่ 2 ครั้ง ครั้ง 1 กับพ่อ Ken Allen จึงเป็นบุคคลนึงที่ทำลายสายพันธ์ดีๆ ของสุนัขไป โดยคำประกาศิต "หวงสายเลือด" นั่นเอง ขอฝากนิดนึงนะครับ การกัดสุนัขพิทบูลกับหมาสายพันธือ์นเป็นการทารุรกรรม แม้ว่าจะกัดกับเกรทเดน หรือ มาสตีฟก็ตาม แต่ พิทบูลที่พิทมาอย่างดี ลงสังเวียนกับพิทบูลที่ถูกฟิตมาอย่างดี นั่นเรียกว่าการคัดพันธุ์แบบดั้งเดิม ซึ่งผมอยากให้มีอยู่คู่วงการพิทบูลต่อไปครับ

ขอให้เครดิตผู้เขียนด้วยครับ เยี่ยมจริงๆ

ต่อเนื่องด้วย ปีศาจอีกหนึ่งตัว (ชื่นชอบเป็นการส่วนตัวและพยายามหาสายอยู่ น่าจะอยู่ที่คุณหนุ่ม ตจว. ครับ 555)
GARRETT'S CH. JEEP (4XW) ROM

แกลลิทแชมเปี้ยน จี๊ฟ (ชนะ 4 แมทซ์) รอม
ตอนที่ 1 จากประวัติของกีฬาการต่อสู้ของสุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูลเทอร์เรียไม่มีพิทบูลด๊อกตัวไหนที่จะเขย่าวงการนี้ได้มากที่สุดเท่ากับ แกลลิทแชมเปี้ยน จี๊ฟ เพราะว่ามันไม่เพียงแต่จะเป็นพิทบูลด๊อกนักสู้ที่ถือว่าสุดยอดแล้วมันยังเป็นพ่อพันธุ์ที่ถือว่าดีที่สุดอีกตัวหนึ่งด้วย จี๊ฟถูกผสมขึ้นมาโดยเจมส์ เครนชอ และเขาได้ขายมันต่อไปให้กับเจมส์ แกลลิทตอนที่มันยังเล็กๆ และสร้างชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก แต่จากความร่วมมือของทั้งสองคน จี๊ฟจึงได้รับชัยชนะครั้งที่4 ที่สุดแสนจะประทับใจ และคู่ต่อสู้ของจี๊ฟก็คือออสซี่ สตีเวนแชมเปี้ยนโฮเมอร์ ซึ่งการต่อสู้ในครั้งนั้นถือว่าเป็นการต่อสู้ที่ประวัติศาสตร์จะต้องจารึกเอาไว้ เพราะเป็นการพบกันที่ไม่ธรรมดาเลย แชมเปี้ยนจี๊ฟเป็นฝ่ายที่เอาชนะมาได้ ส่วนแชมเปี้ยนโฮเมอร์ก็ได้รับการพิสูจน์ความสามารถในการต่อสู้ได้อย่างดีเยี่ยม และนั่นก็คือสิ่งที่ทั้งคู่ได้สร้างเป็นตำนานขึ้นมา หลังจากนั้นความน่าเกรงขามของแชมเปี้ยนจี๊ฟก็เริ่มมีคนรับรู้โดยที่เราจะเล่าต่อถึงคุณสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมันก็คือ การที่มันสามารถถ่ายทอดพันธุกรรมให้สายเลือดที่เป็นแชมเปี้ยนอย่างมากมายจนเป็นที่น่าประหลาดใจ โดยที่ให้ลูกที่เป็นแกรนด์แชมป์เปี้ยนหนึ่งตัว และพวกที่ชนะ1หรือ2ครั้งอีกเป็นจำนวนที่นับครั้งไม่ถ้วน การสนทนาที่จัดขึ้นในงานคอนเวนชั่น ซึ่งมักจะมีการพูดกันถึงพิทบูลด๊อกตัวเก่งๆหลายตัวและการโต้เถียงกันเกี่ยวกับเรื่องสายเลือดของแต่ละตัว เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะให้ได้เปอร์เซ็นต์ของการแมทซ์ที่สูงที่สุด และสถิติของหมาตัวที่ชนะมากที่สุด ผมมักจะได้ยินประโยคที่พูดกันไปพูดกันมา เมื่อชื่อของแชมเปี้ยนจี๊ฟได้ถูกนำไปขึ้นทะเบียนในรายชื่อ รอม (รีจิสเตอร์ อ๊อฟ เมอริส ให้ลูกที่เป็นแชมป์เปี้ยน 5 ตัวไม่ว่าจะผสมกับตัวเมียกี่ตัวก็ตาม) ถ้าดูจากจำนวนแม่พันธุ์ที่ แชมเปี้ยนจี๊ฟได้ผสมด้วยก็น่าจะรู้ว่ามีจำนวนลูกมากมายขนาดไหน และให้ลูกที่เป็นแชมป์ในนั้นอีกหลายตัวถ้าจะเปรียบเทียบกับพิทบูลด๊อกตัวที่ให้ลูกที่ดีที่สุด คำตอบที่ผมจะให้ได้คงต้องแบ่งเป็นสายหลักๆซึ่งจะแบ่งได้ถึงสามสายด้วยกัน เช่น สายของเอสทีพีแกรนด์แชมเปี้ยนบัค ที่ชนะมาแล้วถึง 8 ครั้ง เอสทีพีแชมเปี้ยนโตโล่ และเบอร์ตันแกรนด์แชมเปี้ยนแฮงค์ เพราะทั้งสามตัวนี้เป็นพิทบูลนักสู้ที่ถือว่ามีผลงานที่จัดว่าโดดเด่นมากที่สุดและหลายคนใช้พวกมันเป็นพ่อพันธุ์เพื่อสร้างสายเลือดใหม่จากพวกมันแต่ละตัว ทั้งสามยังมีชีวิตอยู่ได้ยาวนานพอๆ กัน คือประมาณ10ปี มีอยู่สองตัวที่ตายไปเกือบพร้อมๆกัน นั่นก็คือแชมเปี้ยนโตโล่ และแกรนด์แชมเปี้ยนแฮงค์ และในบรรดาทั้งสามตัวนี้ แฮงค์ได้สร้างประวัติที่เหนือกว่าตัวอื่นๆในเรื่องของการผสมพันธุ์ แต่ก็ยังไม่เท่ากับแชมเปี้ยนจี๊ฟ ส่วนอันดับสองคือ เอสทีพีแกรนด์แชมเปี้ยนบัค ชนะ 8 แมทซ์ รอม เป็นหมาสีแดงจมูกแดง สำหรับเอสทีพีแชมเปี้ยนโตโล่ได้ผสมกับแม่พันธุ์ทั้งสิ้น 23 ตัว ความจริงก็คือเมื่อรวบรวมแชมเปี้ยนที่เกิดจากสุดยอดพ่อพันธุ์ทั้งสามตัวนี้ยังน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนที่เกิดจากแชมเปี้ยนจี๊ฟ สำหรับในอดีตพิทบูลดังๆอย่าง แชมเปี้ยนโฮเมอร์ แกรนด์แชมเปี้ยนอาท และทูมสโตน เป็นพวกที่มีการผสมพันธุ์อยู่ไม่กี่ครั้ง แต่สายเลือดของพวกมันยังคงสืบสายเลือดกันต่อมาอย่างมีคุณภาพ ส่วนหมาที่มีชื่ออยู่ในรายชื่อรอม(ROM) ถ้าจะพิจารณาถึงจำนวนครั้งที่พวกมันได้ไปผสมพันธุ์ด้วยก็จะมีอย่างเช่นจี๊ฟ บัค เยลโล่ ฟริสโคและเมย์เดย์ การผสมข้ามสายพันธุ์ที่ถือว่าดีที่สุดที่ได้จาก แชมเปี้ยนจี๊ฟเห็นจะเป็น จี๊ฟ/เรดบอย และสายเลือดที่เกิดจาก จี๊ฟ/ราสคาล

Jeep เป็นสุนัข American Pit Bull ที่ชนะเกมส์การแข่งขันจนได้ตำแหน่ง Grand Champion โดยที่คู่ต่อสู้ ของ Jeep แต่ละตัว ล้วนเป็น สุดยอดสุนัขที่เป็นแชมป์ และผ่านเกมส์ การแข่งขัน ในระดับที่สุดยอดมาแล้วทั้งนั้น การต่อสู้ของ Jeep ในแต่ละ Match ยังเป็นเรื่องที่ผู้คนยังนำมาเป็นหัวข้อในการสนทนาตลอดมา นอกจากนี้ บรรดาลูก ๆ ของ Jeep ที่เกิดจากแม่หลายๆ แม่ ก็ยังสามารถ ชนะการแข่งขันจนเป็นถึง แช้มป์ และแกรนด์ แช้มป์เปียนอีกมากมาย คือกล่าวได้ว่ามากที่สุดในประวัติศาสตร์ ก็ว่าได้ นอกจากนี้ยังไม่รวมถึงพวกที่ชนะเพียง 1-2 ครั้งก็มากมายนับไม่ถ้วย นี่ย่อมเป็นเครื่องการันตี ในสายเลือดได้เป็นอย่างดี
Jeep เกิดเมื่อเดือนสิงหาคม ปี1976 โดยสืบสายเลือดมาจาก Finley 's CH. BO ROM กับ Crenshaw's CH.HONEYBUNCH ROM. พี่น้องของJeep ซึ่งเกิดจากพ่อแม่เดียวกันนี้ ยังเป็นแชมป์เปียนผู้ยิ่งใหญ๋อีกถึง 4 ตัว แต่ไม่มีตัวใหน ที่ให้ลูกเป็นแชมป์ ได้มากเท่า Jeep
พี่น้องท้องเดียวกับ Jeep ที่เป็นแชมป์เปี้ยนมีดังนี้
? Crenshaw's CH. Charlie CH. Missy Swetman's CH. Holly
ประวัติการแข่งขัน และคู่ต่อสู้
? Plyant's CH. Kato 43 lbs. at 28minutes
? Cooper's Weenie at 43 lbs. at 58 minutes
? Stinson & Stepp's Black Dog (3 times Winner) 42 lbs. at 2.05 hrs.
? Ozzie Steven's CH. Homer 43 lbs at 3.45 hrs.
โดยการแข่งขัน ไฟท์ ที่ 4 ถือเป็น สุดยอดของเกมส์การแข่งขันที่ 2 ผู้ยิ่งใหญ่ ต้องโคจรมาพบกัน เพื่อที่ต้องมีสุดยอดเพียงหนึ่งเดียว

ขออนุญาตนำเสนอ หมาแดงสายกัด ที่มีฉายาหลากหลาย เช่นเจ้าแดงเดือด เจ้าแดงน้อย เจ้ากวางแดงน้อย แม้กระทั่ง "เจ้าปีศาจแดง" ไม่ยักกะมี หงส์แดง
เจ้าตัวนี้คือ Gr.Ch.Machobach แห่ง Southern Kennel นั่นเอง เอ้ามาแล้ว พาราเซตตามอล 5 เม็ด (5Win) ครับ Southern Kennel พา SCK?s Blondie บินจาก Ecuador ไปยัง Florida เพื่อที่จะ breed Blondie กับ Super Kennel?s Ch.357 แต่ว่าจับผสมไม่ได้ เพราะผิดจังหวะเวลา แต่..Evolution Kennel?s ก็มีลูกสาวของ SCK?s Blondie อีกตัวหนึ่งที่เกิดกับ Gr.Ch.Mayday มีชื่อว่า Macha ซึ่งกำลังเป็น heat อยุ่พอดี Evolution Kennel?s ก็เลยโทรหา Southern และ ถามว่า จะขอฝาก Macha ..ไปผสมกับ Ch.357 โดยเสนอ ให้เลือกลูกหมาตัวเมีย เป็นค่าผสม..จะเอาไหม? Southern Kennel?s บวกลบ คูณหาร ค่าพาหมา ขึ้นเครื่องบินไปกลับ Florida แล้ว ก็ตอบกลับไปว่า..โอเชก้าบ..และแล้วการผสมพันธ์ก็ได้บังเกิดขึ้น ได้ลูกหมา สีแดงเดือด มาตัวหนึ่งตั้งผมให้ชื่อว่าMachobuck ผมได้โทรหา B.B และบอกแก่เขาว่า.นี่ เราจะเจอกันที่พิกัด 53 นะ เขาก็ตอบตกลง ..Ok ตามนั้น ..เราเดินทางไป SA ตามนัด พอไปถึงที่นั่น AMW พูดขึ้นมาว่า ..สงสัยงานนี้ เราจะโดนพวกมันเชือดซะละมั้ง.ผมก็เลยหันไปบอก OWNTOWN ว่า ให้ช่วยลงไปดูเจ้า Jimmy. คู่กัดของเราให้หน่อย..เขาหายเงียบไปสักครู่หนึ่ง..แล้วก็ทำหน้าตื่นกลับมา เป็นไงมั่งฟะ?..อ่า..ไอ๋หยา..เจ้านั่น มังได้เปียบเราเป็น ล้าน.น.!!..ก็เมื่อผีถึงป่าช้าแล้ว..เราพากันเดินกลับไปที่รถ.เปิดฝาท้าย เปิด เครท.. จูงแดงน้อย Machobuck ลงมา...มันทำเสียงคราง งี้ดง้าด ทำจมูกฟุดฟิดๆ เดินวนอยู่รอบหนึ่ง แล้วก็นั่งยองฉี่เหมือนลูกหมา, B ซึ่งเงียบมาแต่แรก เอ่ยปาก ถามเราว่า เจ้าแดงน้อยมัน อายุได้กี่ปีแล้ว ผมก็ตอบไป คือว่า เพิ่งจะย่าง 15 เดือนจ้ะ อะจึ๋ย.B!! ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอก.ปะ.ปะ.ไปขึ้นรถ ยกเงินมัดจำให้มันกิน..แล้วรีบพาเจ้า bad puppy ของแกกลับบ้านเร็วๆ อั้วไม่อยากโดนเมียด่า โน๋. มาถึงที่แล้ว. ยังไงก็ต้องเล่นผมตอบเสียงหนักแน่น.เอองั้นก็เล่น กะก้นแกเองเถอะ (Well, SPANK THEIR ASS ! )จากนั้น พวกเราก็ได้แต่นั่งดู..กวางแดงน้อย Machobuck..ทำของเขาเองทั้งหมด Jimmy ทำเป็นเจ้ากี้ เจ้าการ อยู่ได้นานแค่ 5 นาที จากนั้นก็มาถึงทีของ Machobuck มาได้จุดสำคัญ..และถือโอกาส ยำ อยู่ฝ่ายเดียว..จนกระทั่งอีก 17 นาทีต่อมา.Jimmy ไม่รู้จักคำว่า Scrath แม้แต่ก้าวเดียว.ปีศาจแดง..Machobuck 1xW
For #2 TGK เอาตัวเก่งของเขา..ไปประกบคู่กับ PPK's Blue และตกลงกัน ที่พิกัด 48.5 pounds..ฝ่ายข้าง Blue ทำแต้มมาแล้ว 2 ครั้ง""รวมเวลาได้ 2 ชั่วโมง.. เป็นสถิติที่ยอมรับ.อย่างเป็นทางการ.. แต่ทาง TGK โชคไม่ดี..เจอไวรัส ลงกระเพาะ ( a stomach virus )..อย่างกระทันหัน..แน่นอนว่า เมื่อเจอ สภาพนี้..ทำยังไงใก็รักษาไม่ทัน..เขาก็เลยติดต่อมา..บอก. ขอให้ช่วยหน่อย..จะขอใช้ Machobuck ลงเป็นมวยแทน ..จะได้ไหม We said yes ยินดีเสมอ นี่คือคำตอบ ที่ TGK ได้รับ แต่ว่าความเดือดร้อนมาถึง DOWNTOWN หุ้นส่วนใหญ่..ที่ ต้องรีบทำเวลา..เพื่อรีดน้ำหนักตัว ของเจ้าแดงเดือด..ให้ลดลงอีกรอบ..อีก 6 อาทิตย์ถัดมา Machobuck ได้ลงทำงาน ตามที่ถนัด...อย่างที่เคยทำมาแล้วในครั้งแรก??..เลาะขอบข้าง .แล้วเลือกปาด เอาเฉพาะ แต่ส่วนที่อยู่ตรงกลาง..?Blue...รุ่นพี่ 2 w?...อยากจะหนี.. ก็หนีไม่ออก..อยากจะสู้..ก็สู้ไม่ได้ ..ได้แต่นั่งฟังกรรมการนับ 1- 10.. ที่.. 22 นาที. ?The Winner? Machobuck 2xW ..
For #3 E O เกี่ยวเอาเราไปเข้าคู่กับ เซียนกัด .รุ่นเก๋า .หัวหน้าเผ่า อินเดียนแดง ใน S.C. เซาท์คาโรไลนา ..เขามี เล็กพริกขี้หนู อยู่ตัวหนึ่งชื่อว่า หมาป่าน้อย โคโยตี้... a little (1X)Coyote ..ๆ ที่เคยทำให้ Untouchables ต้องปวดแสบ มาแล้วหนึ่งครั้ง ..ด้วยเวลา1.55.หนนี้เราต่อรองเสียเปรียบ.. ต้องนั่งรถ กันเอวระบม นาน22.ชม.ไปยัง .S.C South Carolina..เสือเฒ่าให้การต้อนรับ..เชิญเราเข้าบ้าน ..พาไปกินมื้อค่ำอย่างดี แถมยังหยอดเราอีกว่า..หลานเอย..ลุงจาบอกให้..ที่พวกลื้อพากันขับรถมา ..ก็เพื่อจะหาเรื่องเล่น ให้เบาะมันทรุด.....รุ้ป่าวว่า..ของลุงคือเสือซุ่มแท้ๆ( I am bringing a BULLDOG) ผมรู้สึกควันออกหู สวนกลับไปทันที่..ด้วยความเคารพนะลุง ..พวกผมไม่ได้มาขับรถเล่น ..พวกเราพากันมา ก็เพื่อจะฆ่าลุงให้ได้ ภายใน 30 นาที.เหอ .เหอ...เฒ่า F หัวเราะชอบใจ..??ได้เลย หลานชาย ..ถ้าเป็นอย่างที่พูดใน 30 นาที่นี่ ก็ต้องยอมละนะ 555???ลุงจะกลับไปบ้าน แล้วระเบิดหัวทิ้ง..ให้หมด ทุกตัวเลย.. ฮ้า .ฮ้า. Well, It?s even for about 5 minutes ..แทบจะไม่ถึง 5 นาที ที่ Machobuck เข้าปาดซ้าย ปาดขวา แล้วตอกตรึงหมาป่า Coyote ให้ดิ้นอยุ่กับหลักหมุด..อีกแล้วตรงตำแหน่งเดิมอีกแล้วที่กวางเขี้ยวแหลม Machobuck ไม่เคยเปลี่ยนใจ?.โคไอทีหมาป่าแห่งแดนใต้ South.Carolina..ต้องหมดสิ้นพละกำลัง..ยอมมอบตำแหน่ง Champion.ให้กวางผีสิง Machobuck ที่ 28 นาที ..ว่าไงพี่ลุง..พวกพุดเดิ้ล ที่บ้าน นั่นน่ะ..ยังจะเลี้ยงต่ออีกไม๋....ฮ้.า.ฮ้ า.ๆ ... แหะ.แหะ.. พี่.. ....เอ้ย..ลุง ต้องขอทบทวน คำพูดของลุง ดูก่อนนะ หลาน.....ก็ พ่อหลานชาย..เล่นเอาเสือ มากัด กะของลุงนี่นา..แล้วใครมันจะไปสู้ได้ ละว้อย.....อย่างนี้..โบราณเขาเรียกว่าUNBEATABLE dog.....ไม่ว่าจะไปอยู่ในมือของใคร...พ่อก็รับประทานเขาเรียบ..เฮ้อ...ตั้งกะสมัยของ Chavis?s Ch. Jocko มา..ลุง ก็เพิ่งจะเห็น เจ้าตัวนี้แหละ .Ch. Machobuck 3xW

ต่อไปขอแนะนำสายที่ดังมากในไทยประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว
ทุกคนอยากมีสายนี้ทั้งนั้น (คุณภาพโปรดถามจากผู้ที่มีนะครับ)
แต่สายเลือดสุดๆ เหมือนกัน นั่นคือ

วอลลิ่ง บูลลีซัน (ชนะ 2 แมทซ์ แพ้ 1 แมทซ์) รอม
ตอนที่ 1 เล่าเรื่องโดยฟรอยด์ บูโดและบอยสเก๊าท์ บูลลีซันถือกำเนิดมาในช่วงปล ายปี 1960 มันเป็นผลพวงที่เกิดจากหนึ่งในหลายตัว ด้วยความคิดที่เยี่ยมยอดที่เอาพ่อพันธุ์อย่างพิทบูลด๊อกที่มีชื่อว่า บูโด อีลาย และแม่พันธุ์ที่มีชื่อว่าบูโดสปู๊กมาผสมกันจนเกิดมาเป็นบูลลีซัน
เรื่องก็มีอยู่ว่าครั้งหนึ่งฟรอยด์ บูโดมอบลูกหมาน่ารักสีแดงตัวหนึ่งให้กับเจอรี่ เคลมมอน เขารับมันไปและเลี้ยงมันเอาไว้ 6 สัปดาห์ หลังจากนั้นเจอรี่ เคลมมอนก็ขายมันไป เขามาที่ร้านแบลคสมิธ แล้วผม(ผมในที่นี้ก็คือ ฟรอยด์ บูโด)ก็ได้ขายลูกหมาอีกตัวที่มีอยู่ให้ เจอรี่ เคลมมอนไปอีก ผมเรียกมันว่าสปู๊ก มันมาจากคอกที่มีการกัดกันจนตาย ตอนที่พวกมันยังเล็กมากๆ เจอรี่เลี้ยงมันเอาไว้อยู่ 2 เดือนในช่วงที่เธอมีฮีทและ เข้าสู่ช่วงที่ไข่ตกและพร้อมที่จะได้รับการผสมเป็นครั้งแรกนั้นเจอรี่พามันกลับมา ผมก็เลยให้สปู๊กผสมกับพ่อพันธุ์ที่มีชื่อว่าบูโด อีลาย เธอให้ลูกหมาออกมา4 ตัวซึ่งเป็นสีดำ 3 ตัวและลายเสือสีน้ำตาลอีก1 ตัว เป็นตัวผู้ 2ตัว และตัวเมีย 2ตัว สีดำตัวหนึ่งมีชื่อว่าบูลลี่ และอีกตัวคืออีลายจูเนียส์ ส่วนตัวเมียลายเสือคือเบรนดี้ ถ้าจะพูดถึงเบรนดี้นั้น มันเป็นตัวที่กัดหนักที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด และยังตัวโตที่สุดอีกด้วย มันเคยคว่ำหมาตัวอื่นลงได้ในเวลาที่น้อยกว่าสามนาที เบรนดี้น่ายำเกรงและถือว่าอันตรายที่สุด เท่าที่ใครได้เคยเห็นมา ครั้งหนึ่งเบรนดี้เอาชนะหมาตัวอื่นซึ่งทำราวกับว่ามันกำลังทานอาหารเช้า ผมแน่ใจว่าไม่เคยเจอะเจออะไรอย่างนี้มาก่อน ลูกตัวเมียอีกตัวของบูโด อีลาย และ บูโดสปู๊กซึ่งเป็นสีดำและมีชื่อว่าเลดี้ ผมว่าเธอยอดเยี่ยมที่สุดเลย คอกนี้ทั้งคอกเป็นหมาในอุดมคติของผมจริงๆ ตัวผู้ทั้งสองตัวนั้นนั่นก็คือ บูลลี่ และ อีลายจูเนียสเป็นบูลด๊อกที่มีคุณสมบัติพิเศษกว่าหมาตัวอื่นๆ พวกมันเป็นพิทบูลด๊อกที่ดีที่สุด ประสบความสำเร็จสูงและได้ต่อสู้ในเกมส์ที่โหดมากที่สุด ด้วยการสร้างประวัติศาสตร์ให้กับวงการพิทบูลด๊อกมาแล้ว
ตอนที่เจอรี่เลี้ยงดูหมาคอกนี้ในคอกที่เป็นสนามหญ้าที่บริเวณบ้านของเขา ดูเขาจะให้ความสนใจเจ้าบูลลี่มากเป็นพิเศษ ทุกวันเขาจะพาบูลลี่ออกไปเดินด้วยระยะทางสามไมล์(ประมาณ4.8กิโลเมตร) และให้วิ่งบนเครื่องวิ่งอีก15 นาที และในขณะที่ฝึกบูลลี่เขาสอนให้มันจัดการตามจุดที่ถูกสั่ง และฝึกให้มันได้เล่นลูกบอลด้วย วันหนึ่งบูลลี่ถูกพามาเจอกับลูกๆของบลายบิลลี่นั่นก็คือ บูโดนโปเลียนและบูโดพาโค ซึ่งบูลลี่ก็สามารถล้มทั้งคู่ได้ด้วยความรวดเร็ว หลังจากนั้นบูลลี่ก็ได้ผสมพันธุ์กับแม่พันธุ์ตัวหนึ่งของฟรอยด์ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาเพียงชั่วโมงเดียวในตอนเที่ยงวันของเดือนกรกฎาคม และในเวลาต่อมาตัวเมียดังกล่าวก็ได้ให้กำเนิดลูกออกมาถึง 13 ตัว

ตอนที่ 4 แมทซ์ระหว่างบูลลีซันกับเบนนี่ บ๊อบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด วันนั้นผู้คนมาจากทั่วสารทิศทั้งอเมริกา แคนาดา และเม็กซิโก มาเพื่อจะได้รับรู้การแข่งขันในครั้งนี้ คอนเวนชั่นซึ่งจัดที่ฟอทเวิท และเป็นการโชว์ที่อลังการมากที่สุด พวกเขากางผ้าใบที่ฟอกจนเป็นสีขาวสะดุดตาคลุมทุกอย่างเอาไว้ได้อย่างสวยงามมาก พอถึงตอนที่จะแข่งผ้าคลุมก็ถูกดึงออก มอริส คาร์เวอร์นำบูลลีซันลงสังเวียน ส่วนริค แฮริเบอร์ตันก็นำเจ้าเบนนี่ บ๊อบลงมาด้วย โดยความช่วยเหลือของดอน เมย์ฟิลด์ ซึ่งเบนนี่ บ๊อบเป็นลูกที่เกิดมาจากบูลลีซันตอนที่ได้ไปผสมกับตัวเมียตัวหนึ่งที่เกิดจากพ่อพันธุ์ที่มีชื่อว่าบูโดโบ๊ท ซึ่งตัวเมียตัวนี้มีชื่อว่าเคลมมอนด์ เบรนดี้หรือเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อ เคลมมอนด์เจสซี่ และต่อมาเธอถูกเปลี่ยนชื่อเป็นวิเกอร์สัน ทีน่า การผสมกันในครั้งนั้นเกิดขึ้นตอนที่บูลลีซันยังเป็นสมบัติของเจอรี่ เคลมมอน
ในการแมทซ์กันในครั้งนั้นมอริส คาร์เวอร์และบูลลีซันขอเข้าสังเวียนเป็นคนสุดท้าย เขาไม่ต้องการอยู่ที่มุมของเขากับบูลลีซันนานเกินไป เพราะว่าบูลลีซันมันมีความต้องการที่จะทำลายคู่ต่อสู้มากจนแทบจะจับมันเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเขาพามันเข้าไป ริค แฮริเบอร์ตันกับเบนนี่ บ๊อบรอพร้อมอยู่แล้วที่มุม กรรมการซึ่งก็คือ ฟรอยด์ บูโดก็พร้อมแล้วเช่นกัน มอริส คาร์เวอร์ลงไปในสังเวียนยังไม่ทันจะได้ทำอะไร ฟรอยด์ บูโดก็ต้องสั่งให้ปล่อยหมาทั้งคู่ได้ต่อสู้กัน ดอน เมย์ฟิลด์ เขียนรายงานการแข่งขันว่าถ้าบูลลีซันคิดว่าจะจัดการกับเบนนี่ บ๊อบ ให้เสร็จเหมือนเป่าเทียนให้ดับล่ะก็มันคิดผิดถนัด ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้ การต่อสู้ได้ดำเนินไปซักพักใหญ่ๆ เบนนี่ บ๊อบเหมือนกับว่ายิ่งกัดยิ่งตัวใหญ่ขึ้น เรี่ยวแรงและพละกำลังของมันก็มีมากกว่าบูลลีซัน รวมทั้งมีความคล่องแคล่วและยังอาศัยจังหวะหลบหลีกได้ดีกว่า ในขณะที่บูลลีซัน นั้นกลับมีความเชื่องช้าลง ในขณะนั้นเองบูลลีซันเป็นฝ่ายเทรินส์ มันสแครทช์ได้ดี และในเวลาต่อมาเมื่อเบนนี่ บ๊อบเป็นฝ่ายที่จะต้องสแครทช์บ้าง มันก็ทำได้ดีและรุนแรงกว่าบูลลีซัน ไม่ว่าบูลลีซันจะตอบโต้อะไรออกไปเบนนี่ บ๊อบ ตอบโต้กลับได้ทันทีและรุนแรงกว่าบูลลีซันมาก
ซึ่งในตอนท้ายของเกมส์การแข่งขัน การตอบโต้กันไปตอบโต้กันมาของพวกมันส่งผลให้บูลลีซัน เหนื่อยเหมือนกับถูกยิงด้วยลูกตะกั่ว เมื่อเวลาผ่านไปถึงนาทีที่ 40 บูลลีซันก็ล้มทั้งยืน มอริส คาร์เวอร์ส่งสัญญาณที่เสนอให้ริค แฮริเบอร์ตันชนะการแข่งขัน แต่ริคไม่ยอมรับข้อเสนอนั้น ในที่สุดเมื่อ 48 นาทีผ่านไปบูลลีซันย่ำแย่มากแล้ว แต่ต้องสแครทช์อีกครั้งมอริส คาร์เวอร์ หันไปมองหน้าริค แฮริเบอร์ตัน ซึ่งในตอนนี้หัวของบูลลีซันเอียงไปทางขวาในสภาพที่แข็งทื่อ อ้าปากค้าง แลบลิ้นออกมา และมันไม่ยอมเคลื่อนไหว ในตอนท้ายของการสแครทช์ครั้งที่6 มอริส คาร์เวอร์ ก้าวเข้ามาหาบูลลีซัน เขาโยนผ้าขนหนูบอกขอยอมแพ้ เขาขอให้ฟรอยด์ช่วยเอา บูลลีซันออกไป เพราะฟรอยด์เป็นคนที่เคยเลี้ยงดูมันมาก่อน สาเหตุที่เขาต้องทำอย่างนี้ ผมคิดว่าทุกคนกำลังช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะบูลลีซันกำลังเข้าคิวเพื่อเลื่อนอันดับความเป็นแชมเปี้ยน จากนั้นฟรอยด์ ก็นำมันไปเพื่อทำการนวดตัวแล้วให้มันได้ลองเดินดู และเขย่าหัวของบูลลีซัน ให้กลับมาอยู่ในสภาพเดิม แต่ก็ไม่ทำให้หัวของบูลลีซันกลับเข้าที่ได้เหมือนเดิม เขานำมันกลับมาให้มอริส คาร์เวอร์เพื่อให้เขาพามันเดินออกจากสนามไป

วันที่ 28 พ.ค.มาถึงหมาทั้งคู่พร้อมในสังเวียน ทันทีที่กรรมการสั่งปล่อยตัว บูลลิซันเริ่มจู่โจมก่อนที่ไหล่ของ เบนนี่ บ๊อบ แต่มันคว้าได้เพียงหนัง เบนนี่ บ๊อบ มุ่งโจมตีขาหลังของ บูลลี่ซัน
แต่ก็ล้มเหลว เพราะ บูลลิซันใช้ประสบการณ์กอดปล้ำปกป้องไว้ และ บูลลิซัน ชิงกัดขาหลังของ เบนนี่ บ๊อบก่อน เบ็นนี่ บ๊อบ พยายามดิ้นรนให้ขาหลังของตนหลุดจากปากของ บูลลิซัน บูลลิซันยิ่งกัดแน่นเข้าไปอีกเบนนี่หันมาเล่นงานที่จมูกของ บูลลิซัน หมาทั้งสองพันตูกันอยู่อย่างนี้ 5 นาที หลายคนมองดูแล้ว บูลลิซันเป็นต่อ30นาที บูลลิซัน สร้างตวามตื่นเต้นให้ผู้ชมเป็นอันมาก เมื่อมันเบือนหน้าหนี(Turn) กรรมการชี้บอกว่า บูลลิสัน เทริน เมื่อมีโอกาสแยก ระหว่างแยกเข้ามุมนั้น บรรดาเซียนต่อ ต่างใจคอชักไม่ค่อยดีถึงคราวที่ บูลลิสัน ต้อง Scratch มันหันรีหันขวางตะกายจะกระโดดสังเวียนหนี เซียนต่อต่างตกตะลึง หมาดังเป็นต่อตั้ง สิบต่อหนึ่ง ทำไมทำอย่างนี้ มีบางคนเอาเท้าผลักมันลงมา เบนนี่ บ๊อบ ลองทดสอบ Scratch มันทำได้รวดเร็วและรุนแรงมาก มันสามารถปราบ บูลลิซัน ด้วยเวลา 43 นาที เงินเดิมพันถูกเปลี่ยนมือ ฝ่ายเจ้าของ บูลลิซันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง บอกให้กรรมการลองอุ้ม บูลลิซันไป Scratch กลางสังเวียนดูซิ มันก็ไม่เอาอีก แถมเบือนหน้าหนีชัดเจน ทุกอย่างจึงกระจ่างปราศจากข้อสงสัย หลังจากเกมส์สิ้นสุด บูลลิซันถูกล่ามไว้ใต้ต้นไม้ มันไม่ได้รับความสนใจจากคนในบริเวณนั้นอีกแล้ว หลังจากนั้นข่าวคราวของตัว บูลลิซัน ก็เงียบหายไปเบนนี่ บ๊อบ หลังจากมันชนะ บูลลิซันแล้ว มันมีโอกาสพิสูจน์ตัวมันเองอีกครั้ง กับ จิมมี่ บู๊ท แต่ มันก็เพียงได้พิสูจน์ มันแพ้ จิมมี่ บู๊ท ราบคาบ

GARNER'S CH. CHINAMAN ROM
ผมเอาบทความภาษาไทยเกี่ยวกับไชนาแมนมาให้อ่าน ผมไม่ได้แปลเอง และไม่ทราบนามผู้แปล ผมอ่านพบในอินเตอร์เนต เห็นว่ามีประโยชน์ ถ้าท่านผู้อ่านชื่นชอบ ผมขอให้ความดี ความ ชื่นชมเป็นของท่านผู้แปล ผมขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย แชมเปี้ยน การ์เนอร์ ไชนาแมน รอม เรื่องเล่าของไช่น่าแมน คัดมาอย่างย่อๆ จากคำบันทึกของ บ๊อบและวิ้นซืแห่ง วีบีเคนเนล.. เพื่อนสนิทของ ทอม การ์เนอร์ เจ้าของคนสุดท้ายของไชน่าแมน ไช่นาแมนเคยผ่านหมา มาทั้งหมดอย่างน้อย เจ็ดตัว ทั้งแมทช์และโรล...เกือบทั้งหมดสู้กับไชน่าแมนไม่เกิน สามสิบนาที มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น.. ในแมทช์สุดท้ายที่เถียงไชน่าแมนได้นานสุดสามสิบแปดนาทีสถิติของไชน่าแมน1 Roll ครั้งแรกกับ Sundance เมิ่ออยู่กับ Dr.Wood 2 เก็บหมาของ B&V 12 นาที ในวันแรกที่มาถึง West Cost California3 ไฟท์แรกชนะ Ch. Ceasar 28นาที 4 ไฟท์ที่ สอง ชนะ Ch. Doctor 15 นาที 5 ไฟท์สาม...ชนะ Huge Gray?s Hubcap 22 นาที? Best In Show. 6 ไฟท์ทีสี่ .ชนะ Rock in Robbin 38 นาที Dr Wood ส่ง ไชน่าแมนไป West Cost.. เพื่อเคลมให้กับ Bob และ Vince. สองคู่ซี้ แห่ง B&V Kennels.. เพราะ B กับV ไม่ชอบใจหมาตัวที Dr Wood ขายให้. พวกเขาติว่า มันดีแต่เกม แต่ไม่มีอาวุธ..ไชน่าแมนมาถึง California ในสภาพ ผอมโซ..และขนร่วง..แต่ Dr Wood ก็ให้คำรับรองว่ามันเก่งกว่า Double Trouble..ตัวทีถูกเปลี่ยนหลังจากพักอยู่ได้ไม่นาน.. ไช่นาแมนก็แผลงฤทธิ์.. มันใช้เวลาแค่ 12นาที เก็บหมาของ BVขนะทำการ Roll ครั้งสองของไชน่าแมน..สองคู่ซี้.. สะใจในความโหด..จึงตกลงทำตัวไชน่าแมน อย่างเต็มที่..เพื่อพาไป ลงแข่งขัน..ไฟท์แรก ไชน่าแมน....ต้องอดน้ำ และอยู่ในรถนานกว่าสามชั่วโมง เพื่อไปเจอกับยอดหมาแดง ชื่อ Ch. Ceasar ไชน่าแมนดูเหมือนตกเป็นรอง..เพราะเมารถและแบก นนถึง.2 Lbs...ถูก Ch Ceasar จับกดหงายท้อง..ทำผ้าเช็ดพื้นอยู่ นานถึง ยี่สิบนาที...แต่เมื่อพลิกตัวกลับได้..เกมส์ก็พลิก.. .กลายเป็นว่าไชน่าแมน แอบเปิดแผลที่ใต้ท้องของ Ch. Ceasar .. จนเจ้าของต้องรีบจบที่ 28 นาที..หลังจากนั้น..ไม่มีใครได้ยินชื่อ ของ Ch. Ceasar อีกเลย ไฟท์ที่สอง.. ไชน่าแมนต้องมาเจอกับ Ch. Doctor ที่ผ่านหมาตัวเก่งมาแล้ว..มากกว่าสามตัว..ถึงขนาดเจ้าของท้าว่า ..ถ้าไชน่าแมนเล่นกับ เจ้า Doc ได้นานเกิน สิบนาที.. จะยินดียกเงินรางวัลให้..ไชน่าแมนยินดี..และเต็มใจเล่น..แต่เลือกเล่นเฉพาะ ตรงหน้าท้อง..และตะกุยเล่นอยู่แต่ตรงนั้น จน Ch. Doctor หมดอารมณ์ที่จะเล่นต่อ..เกินเลยเวลาที่ตกลงกันใว้.. +7 นาที Chinaman 2xW ผลจากการแมทครั้งนี้ ชื่อของไชน่าแมน..เริ่มดังไปทั่ว จนไปกระทบชื่อของยอดดาวร่งอีกตัวหนึ่ง.. ซี่งศึกครั้งนี้เซียนกัด..ต่างให้คำพยากรณ์ว่า.. เหมือนลมพายุลูกใหญ่ สองลูก..กำลังพัดเข้าหากัน .เมื่อฝ่ายหนึ่งเป็นจอมล้วงท้อง ..Gut Dog ..กับอีกฝ่าย..เป็นนักล่าปากเจาะอก....Stifle Killing.. เป็นแมทชครั้งสำคัญ..ที่ทุกคนอยากมีส่วนร่วม..มัน.จะเหมือนกับก่อนหน้านี้หรือไม่..ที่เหยื่อทุกตัวจะอยู่กับทั้งคู่ไม่เคยเกินสามสิบนาทีทางฝั่งของ Hugh Grey?s Hubcap จำนวนเงินเดิมพันกองใหญ่..ดูกลายเป็นเรื่องเล็กลงไปถนัด..เมื่อเที่ยบกับชื่อชั้นของตระกูล โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากแมทช์ก่อนหน้านี้.. มันเพิ่งเอาชนะ Ch. Red Danger ที่ 2.0 Classic Match.เมื่อ ถึงกำหนดVinny และ Bob ..พาไชน่าแมนใส่รถ..มุ่งหน้าลงใต้ ..พวกเขา ใช้เวลาเดินทาง 500 ไมล์ นานเกือบ เจ็ดชั่วโมง.ทันทีที่มาถึง เซียนกัดเจ้าถิ่น..ได้ให้การต้อนรับไชน่าแมน.ด้วยราคาที่ให้เป็นรอง ถึงห้าต่อหนึ่ง แต่หลังจากที่ทั้งคู่ถูกปล่อยออก บรรดาท่านต่อต่างร้องออกตัวกันเสียงดังระงม..เมื่อไชน่าแมนลากคอ Hubcap ไปนอนดิ้น หงายท้องอยู่ตรงมุม และลงเขี้ยวสอนบทเรียนบทสุดท้ายที่.. Hubcap ไม่มีวันได้ใช้อีกต่อไป..ที่ 22 นาที Ch Chinaman 3xW?BIS. หลังลมพายุผ่าน.. ไม่มีเสียงจากด็อกแมนคนใด..กล้าพูดว่ามี M. พิกัด.. 45-46 ปอนด์ให้ได้ยินอีกเลย.. Vinny กับ Bob เพื่อนคู่ซี้..ได้แต่ขำกันเองว่า ..พวกเขากลัวไชน่าแมน..เหมือนกับกลัวติดโรคร้าย.ไฟท์ที่ สี่.. ไชน่าแมน เว้นการทำศึก..นานแปดเดือน เมื่อ Cutter & Brice จ่ายเงินก้อนโตเพื่อซื้อหมาเก่งจาก R. Jackson กะจะเอามาปราบ ไชน่าแมน..โดยตรง.Rockin Robbin เป็นคู่ต่อสู้เพียงตัวเดียว ที่อย่กับไชน่าแมนได้นานที่สุด..มันทำได้ดีมากที่..ยีสิบนาทีแรก.. และทำได้ดีที่สุด..ในอีกสิบแปดนาทีต่อมา..โดยไม่มีโอกาสได้ทำ สแคช แม้สักครั้งเดียว.. Rockin Robbin ถูกจับออก..ในสภาพที่ Cutter & Brice..ไม่ต้องการเห็นมัน ทุกข์ทรมาณอีกต่อไป.RIP ?

ผมขออนุญาตเสริมท่าน Midshipman..ด้วยประวัติของหลาน ไชน่าแมน ซึ่งเขียนโดย มิสเตอร์ เว็ด
นับถึงปัจจุบันซาดี้มีอายุได้แปดขวบ มันเกิดจากฝีมือการจับคู่ของนายเอ็ดเวิร์ด ซาดี้เป็นลูกของแชมเปี้ยนไชน่าบั๊ค ไชน่าบั๊คตัวนี้เป็นลูกชายของไชน่าแมน และสายล่าง (สายแม่) เป็นสายรูฟูสบ้านเกิดของซาดี้อยู่ที่นอร์ทแคโรไลน่า มันเป็นลูกหมาตัวสุดท้ายที่ขายออกมาคนที่เลี้ยงดูซาดี้จนเติบโต คือนายอัลเลน เขาเลี้ยงมันจนอายุได้ 3 ปี ถึงเวลานั้นมันรู้จักการต่อสู้แล้ว แต่พับผ่าซิ! มันไม่ยอมสแคลชย์ (ไม่วิ่งออกจากมุม)ด้วยเหตุไม่ยอมสแคลชย์นี่เองทำให้อัลเลนเบื่อมันเต็มทนจนเขาอยากจะยิงมันทิ้ง แต่ก่อนที่เขาจะลั่นไกเขาได้ติดต่อเอ็ดเวิรด์ และบอกว่า ?ซาดี้เป็นหมาห่วยบรมเลยว่ะ ไอกำลังจะยิงแม่งแล้ว? แต่ทางเอ็ดเวิรด์ขอร้องว่าให้ใจเย็น ๆ และเสนอว่าจะซื้อกลับ

ต่อเนื่องด้วย GR.CH. STONE CITY KENNEL'S YELLOWBUCK (6XW) POR

ตัวนี้เป็นแกรนแชมเปี้ยนนะครับฉายามันคือ "Destroyer" หรือ "มือสังหาร" จะเป็นสุนัขตัวไหนไปไม่ได้นอกจาก เอายาแก้ปวดหัวไปอ่านต่อเลยนะครับ ความดีทั้งหลายที่เกิดขึ้นขอยกให้ท่านผู้แปลนะครับ สโตน ซิตี้ แกรนด์แชมเปี้ยนเยลโล่ บัค นี่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของหมาบูลด๊อกดีๆ ที่ได้รับสมญานามว่าเป็น ?มือสังหาร? ชื่อที่จดทะเบียนของมันจริงๆคือ เยลโล่บัค ที่ได้รับการผสมและเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีโดยเจสซี่คอกสโตนซิตี้ เยลโล่บัคเกิดมาจาก แกรนด์แชมเปี้ยนบัครอม กับสโตนซิตี้เคนเนลออซัมเบบี้ รอม
ตัวของ เยลโล่บัคนั้นเป็นสีดำลายเสือ และมีจมูกสีแดง น้ำหนักอยู่ที่53ปอนด์หรือ23.5กิโลกรัม แมทซ์แรกในชีวิตของเยลโล่บัคเกิดขึ้นตอนที่มันอายุได้2ขวบครึ่ง คู่ต่อสู้ของมันมาจากคอกเทนชั่น เทิฟจากสตีทครอย และหมาตัวที่จะต้องต่อสู้ด้วยก็คือ เดวิส โคริส(ลูกต่างพ่อหรือต่างแม่กับ แกรนด์แชมเปี้ยนไอบีเอ็มที่โด่งดัง) ใช้เวลา1ชั่วโมงกับอีก5นาที และถูกเอาออกจากการแข่งขัน แมทซ์ที่สองได้ต่อสู้กับ เดนนิสแอนเฮคเตอร์บริค ที่มีน้ำหนัก52ปอนด์ หรือ23.1กิโลกรัม เยลโล่บัคจัดการบริคด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว ใช้เวลาสั้นมากเพียงแค่7นาที เดนนิสและ เฮคเตอร์รีบนำบริคออกจากสังเวียนแต่ก็สายเสียแล้ว จากนั้นเป็นต้นมาเจสซี่ก็ส่งเสริมการเป็นแชมเปี้ยนของเยลโล่บัคด้วยการหาคู่เปรียบในเพอโตริโค แต่ก็ไม่มีใครอยากให้หมาตัวเองสู้กับ?มือสังหาร? คอกเดทโลตอบตกลงโดยที่ส่ง พรีเดเตอร์ที่ชนะมาแล้ว2ครั้ง มาเป็นคู่ต่อสู้ด้วย ดังนั้นคอกสโตนซิตี้และพรรคพวกจึงต้องเดินทางไปที่เซ้าท์เจอซี่ เพื่อการแข่งขันในครั้งนี้ ซึ่งเป็นการพิสูจน์ว่าเยลโล่บัคเป็นหมาที่ล้มยากที่สุดตัวหนึ่ง หลังจากสู้กันได้เพียง45นาที เดทโลได้ตัดสินใจเอาพรีเดเตอร์ออกจากการแข่งขัน ส่งผลให้เยลโล่บัคได้ตำแหน่งเป็นแชมเปี้ยนไปในที่สุด หลังจากนั้นปีกว่าก็ไม่มีใครรับคำท้าเลยซักรายเดียว มีด๊อกแมนจากฟลอริด้าเข้ามาติดต่อที่จะกัดด้วย ซึ่งใช้หมาที่มีชื่อว่า พีเทีย ซึ่งชนะมาแล้ว1ครั้ง ซึ่งเป็นลูกของเฮเวนบอยแซนเดิล กับรีเบลเคนเนลแกรนด์แชมเปี้ยนเชดี้เลดี้ พวกเขาบินไปที่เพอโตริโคและในตอนนั้นเยลโล่บัคกำลังห้าวสุดๆ และจัดการกับเทียลงได้ด้วยเวลาเพียง27นาที แมทซ์ที่ห้าเยลโล่บัคต้องต่อสู้กับ บัสเตอร์ หมาที่มาจากเวิ๊คเคนเนล ซึ่งก็ชนะมา4ครั้งเท่ากัน พวกเขาก็บินมาที่เพอโตริโคเช่นกัน หลังจากต่อสู้กันได้1ชั่วโมงกับอีก30นาที พวกเขาก็เอา บัสเตอร์ออกจากการแข่งขัน ทำให้เยลโล่บัคได้เป็นแกรนด์แชมป์เปี้ยนอย่างเป็นทางการ และนี่คือที่มาของแกรนด์แชมเปี้ยน เยลโล่บัค ด้วยความเคารพ

B B K'S BABYBOY 1XW

Baby Boy1xW เป็นที่รู้กันทั่วว่า มีพลังปากที่หนักหน่วง.. และมีพละกำลังที่เกินตัวเพราะเขาเป็นสายเลือดของ Ch.Terminite ที่น่าจะไปได้ดีกับสายเลือดของ Gr.Ch. May Day เราวางแผนที่จะผสมข้ามสาย และแน่นอนว่า จะผสมกับสายเดียวกันด้วย เพื่อเพิ่มความเข้มข้นให้กับสายเลือดของ Ch.Terminite ก่อนหน้านี้ BB เคยผสมไปเพียงไม่กี่ครั้งใน แคลิฟอร์เนีย.ยังมีข้อมูลดีๆที่จะบอกก็คือลูกของ BB มีผลงานอย่างเป็นทางการแล้ว จากการผสมไปเพียงสองครอก ล่าสุดมีสองตัวที่ชนะ มาจากครอกเดียวกันคือ Baby Girl 1xW เกมส์ดีและปากหนัก Odog 1xWทั้งคู่ล้วนมาจากตา ตัวเดียวกัน คือ Gr.Ch Lukene เรื่องเล่ากันเล่นๆของ BB..BB ผ่านการทดสอบพลังปากมาแล้ว 5 ครั้ง ครั้งแรก..เมื่อเริ่มสตาร์ท ครั้งที่..สองเจ้าของรีบจับออกทันที เมื่อ BB กำลังจะเขมือบเจ้าหมูป่าของเขาครั้งทีสามกับสี่.. เจ้าของไม่ยอมจับ เปิดทางให้ BB เข้าทำลายที่ต้นขาหน้า และ BBทำงานอยู่แต่ตรงนั้น จนเกิดอาการ Shock ...RIP. ตัวทีห้าก็ไม่ต่างไปจากสองตัวทีแล้ว.. แต่คราวนี้ BB ย้ายเป้าหมาย มาเน้นย้ำอยู่ตรงตำแหน่ง Stifleและก็เป็นเช่นเดียวกันBB ไม่ยอมให้มีคำว่า ?ครั้งหน้า?อีกต่อไป ..RIP... ห

ซุปเปอร์ จีแนท สไมลี่
เช้าวันหนึ่งประมาณ 6โมงเช้า ผมได้รับโทรศัพท์จากซุปเปอร์ จีแนท เราคุยกันเกี่ยวกับพิทบูลด๊อก หลายคนอาจจะคิดว่าพวกเราเพี้ยนเล็กๆ ที่มานั่งคุยกันเรื่องของหมาบูลด๊อกในเวลาเช้าขนาดนั้น นี่แหละที่เขาเรียกพวกเราว่า ด๊อกแมน ผมได้ขอให้ซุปเปอร์ จีแนทเล่าเรื่องของหมาซักตัวของเขา ผมก็คิดว่าน่าที่จะได้ยินซักเรื่องจากหลายๆตัวของเขา หรือที่เขาได้มีโอกาสไปพบมา อย่างเช่นแกรนด์แชมเปี้ยนเอส แกรนด์แชมเปี้ยนแองกัส แกรนด์แชมเปี้ยนชาลี แกรนด์แชมเปี้ยนรูบี้ แชมเปี้ยนวิลลี่ แกรนด์แชมเปี้ยนซีโบ แชมเปี้ยนฟีสตี้ แชมเปี้ยนไชโนหรือบู๊ทส์ แต่สิ่งแรกที่เค้าพูดถึงก็คือ สไมลี่
?มาว่ากันถึงเรื่องของ สไมลี่ กันดีกว่า สไมลี่ เป็นตัวเมียขนาด 43 ปอนด์ที่ดีที่สุดในโลก? สไมลี่เหรอ ผมแทบจะจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับมันเลย แล้วผมก็จำได้ตอนที่ลูกสาวของมันวิ่งหนีออกจากบ้านไป ซุปเปอร์ จีแนท และภรรยาบอกผมไม่ต้องตกใจให้อยู่นิ่งๆ แล้วมันจะไม่กัด ผมถามว่านี่เป็นลูกของใคร แล้วผมถึงได้รู้ว่ามันคือ วิทโบนที่เกิดมาจากเกสกับโอแอลแชมเปี้ยนสไมลี่ สไมลี่เป็นผลผลิตของแชมเปี้ยนชาลี ที่ผสมกับฮันนี่เบ๊บII เธอเอาชนะหมาของ เดอะเมาส์เทนแมน เลสเตอร์ฮิวส์ ในแมทช์แรกของเธอได้ แล้วเธอก็ได้ไปต่อสู้กับเอชแพค และแก๊งคาโลไรน่าสามารถเอาชนะได้อีกเช่นกันโดยชนะเป็นครั้งที่สอง และในครั้งที่สามเธอได้สู้กับหมาของซีแพคเก็ต ในการต่อสู้ครั้งนี้เธอถูกซุปเปอร์ จีแนท พาออกจากการแข่งขันเมื่อถูกกัดแผลเก่าจนเลือดไหล ในนาทีที่ 20 ซุปเปอร์ จีแนท เรียกให้บาร์นี่ไฟฟ์มาทำการปฐมพยาบาลให้กับสไมลี่ แต่บาร์นี่ไฟฟ์ไม่เต็มใจที่จะช่วยมากนัก เพราะคิดว่ายังไงก็ไม่มีโอกาสที่จะพลิกกลับมาชนะได้เลย ก่อนหน้านี้สไมลก็เคยได้ต่อสู้กับหมาของเอสทีพี และคู่ต่อสู้ที่กำลังจะพิชิตเธออยู่ตอนนี้ก็คือแชมเปี้ยนบอนนี่ ซึ่งเป็นแชมป์มาแล้วโดยการคว้าชัยชนะมาแล้วถึง 4 ครั้ง คว่ำคู่ต่อสู้ทุกตัวเหมือนกับพ่อของเธอนั่นก็คือโอสตีเวนแกรนด์แชมเปี้ยนเวอจิล ตอนนี้ราคาตกไปอยู่ที่2ต่อ1 ทุกคนหันไปเล่นฝ่ายตรงข้ามสไมลี่กันหมด ตอนนี้เหตุการณ์ของสไมลี่ยิ่งแย่ลงไปอีก เพราะบาร์นี่ไฟฟ์เอาเงินค่ารักษาพยาบาลมาพนันฝ่ายตรงข้าม เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีใครกล้าพอที่จะถือหางข้างสไมลี่ บาร์นี่ไฟฟ์มั่นใจว่าสไมลี่ ไม่มีทางจะทำอะไรแชมเปี้ยนบอนนี่ได้แน่นอน และบาร์นี่ไฟฟ์ก็รู้ล่วงหน้าว่าสไมลี่จะต้องเป็นฝ่ายถูกนำออกจากสังเวียนแน่นอน แล้วเป็นยังไงล่ะ ผลของการต่อสู้กลับทำให้ผู้คนต้องผิดหวังและสูญเสียเงินไปตามๆ กัน และเป็นการเสียเงินที่มากเป็นประวัติการณ์ เพราะผู้ที่ได้รับชัยชนะในครั้งนั้นก็คือ ซุปเปอร์ จีแนท สไมลี่

ตอนที่ 2 เมื่อตอนที่ เดลต้า เป็นหมารุ่นๆมันชอบยั่ว ชิกเกอร์ ให้โมโหด้วยการลองดูว่าจะเข้าไปใกล้กล่องลูกอ่อนของ ชิกเกอร์ ได้แค่ไหน ก่อนที่ ชิกเกอร์ จะวิ่งเข้ามาใสมัน ทั้งสองตั้งตนเป็นคู่อริกัน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่เคยสู้กันเลยซักครั้ง วันหนึ่งระหว่างการเดินเล่นที่ทุ่งหญ้า เดลต้า และ ชิกเกอร์ เหลือบไปเห็นตัวแรกคูนตัวอ้วนอยู่ไกลออกไปจากต้นไม้ ทั้งคู่ไล่กัดตัวแรกคูน และแย่งชิงกันอย่างกับการเล่นชักเย่อเพื่อแย่งตัวแรกคูน เดลต้า ยังไม่พร้อมที่จะทำการทดสอบ แต่ผมต้องการให้เธอผสมกับลอนโซ่ไมค์ ที่เป็นลูกของลอนโซ่แอนดี้กับลอนโซ่เฟย์ ก่อนที่นักรบอย่างลอนโซ่ไมค์จะตาย ลอนโซ่ไมค์ซึ่งชนะมาแล้ว 2 ครั้งในการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ และได้ทำการผสมพันธุ์แบบเดียวกันกับที่ กรีนวูดโอกี้ และมิสฮอลิเดย์ผสมกัน ซึ่งก็ได้ให้ลูกที่ได้เป็นแชมป์ถึง 3 ตัว วิลลี่บราวไม่ได้มีเพียง ลอนโซ่ไมค์ ตัวเดียว แต่เขายังมีพิทบูลด็อกที่เก็บเอาไว้เป็นสต๊อก ซึ่งเป็นสายเลือดโดยตรงของ ลอนโซ่ อีกเป็นจำนวนมากในเวลานั้น อย่างเช่น แฟนทอม แซสซี่ ซิสเซอร์และซูซี่ ผลงานของ ลอนโซ่ ที่ผ่านมาเอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ แต่ วิลลี่บราวกลับพยายามจัดสิ่งแวดล้อมที่ดีที่คงที่ และดูแลสุนัขพวกนี้เอาไว้เป็นอย่างดี เขาและภรรยาจัดแบ่งพวกมันออกเป็นสองพวกในสถานที่ที่แยกกัน ที่สนามด้านหนึ่งเป็นหมาตระกูลของ ลอนโซ่ ซึ่งเป็นหมาสีดำเหมือนซีโบ และ ลอนโซ่ไมค์ จมูกสีแดงอย่าง วินดิเคเตอร์และโรซี่ ซึ่ง ลอนโซ่ ชอบให้หมาสีแดงจมูกแดงได้ลงแมทซ์มากกว่าหมาจำพวกสีดำ ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นพวกลายเสือสีน้ำตาลและสีขาวที่ได้จากการผสมของพวกที่ซื้อหมาของ ลอนโซ่ ไปผสมกับหมาตามร้านเพ็ทชอป วิลลี่บราวบอกกับผมว่า ลอนโซ่ จงเกลียดจงชังพวกที่ทำแบบนี้เป็นอย่างมาก เพราะความที่มีสายเลือดของหมาตามร้านเพ็ทชอปผสมอยู่ด้วยจะทำให้ได้หมาพิทบูลที่ผิดเพี้ยนออกไป แต่อย่างไรก็ตามหลายๆ ตัวก็ทำได้ดีเมื่อนำไปทดสอบ โดยที่การทดสอบนั้นเขาให้หมาสองตัวที่เลี้ยงอยู่คนละฝั่งกันโดยให้พวกมันได้สู้กันประมาณ 20นาที ถ้าตัวไหนหยุดก็จะถูกให้ยืนอยู่ตรงนั้น มีเพียงตัวที่ชนะเท่านั้นที่จะข้ามกลับมาได้และจะถูกนำไปเลี้ยงดูเป็นอย่างดี
ตอนที่ 3 วิลลี่บราวให้ความสำคัญมากๆ กับหมาจมูกสีแดงที่มีชื่อว่าฮ้อยส์ ซึ่งเป็นลูกของคลัช(น้องชายซีโบ) ที่ผสมกับบราวลั้นท์ (ลูกของ ลอนโซ่ไมค์ กับ ลอนโซ่ แองจี้) ฮ้อยท์เป็นหมานักสู้ที่ดี แต่ไม่ชอบการถูกปล่อยปละละเลยจากเจ้าของเป็นอย่างมาก มันอาจกัดขาใครก็ตามที่พยายามจะหนีออกจากอาณาเขตบริเวณของมัน และจะถูกลากกลับมาที่โซ่ในที่ๆมันอาศัยอยู่ วันหนึ่งภรรยาของวิลลี่บราวต้องช่วยชีวิตสามีที่ถูกฮ้อยท์ลากเข้าไปในพื้นสนาม ทั้งๆ ที่เป็นอย่างนี้วิลลี่บราวก็ยังทำดีกับมัน ตอนที่หลุดออกมาจากโซ่ เขาจับตัวมัน ก้าวไปข้างหลังแล้วล่ามโซ่ แล้วทิ้งมันลงขณะที่มันกระโดดเข้าไปข้างหลังเขา ลอนโซ่ และแฟนเขาขับรถแวนมาหาพวกเรา ที่กระจกมองหลังมีตุ๊กตาลิงทำท่าขำขันซึ่งในมือจับกระเจี๊ยวสีแดงอันเบ้อเริ่ม ผมขำน่าดูตอนที่ได้เข้าไปนั่งคุยกับพวกเขา พวกเขาท่าทางใจดี ซึ่งวิลลี่บราวกับผมฟังเรื่องที่ ลอนโซ่ เล่าเกี่ยวกับสุนัขและการผจญภัยของเขาอย่างสนใจ เขามีดวงตาสีดำที่ดูน่าเกลียด และเขาเล่าเรื่องที่ได้แผลเก่านี้มาจากการสู้กับชายถึง 4 คน วิลลี่บราวมองหน้าผมและขยิบตาข้างหนึ่ง เพราะไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่ฟัง เช้าวันต่อมาพวกเรานำเดลต้าออกไปข้างนอกเพื่อผสมกับ ลอนโซ่ไมค์ หมาแก่อย่าง ลอนโซ่ไมค์ ตัวนี้ไม่ต้องการที่จะออกแรงมาก เดลต้ายึกยักขึ้นลงและบิดตัวด้วยความอึดอัด ลอนโซ่ไมค์ ก็หมดความสนใจที่จะผสมด้วย ลิ้นของ ลอนโซ่ไมค์ เป็นสีม่วงและมันก็หายใจหอบแรงๆผมยังคิดเลยว่ามันอาจจะตายตอนนั้นแล้วด้วย ถ้ามันหมดสภาพแล้วอย่างน้อยมันก็น่าที่จะมีความสุขก่อนที่จะได้ขึ้นสวรรค์ วิลลี่บราวบอกว่าเราควรจะทำการผสมเทียมให้กับหมาคู่นี้ เขาเดินเข้าไปในโรงเก็บของ แล้วหยิบโถฝุ่นเขรอะใบหนึ่งออกมาพร้อมกับหลอดพลาสติก พอผมบอกเขาว่าเป็นห่วงเรื่องความสะอาดและการฆ่าเชื้อ เขาก็เป่าฝุ่นโถนั้นทำให้ฝุ่นคลุ้งทั่วไปหมด เขาต้องการนำโถอันนั้นมาเก็บน้ำเชื้อของ ลอนโซ่ไมค์ แล้วใช้หลอดส่งน้ำเชื้อใส่เข้าไปในตัวของเดลต้า ผมยับยั้งเขาแล้วปล่อยให้เดลต้าอยู่กับเขาหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้พยายามทำการผสมพันธุ์ในแบบธรรมชาติอีกครั้ง วิลลี่บราวเป็นคนรักษาคำพูด ผมจึงไม่ลังเลที่จะให้เดลต้าอยู่ในความดูแลของเขา สัปดาห์ต่อมาผมไปรับเดลต้าซึ่งไม่ได้ยุ่งกับ ลอนโซ่ไมค์ เลย พวกเขาต้องการซื้อเดลต้า แต่น้องชายและผมไม่ต้องการจะขายมัน

เดอะ พลัมเบอร์แชมเปี้ยน แอลลิเกเตอร์

ตอนที่ 1 มิสเตอร์วิลเลี่ยมจากฟอทเวิทเท็กซัสมีหมาตัวเมียสีดำตัวโตที่มีชื่อว่าซาตินเลดี้ ที่ได้มาจากคอกของมอริส คาร์เวอร์ มันเป็นหมาตัวเมียที่มีสายเลือดที่ค่อนข้างจะเรี่ยราดไปหน่อย เหมือนกับหมาส่วนใหญ่ของพี่ชายของมอริส คาร์เวอร์ แต่เป็นหมาที่ไม่ผ่านเวลาที่เอาไปเทส (โคลด๊อก มันจะกระดิกหางไปมา ถึงแม้ว่าจะหาหมาตัวอื่นที่ตัวเล็กกว่าที่จะให้มันจัดการได้ แต่มันก็ไม่ยอมทำอะไรหมาตัวนั้นเลย ตามความคิดเห็นของริชาร์ด สแตรทตัน เขาบอกว่าพิทบูลที่มีลักษณะแบบนี้พวกมันเป็นพิทบูลที่ใช้ไม่ได้ ควรที่จะขายเป็นพิทบูลที่เอาไว้เลี้ยงเล่น ไม่สมควรที่จะเอาไปผสมพันธุ์ต่อ) ซึ่งต่างจากหมาทั้งหมดของคอกนี้ พอถึงเวลาที่จะให้ซาตินเลดี้ผสมพันธุ์ มิสเตอร์วิลเลี่ยมก็เดินทางพาเธอไปที่วิทชีต้าฟอลเท็กซัส เพื่อให้ผสมกับลูกของทูเดอร์นิกเกอร์ ซึ่งมีเจอีคิง เป็นเจ้าของในเวลานั้น จิ๊กเกอร์เป็นลูกรุ่นสุดท้ายของสายเลือดทูเดอร์ และเคยไปอยู่กับด๊อกแมนคนอื่นมาก่อน ก่อนที่จะมาอยู่กับเจอีคิง การผสมพันธุ์ในครั้งนั้นก็คือการผสมกับทูเดอร์นิกเกอร์และได้หมามา3ตัว พวกมันก็คือ โซโค่ ซูซานรีนี่ และแอลลิเกเตอร์ มิสเตอร์วิลเลี่ยมเก็บแอลลิเกเตอร์ไว้จนกระทั่งมันอายุได้ขวบกว่าๆ ซึ่งมันสามารถที่จะผสมกลับกับแม่ของมัน(อินบรีดหรืออินเซส บรีดดิ้ง) ในตอนนั้นโซโค่ ได้ถูกขายไปพร้อมๆกับแอลลิเกเตอร์ให้กับพวกพลัมเบอร์ซึ่งประกอบด้วยเดวิส แมคคินนี่ และดอทแบร์ พวกเขาเริ่มต้นด้วยการหาหมาที่ดีๆมาเลี้ยงเอาไว้หลายตัว แต่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ากระบวนการฟิตซ้อมหมานั้น มันช่างยุ่งยากมากมายขนาดนั้น และจะต้องมีระเบียบมีขั้นตอนที่มากมายอีกด้วย การเป็นด๊อกแมนที่ดีแต่ต้องใช้กำลังกับหมาของพวกเขานั้นมันไม่ใช่วีธีที่ถูกต้อง พวกเขารู้สึกว่าหมาที่ใช้จะต้องเป็นหมาที่ดีที่สุด หรือให้ได้ใกล้เคียงตัวที่ดีที่สุด ซึ่งถ้าเป็นไปไม่ได้ก็จะต้องเอาหมาเกรดต่ำพวกนั้นออกไป อยู่กับพวกที่เป็นหมาที่มีคุณภาพปานกลางถึงต่ำและเลี้ยงรวมเอาไว้ด้วยกัน นั่นก็คือการคัดเลือกนักสู้ที่ดีนั่นเอง
เพื่อเป็นการเสาะแสวงหาหมาที่มีความสมบูรณ์แบบ พวกเขาได้ขอใช้หมาของทรัสเซล ดัมดัมเป็นตัวที่ จะต้องใช้ทดสอบกับแอลลิเกเตอร์ว่ามันจะเป็นหมาที่มีความเกมหรือเปล่า และเพื่อเป็นการพิสูจน์ในการหักล้างข้อสงสัยที่ว่า แอลลิเกเตอร์เคยแต่ผ่านการทดสอบเฉพาะกับหมาที่ตัวเล็กกว่ามันเท่านั้น ดัมมี่จึงถูกเลือกให้เป็นตัวที่จะต้องทดสอบกับแอลลิเกเตอร์ และเป็นหมาที่มีความเกมส์มากที่สุดตัวหนึ่งด้วย แถมยังตัวใหญ่กว่าแอลลิเกเตอร์อีกต่างหาก ที่เห็นส่วนใหญ่ในเวลานั้นหมาที่มีสายเลือดที่สะเปะสะปะ หรือเป็นหมาพวกที่โกโรโกโสไม่มีสายเลือด มักจะถูกมองว่าเป็นแค่หมาคุณภาพต่ำ ดังนั้นพวกพลัมเบอร์จึงทำทุกอย่างเพื่อที่จะทดสอบความเกมของแอลลิเกเตอร์ เมื่อพวกเขาไปถึงที่คอกทรัสเซลพวกเขาได้นำแอลลิเกเตอร์ไปวิ่งอยู่บนเครื่องวิ่งชั่วโมงครึ่ง และจูงเดินบนถนนอีก15นาทีเพื่อให้เกิดการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ แล้วก็นำแอลลิเกเตอร์ เข้าไปที่สังเวียนเพื่อที่จะทดสอบกับหมาที่ตัวโตกว่า และการทดสอบในครั้งนั้นทั้งคู่ตกลงกันเอาไว้ที่เวลา1ชั่วโมงกับอีก30นาที แอลลิเกเตอร์ เข้าต่อสู้ด้วยอาการที่อ่อนล้าบวกกับขาที่สั่นและดูอ่อนแรง ซึ่งนั่นก็เป็นการพิสูจน์ให้เห็นถึงจิตใจของแอลลิเกเตอร์ และมันก็เป็นการทดสอบที่ดีเยี่ยมของดัม ดัม ด้วยเช่นเดียวกัน
ตอนที่ 2 แมทซ์แรกอย่างเป็นทางการของแอลลิเกเตอร์เป็นหนึ่งใน10แมทซ์ที่จัดขึ้นโดยมอริส คาร์เวอร์ แอลลิเกเตอร์เข้าไปในฐานะเป็นรองกับคู่ต่อสู้ของมันนั่นก็คือทอมมี่ ไบรอันซาตาน ซึ่งเป็นลูกของนิกเกอร์เหมือนกัน ทั้งคู่กัดกันในพิกัด58ปอนด์ หรือ25.7กิโลกรัม หมาทั้งสองตัวนี้เข้าต่อสู้กันอยู่ที่กลางสังเวียนโดยที่ แอลลิเกเตอร์กัดที่ขา และซาตานกัดที่จมูก ที่เวลาผ่านไป10นาทีทั้งคู่ถูกแยก ที่นาทีที่15 เป็นเวลาที่ดีที่สุดของซาตาน นาทีที่26ซาตานเทรินส์และถูกจับให้แยกเพื่อที่จะสแครทช์ นาทีที่30 แอลลิเกเตอร์สแครทช์ได้ดี ในนาทีที่40 แอลลิเกเตอร์ ทำให้ซาตานล้มลงไม่สามารถที่จะยืนอยู่ได้ เพราะถูก แอลลิเกเตอร์เข้าจู่โจมโดยการกัดเข้าไปที่ขาของซาตาน ที่45นาทีซาตานถูกนับไป ส่งผลทำให้แอลลิเกเตอร์ชนะไปในที่สุด แมทซ์ที่สองของแอลลิเกเตอร์ต้องต่อสู้กับหมาที่มีน้ำหนักตัวที่มากกว่ามันมีชื่อว่าแจ๊ค ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าแอลลิเกเตอร์อยู่ 8-10ปอนด์ คู่ต่อสู้ซึ่งมีหน้าตาเหมือนแอมสแตฟ แจ๊คเล่นงานแอลลิเกเตอร์อยู่ประมาณ20นาที พอเวลาผ่านไป30นาที แอลลิเกเตอร์เริ่มพลิกกลับมาได้เปรียบ แจ๊คเป็นหมาที่ดีอีกตัวนึง แต่มันเป็นหมาที่ไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้มาก่อน เวลาผ่านไป1ชั่วโมง แจ๊คถูกนับสิบ และถูกจับแพ้ไปในที่สุด ท้องและอกของแจ๊คอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก เนื่องจากตอนที่ถูก แอลลิเกเตอร์กัด พวกพลัมเบอร์ตั้งใจว่าจะหยุดไม่ให้มีแมทซ์ที่สามของแอลลิเกเตอร์ แต่พอได้ยินข่าวจากโอคลาโฮมา ส่งมาว่ามีชายที่ชื่อว่าบราน ต้องการที่จะขอต่อสู้กับ แอลลิเกเตอร์ด้วย หมาตัวที่ว่านั้นก็คือโจ๊คเกอร์ ซึ่งมิสเตอร์บรานฟิตซ้อมโจ๊คเกอร์ มาเป็นอย่างดี โจ๊คเกอร์เป็นหมาที่มีสไตล์การตั้งรับที่ดีมากที่สุดตัวหนึ่ง มัน มีความสามารถรอบตัว และยังกัดได้ดีอีกด้วย การต่อสู้ตกลงกันที่พิกัด57ปอนด์หรือ25.3กิโลกรัม โดยมี ดีเบอร์ตันเป็นคนอุ้มแอลลิเกเตอร์ลงไปในสังเวียน ฝ่ายตรงข้ามนั้นก็คือ ฟ๊อกซึ่งเป็นคนพาโจ๊คเกอร์เข้ามาในสังเวียน การป้องกันตัวของโจ๊คเกอร์ คือการทำให้คู่ต่อสู้อารมณ์เสีย หงุดหงิด และมันก็ใช้กับแอลลิเกเตอร์ มันกด แอลลิเกเตอร์ให้อยู่ด้านล่าง จนกระทั่งถูกสั่งให้เทรินส์ในนาทีที่25 และมีการจับแยกอีกทีในนาทีที่52 และโจ๊คเกอร์ทำสแครทช์ได้อย่างแข็งแกร่ง หลังจากนั้นแอลลิเกเตอร์เริ่มดีขึ้น และสามารถที่จะจัดการโจ๊คเกอร์ลงได้ด้วยเวลา1ชั่วโมงกับอีก12นาที

แพท แพททริก
ตอนที่ 1 วันนี้ผมจะพาพวกคุณไปฟังความคิดเห็นของด๊อกแมนที่เขามีประสบการณ์มา ไม่ต่ำกว่า15ปี นั่นก็คือคุณ แพท แพททริก เรามาเริ่มกันเลยนะครับ ผมได้ศึกษาถึงวิธีการต่างๆ เพื่อที่จะได้นำมาใช้ในการผลิตสุนัขให้สามารถมี ชัยชนะและให้เป็นแชมป์เปี้ยนมาเป็นเวลาอย่างน้อยไม่ต่ำกว่า15ปี ผมได้อ่านทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่ผมจะสามารถหาอ่านได้ โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับวิธีการผสมพันธุ์สัตว์ อีกทั้งยังได้รวบรวมแนวความ คิดและข้อมูลต่างๆในอดีตที่ผ่านมา ผมแน่ใจเหมือนกันว่าผู้ที่อ่านบทความของผมก็คงได้ทำการศึกษามาเป็นอย่างดีเช่นเดียวกันกับผมอย่างแน่นอน
ผมคิดว่าผู้ผสมพันธุ์สัตว์หรือบรีดเดอร์ที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่จะเห็นด้วย กันกับผมที่ว่า สุนัขที่มีความเกมส์เนส( ความเกมเนส (GAMENESS) เป็นอีกระดับหนึ่งที่มีทุกอย่างมากกว่าหรือมีมากกว่า ความเกม นั่นก็คือ ความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ ชนิดที่ไม่มีความกลัว อยู่ในตัวของมันเลยแม้แต่นิดเดียว , ความคล่องแคล่วว่องไวรวมทั้งสไตล์ของการต่อสู้ , ความดันทุรังที่สูงมากที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ชนิดที่ไม่ยอมแพ้ได้ง่ายๆโดยที่มันจะ ไม่หวั่นแม้แต่ความเจ็บปวด ไม่ว่าความเจ็บปวดนั้นจะรุนแรงมากขนาดไหนก็ตาม มันจะไม่สนใจต่อความเจ็บปวดนั้นๆ เลย มันพร้อมที่จะทำงานนั้นให้สำเร็จไปโดยไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งใด ) เป็นอย่างมาก ซึ่งเรื่องของ ความเกมส์เนส นี้นับว่าเป็นคุณสมบัติที่มีความสำคัญมากที่สุด ที่สุนัขจะต้องมีเอาไว้ เพื่อที่จะได้พิชิตคู่ต่อสู้ของมัน
ผู้ผสมพันธุ์หรือบรีดเดอร์บางคนที่ยังไม่เข้าใจในเรื่องที่เกี่ยวกับพิทบูลหรือเล่น พิทบูลมาได้ไม่นาน มักจะพูดว่า ความเกมเนสเป็นสิ่งเดียวที่ผู้ผสมพันธุ์ต้องการมากที่สุด พวกเขาเหล่านี้จะพูดว่าการกัดหนักหรือปากหนักรวมทั้งความสามารถหรือ สไตล์การกัดที่ซึ่งมีอยู่ในตัวสุนัข
พวกเขาบอกว่าสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถที่จะถ่ายทอดมาทางพันธุกรรม ได้อย่างต่อเนื่อง มีแต่ความเกมเนสเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ที่สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว สุนัขที่มีความสามารถหรือบ้าดีเดือดที่มีมากเกินไป พวกเขาไม่ต้องการที่จะผสมพันธุ์พวกมัน เพราะว่าพวกมันถูกพิจารณาว่า การที่พวกมันกัดหนักนั้นเป็นผลมาจากความกลัว(บรีดเดอร์บางคนที่เขามีความคิดเห็นแบบนี้ ต่างคนต่างมองกันคนละมุม)

สิ่งนี้เป็นสิ่งที่คุณจะต้องไม่ลืมและจะต้องยึดถือเอาไว้เป็นพื้นฐานให้กับสุนัขที่เก่งๆของคุณ ด้วย ผมจะยกตัวอย่างของ ?ทอมสโตน?ซึ่งมัน เป็นพิทบูลที่ได้รับการพิสูจน์ในสังเวียนและมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าตัวมันเป็นพิทบูล ที่มีการกัดได้หนักและจัดให้อยู่ในประเภทที่กัดได้หนักมากตัวหนึ่ง และมันยังสามารถถ่ายทอดพันธุกรรมจากบรรพบุรุษของพวกมันที่กัดได้หนักมาก เป็นพิเศษเหมือนกัน อย่างเช่น ?แชมป์เปี้ยน สนัปปี้? ?แชมป์เปี้ยน รีโน? ?แกรนด์แชมป์เปี้ยน โฮบ? ที่ยิ่งใหญ่และ ?แชมป์เปี้ยน ทองก้า? ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะว่าพ่อของพวกมันกัดได้หนักหรือปากหนักมาก ซึ่งพ่อของมันได้แก่ ?ทูท? ของมาโลนี่ หนึ่งในพิทบูลที่กัดได้หนักมาโดยตลอด ?ทูท?เป็นลูกชายของ ?สไปร์? ของทิวดอ ผสมกับ ?แบลค วิโด?ของคาร์เวอร์ ทั้งคู่กัดได้หนักมาก ส่วนลูกชายของ?ทูท? ก็คือ?เดวิส?(ของกรีนวูด) สำหรับมาโลนี่เป็นหนึ่งในสุนัขที่กัดได้หนักตามเกณฑ์เฉลี่ย ซึ่งได้ทำการทดสอบมาแล้วในสังเวียน ?เดวิส? ผลิต ?แชมป์เปี้ยน อาวเวอร์ กิล ซันเดย์? สุนัขตัวเมียและยังมีสุนัขที่กัดได้หนักมากตัวอื่นๆ อีกด้วย พิทบูลที่สามารถที่จะกัดได้หนักหรือพวกที่ปากหนักได้จะต้องขึ้นอยู่กับบรรพบุรุษของพวกมันที่กัดได้หนักด้วย ถ้าสุนัขในคอกเดียวกันที่ไม่มีการกัดหนัก และยังมีบรรพบุรุษที่ปากไม่หนักซึ่งสิ่งเหล่า นี้จะส่งผลให้ลูกๆของมันที่ออกมาก็จะกัดได้ไม่หนักตามเกณฑ์เฉลี่ยที่ควรจะกัดได้หนักด้วย แต่ถ้าพิทบูลที่กัดหนักมากเกิดมาจากสายเลือดของครอกที่กัดหนักหรือพวกปากหนักด้วยแล้ว พวกมันจะถ่ายทอดความกัดหนักได้เป็นจำนวนมาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้พิสูจน์ให้เห็นมาแล้ว และมันก็มีความเป็นจริงอย่างแน่นอน สำหรับคุณสมบัติอื่นๆก็เช่นเดียวกัน
ตอนที่ 4 ผมไม่สามารถที่จะเห็นด้วยกับการผสมพันธุ์เพื่อที่จะเอาเฉพาะความเกมเนสแต่เพียงอย่างเดียว สุนัขที่เกมส์ที่มีความสามารถน้อยปกติจะชนะสุนัขเลวหรือสุนัขที่ห่วยแตก(Cur dog)ได้ แต่อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อสุนัขที่มีความเกมส์ที่มีความสามารถน้อยจะต้องพบกับสุนัขที่มีความเกมเท่า กันแต่ตัวนี้มีความสามารถที่มากกว่ามากๆ ผมคิดว่าคุณคงจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อทั้งคู่จะต้องมาเจอกัน ผมคงไม่ต้องบอกคุณหรอกนะครับว่าตัวไหนที่จะเป็นตัวที่ชนะ
การผสมพันธุ์เพื่อการกัดหนักเหนือสิ่งอื่นใดในทุกสิ่งทุกอย่าง นั่นก็คือการผสมพันธุ์ที่เน้นไปที่ การกัดหนักแต่เพียงอย่างเดียว เป็นสิ่งที่นิยมก็แค่เพียงแค่ครั้งคราวเท่านั้นเอง ทฤษฏีนี้บอกว่า ถ้าคุณผสมพันธุ์สุนัขที่กัดหนักมากๆเข้าด้วยกันไปเรื่อยๆ คุณจะได้สุนัขที่จะเข้าทำลายฝ่ายตรงข้าม ได้อย่างง่ายดาย แต่ในเรื่องของความเกมเนสจะตกเป็นรองในทฤษฏีนี้ไปเลย มันเป็นที่นิยมมากเมื่อไม่นานมานี้เอง มากกว่าที่มันเป็นเมื่อ20ปีมาแล้ว บรีดเดอร์บางคนเรียกร้องว่า พวกเขาได้พัฒนาสุนัขที่กัดหนักมาก พวกเขาเรียกสุนัขเหล่านี้ว่า ไอ้ตัววายร้าย พวกมันมีส่วนที่มากเกินไป สำหรับเป็นแค่การต่อสู้ในสังเวียน และเอาชนะการต่อสู้ของพวกมันได้ในเวลาเพียงแค่20นาทีหรือน้อยกว่านั้น ดังนั้นตามที่พวกเขาพูด ผู้ผสมพันธุ์เหล่านี้มักจะเป็นพวกที่ค่อนข้างจะมือใหม่ ในเรื่องของการต่อสู้ หรือไม่ก็คนเหล่านี้ไม่ค่อยจะฉลาดมากๆเอาเสียเลย นั่นก็เป็นเพราะว่าพวกเขาได้อยู่กับสุนัข มาเพียงแค่ไม่กี่ปีหรือก็ไม่นานมานี้เอง คนพวกนี้จะมีความนับถือน้อยมากกับสุนัขที่ต้องใช้เวลาในการต่อสู้ที่มากกว่า1ชั่วโมงเพื่อที่จะเป็นผู้ชนะ สุนัขตัวใดก็ตามที่ใช้เวลา 2หรือ 3หรือไม่ก็ 4ชั่วโมง สุนัขพวกนี้จะถูกคนเหล่านี้หรือพวกที่เป็นมือใหม่มองว่าเป็นสุนัขที่ไม่มีอันตรายเอาเสียเลย ซึ่งนั่นก็เป็นความคิดของคนเหล่านี้ ถ้าหนึ่งในสุนัขของพวกเขาเอาชนะการต่อสู้ที่ยาวนานมาได้ พวกเขาอาจจะพูดว่ามันเป็นเพียงแค่การพิสูจน์ว่าสุนัขของพวกเขามีแค่ความเกมเนสเท่านั้นเอง และคนเหล่านี้ก็ไม่มีสถิติอย่างแท้จริง ที่จะหาข้อมูลที่จะเอามาสนับสนุนทฤษฏีของพวกเขา ซึ่งในความเป็นจริงแล้วไม่มีผู้ผสมพันธุ์หรือบรีดเดอร์คนใดที่ประสบความสำเร็จได้อย่างแท้จริง ที่จะผสมพันธุ์สุนัขให้ชนะได้เป็นจำนวนมาก บรีดเดอร์บางคนเคยผสมพันธุ์สุนัขของเขาโดยเน้นไปที่การกัดหนักเป็นจุดมุ่งหมาย นั่นก็อาจจะใช่

ตอนที่ 6 ทีนี้ลองมาดูกันว่า เมื่อสุนัขที่มีความสามารถสูงสองตัวจะต้องโคจรมาพบกัน มันต้องใช้เวลาสักครู่ที่จะ เอาชนะคู่ต่อสู้ที่เป็นประเภททำลาย( destroyed) ในระยะเวลาที่สั้นมาก สุนัขที่กัดได้หนักจริงๆจะชนะได้ง่ายในกรณีที่คู่ต่อสู้ของมันมีสภาพที่แย่กว่าหรือฟิตซ้อม มาไม่เต็มที่แต่เมื่อมันต้องเลื่อนขั้นขึ้นไปเจอกับคู่ต่อสู้ในระดับที่ดีกว่าและยังพบว่าคู่ต่อสู้เป็นสุนัขที่เหนือชั้นกว่าอย่างแท้จริง มันจะต้องใช้ความเกมเนสทั้งหมดที่มันมีอยู่ รวมทั้งยังจะต้องอาศัยธาตุทรหดอดทนที่จะ ทำให้ยืนต่อสู้กันได้นานยิ่งขึ้น โดยที่มันจะต้องใช้ทักษะความชำนาญที่มันมีอยู่ จึงจะสามารถเอาชนะได้ การกัดหนักแต่เพียงอย่างเดียวจะไม่ช่วยมันในการต่อสู้ที่ดีได้เลย ตัวผมเองมีสุนัขอยู่ 5ตัวที่ผมใช้สำหรับเป็นพ่อพันธุ์ มีเพียงแค่ 2ใน 5ตัวเท่านั้นที่กัดหนัก หรือเป็นประเภทที่ปากหนักอย่างหาตัวจับยาก อีก3ตัวเป็นสุนัขที่กัดได้ตามเกณฑ์เฉลี่ย แต่ทั้ง 5ตัวนี้จะ มีความเกมเนส และมีธาตุทรหดอดทนที่สูงมากและมาจากสายเลือดของสุนัขที่มีคุณสมบัติเหล่านี้ล้วนๆ เมื่อผมมองไปที่คอกที่หมาผมอาศัยอยู่เพื่อดูสุนัขพ่อพันธุ์ของผม ผมรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมากกับสุนัขที่ Dead gameของผม ซึ่งพ่อพันธุ์ของผมต่อสู้ได้นานเหมือนกับ ?จีพ? หรือไม่ก็ ? โฮเมอร์? มากกว่าพวกที่ทำลายแบบ ?ปานามา เรด? หรือ ?พิท เจนเนอรัล? ที่ใช้เวลาไม่นานในการต่อสู้กัน เมื่อผู้ผสมพันธุ์พยายามมากเกินไปที่จะผลิตสุนัขที่กัดหนัก ความเกมเนสก็จะลดลงไปด้วย แต่แน่นอน ถ้าคุณสามารถหาสุนัขที่มีความเกมเนสที่ถูกผสมพันธุ์มาจากสายเลือดที่มีความเป็นมาอย่างดี ต่อสู้ได้นาน รวมทั้งมีปากที่หนักมากๆ (หมายถึงการกัดที่หนักมาก) ผมรับรองว่าคุณจะอยู่ในธุรกิจนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะว่าทุกคนจะวิ่งเข้ามาหาคุณเอง
ตอนที่ 7 ผมผสมพันธุ์สุนัขของผมโดยยึดเอาความเกมเนส ธาตุทรหดอดทนที่จะทำให้ต่อสู้ได้นานขึ้น และรูปแบบสไตล์ในการต่อสู้ เป็นหลัก แต่ถ้าผมสามารถเติมเต็มการกัดที่หนักมากให้กับสุนัขของผมได้ โดยที่ไม่เสียคุณสมบัติทั้งสามอย่างที่ผมกล่าวถึง แน่นอนผมจะทำทันที นอกจากนี้การกัดหนัก ดูเหมือนว่าจะไม่มีการถ่ายทอดทางพันธุกรรมเหมือนความเกมเนส สุนัขที่กัดได้หนักมาก มักมาจากที่ที่ไม่มีใครรู้และไม่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม เมื่อคุณได้ยินเกี่ยวกับความเกมเนสอย่างมาก สุนัขที่ต่อสู้ได้นานมาก มันมักจะมาจากสุนัขที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้ประวัติของมันมากนัก ความเกมเนส และธาตุทรหดอดทนในการต่อสู้
ผมกล้ายืนยันได้เลยว่าจะทำให้สุนัขของคุณวนเวียนอยู่กับชัยชนะบ่อยครั้งมากกว่าการกัดหนักแต่เพียงอย่างเดียว แต่ต้องไม่ลืมนะครับว่าสุนัขเพศเมียมีความสำคัญเท่าเทียมกับสุนัขเพศผู้ ซึ่งถ้าคุณจะทำให้การผสมพันธุ์ที่มีคุณภาพ ผมให้คำแนะนำว่าคุณจะต้อง ให้มีความเกมเนสและธาตุทรหดอดทนในสุนัขเพศเมีย เหมือนสุนัขพ่อพันธุ์เช่นเดียวกัน เพ็ดดีกรีมีส่วนที่สำคัญมากที่จะบ่งบอกให้คุณรู้ประวัติตัวที่ดีๆของบรรพบุรุษ และเหนือสิ่งอื่นใดอย่างแน่นอนสุนัขเพศเมียที่มีความเกมเนสจะผลิตสุนัขที่มีความเกมเนสมากกว่าพี่สาวของมันที่ไม่มีความเกมเนสเลย พิทบูลที่ดีที่สุดในทุกวันนี้อาจจะบู๊ล้างผลาญได้มากกว่าพิทบูลในอดีต แต่ความเกมเนสและธาตุทรหดอดทนก็ยังมีความสำคัญมากที่สุดในปัจจุบันเท่าๆกับในอดีต

ตอนที่ 3 ในแมทซ์ครั้งที่สอง พวกเราได้ไปทำสัญญาต่อสู้กับคอก เป๊ปเปอร์ บ๊อก เคนเนล จาก โคโลราโด โดยเดินทางไปถึงนิวเม็กซิโกเพื่อขอใช้สนามแข่งขันของคอก ราวดี้ เคนเนล โดยที่หมาเราสู้กับคอก เป๊ปเปอร์ บ๊อก และหมาของ ราวดี้ เคนเนล สู้ กับ สติ๊กบอย งานนี้เป็นการรว ม ตัว กันของด๊อกแมนชั้นเยี่ยม เพื่อนในแวดวงและ เซียน หมาจากทั่วสารทิศมาชุมนุมกัน สวีทพี ได้ต่อสู้ที่พิกัด 36 ปอนด์ หมาของ เป๊ปเปอร์ บ๊อก ชื่อ โกลด์เบริกสามารถ เอาชนะ สติ๊กบอย มาก่อน โดยที่ ตั้งแต่เริ่ม การต่อสู้ ก็ จะ เห็นได้ ชัดว่า สวีทพี สู้แบบแทบพับสนาม มันกัดที่ไหล่ของ โกลด์เบริก อย่างหนักหน่วง และท่าทางจะสาหัสเอาการ โกลด์เบริก เองพยายามที่จะดิ้นให้หลุด แต่มันเหนื่อยจากการต่อสู้ที่ผ่านมา ดังนั้นก็เหมือนกับแมทซ์แรก สวีทพี ลากคู่ต่อสู้ไปรอบๆ โกลด์เบริก ไม่สามารถทำสแครทช์ได้เพราะมันพยุงตังเองแทบไม่ไหวจึงต้องพ่ายแพ้ไป
ตอนที่ 4 แมทซ์ที่สาม สวีทพี ได้ต่อสู้กับ จูเนียส์ ซึ่งเป็น หมาของคอก ซีเอ็นเอ็น มันผ่านการชนะมาสองครั้ง และเป็นลูกผสม ของ เทอเทิลบัสเตอร์กับไชน่าแมน โดย เอแซดคิส เป็นผู้ทำการผสมพันธุ์ จูเนียส์ เป็นหมาที่อันตรายที่มีความดุดันรุนแรง และเคยชนะ หมา พ วกเรามาแล้ว สวีทพี ต่อสู้ที่พิกัด 38 ปอนด์ ผมรู้สึกประสาทเล็กน้อยที่ต้องต่อสู้กับ จูเนียส์ เพราะเรามีน้ำหนักที่น้อยกว่าอยู่ 2 ปอนด์ แต่อย่างไรก็ ตามผมก็มั่นใจว่าฝีปากและความอึดของ สวีทพี จะช่วยเราได้ ตอนที่ปล่อยหมาทั้งคู่เข้าหากัน ทั้งคู่โดดเข้าใส่กันอย่างรุนแรง และกัดกันแน่นมาก เรียกได้ว่า ไม่ มีใครยอมใคร และ เ ริ่มเห็น ได้ชัด แล้ว ว่า น้ำหนักที่น้อยกว่ากลับทำให้เราได้เปรียบ เพราะ สวีทพี ได้สร้างบาดแผลไว้ให้กับ จูเนียส์ หลายที่ ตั้งแต่แรกจนมันเริ่มถอยและตกเป็นรองเรา โดยที่สวีทพี ก็ไม่ยอมหยุด สวีทพี ระดมกัดที่ไหล่เหมือนทุกที คอก ซีเอ็นเอ็น ตัดสินในให้แยก จูเนียส์ ออกมา มัน กระโผกกระเผกกลับไปที่มุมในนาทีที่ 30 และ ไม่สามารถกลับมาทำสแครทช์ได้ อีก จึงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปในที่สุด
ตอนที่ 5 แมทซ์ครั้งที่สี่พวกเราทำสัญญา กับ เอแซดคิส และ ดี สตับ ซึ่งเป็นเจ้าของหมาชื่อ ซีล มันเป็นการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยความเครียดแค้น เมื่อ เอแซดคิส ได้พูดออกมาว่า สวีทพี ฟลุ๊กเอาชนะ จูเนียส์ เพราะความผิดพลาดของเขาไม่ใช่เพราะ สวีทพี เก่ง และยังได้อวดอ้างว่าหมา สายเลือด เทอเทิล ของเขาเป็นหมาที่อันตรายที่สุดใน ฝั่งตะวันตก คำพูดเหล่า นี้ ออกมาจากปากของคนที่ชนะมาเพียง 1ครั้ง แต่แพ้มา4 ครั้ง จากการต่อสู ้ มา ทั้งหมด 5 ครั้ง

วิลเลี่ยม แชมเปี้ยนพาราดิน
ตอนที่ 1 บาร์นี่ ไฟฟ์และน้องชายของเขาก็คือแมท ได้ออกเดินทางไปที่น๊อทคาร์โลไลนา เพื่อไปเยี่ยมเยียนมิสซิสโลโพเซ แล้วไปต่อที่คอกที่ชื่อว่าโฟล์คฟาร์ม เพื่อไปพบกับเกรดี้ คัมมิ่งตอนที่ไปถึงบ้านของมิสซิสโลโพเซ พวกเขาเกือบถูกกัดโดยพ่อพันธุ์ที่ยิ่งใหญ่ที่ชื่อบัสเตอร์
จากที่นั่นพวกเขาขับรถไปต่อที่เรด สปริง เพื่อไปบ้านของเกรดี้ คัมมิ่งผู้ซึ่งเป็นเจ้าของสุนัขสายเลือดอีลาย เกรดี้เป็นคนช่างพูดและมีนิสัยที่ค่อนข้างออกจะแปลกๆอยู่บ้าง เขาจะเล่าถึงรายละเอียดของสายเลือดสุนัขของเขาขณะเดินผ่านพวกมันทีละตัวๆ เขาไม่เคยนำสุนัขไปเทสกับใคร แต่เขาจะซื้อหมาที่เคยผ่านสังเวียนและเคยแมทซ์มาแล้ว จากเขาจะนำมาทำการผสมพันธุ์เพื่อเป็นสต๊อกเป็นสายเลือดของเขาเอง เขาบอกว่าหมานักสู้ที่มาจากสายเลือดที่มีความเป็นนักสู้ก็ย่อมให้ลูกหมาที่เป็นนักสู้ได้เช่นกัน แต่เพื่อเครดิตของเขาบางครั้งเขาก็มอบหมาของเขาไปให้คนอื่นเพื่อเอาไปลงแข่งขันเหมือนกัน ช่วงที่บาร์นี่ ไฟฟ์และแมทอยู่ที่นั่น พวกเขาก็ได้ดูการเทสสั้นๆ พวกเขาต้องการไปเจอตัวจริงของหมาตัวผู้สีแดงที่มีชื่ออีลายIII หมาของเกรดี้ตัวที่ถือว่าเป็นตัวที่สุดยอดนั้นได้แก่ แชมเปี้ยนทอม (พ่อของทอมชื่อว่าซาลูน เป็นตัวที่ผลิตดับเบิ้ลแกรนด์แชมเปี้ยนทอนาโดอีกที(การเป็นดับเบิ้ลแกรนด์แชมเปี้ยน ได้นั้นจะต้องชนะคู่ต่อสู้ได้ทั้งหมดสิบครั้งและจะต้องเป็นชัยชนะที่ติดต่อกันด้วย) แอนนี่ โอ๊คลี่(ลูกที่เกิดจาก โมสลี่ สเมลเลอร์) เดียร์แอ๊บบี้ (ลูกของ อีลายจูเนียส์ และ เคลมมอนด์ แซนดี้) เรดฟ๊อก ดัทบอย และยังดัทบอย ทั้งสามเดินทางต่อไปที่บ้านของจิม วิลเลี่ยม เพื่อไปดูหมาสองตัวที่เพิ่งซื้อมาจากมอริส คาร์เวอร์ ทั้งสองตัวอายุ2 ปี ตัวหนึ่งสีแดงอีกตัวสีดำซึ่งก็คือ พาราดิน
พาราดินกำลังเทสกับหมาอีกตัวในสนามหญ้า ซึ่งมีหญ้าขึ้นค่อนข้างสูง มันถูกจับแยกจากคู่ต่อสู้ของมัน มันอยู่ห่างออกไป50 หลาและกำลังจะสแครทช์ พอถูกปล่อยมันพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว หญ้าแถวนั้นล้มระเนระนาดราวกับถูกถางซะเตียน สิ่งที่พาราดินทำก็เพื่อที่จะบอกให้ทุกคนได้รู้ว่ามันอยากจะต่อสู้มากขนาดไหน พาราดินเกิดจากโรเร็กซ์ แบลคเลดี้ และพ่อมันก็คือไฮด์ แซ๊ดโมบูลลี่ ซึ่งเป็นสายเลือดที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแกรนด์แชมเปี้ยนอาท และเครนชอ แชมเปี้ยนเฮิร์ทซึ่งทั้งสองตัวนี้เกิดจากจาวา ซึ่งเป็นลูกสาวของแบลคเลดี้ ที่กลับไปผสมกับสายเลือดของ เอ็ด เครนชอรีโน ซึ่งทำให้มันมีสีดำ และมีสัญชาตญาณในการต่อสู้ที่ดี
ตอนที่ 2 แมทช์แรกของพาราดินยาวนานถึง 2 ชั่วโมง เวลาส่วนใหญ่ที่ถูกใช้ไปอยู่ตอนที่ พาราดินกำลังกัดคู่ต่อสู้ ทำให้การจับเพื่อที่จะสแครทช์เป็นไปได้ยาก แมทช์ที่สองกับบิ๊กบอยที่เพิ่งแพ้แชมเปี้ยนราสคาลมา(อย่าสงสัยนะครับว่าทำไมหมาที่แพ้ถึงได้นำมาแมทซ์อีก ขึ้นอยู่กับเจ้าของหมา ถ้าเราเห็นว่าครั้งนี้หมาของเราสู้หมาของคู่ต่อสู้ไม่ได้เราก็ขอยอมแพ้ โดยที่หมายังไม่แพ้ นำกลับมาฟิตซ้อมใหม่แล้วเอาไปแมทซ์อีกครั้งได้ ) บิ๊กบอยในเช้าที่หนาวจัดทั้งคู่ถูกปล่อยให้สู้กัน พาราดินพุ่งเข้าหาในขณะที่ บิ๊กบอยเตรียมตั้งรับด้วยหัว อย่างไรก็ตามพาราดินกดดันด้วยความรุนแรง จน บิ๊กบอยทำอะไรไม่ถูก คนจับก็ทำได้ยากเพราะพาราดินกัดไม่ยอมปล่อย ที่ 48 นาที บิ๊กบอยปฏิเสธที่จะสแครทช์ พาราดินจึงชนะไป หลังจากนั้น 30 นาที พาราดินสงบลงแล้ว มอริส คาร์เวอร์ จึงสั่งให้นำบิ๊กบอยออกจากสังเวียนและจำใจยอมรับผลการแข่งขันนั้น แมทซ์ที่สามพาราดินไปชนะตัวที่อยู่ในคอกเดียวกันกับบิ๊กบอย ส่งผลให้ตัวพาราดินเป็นแชมเปี้ยนไปในที่สุด

ความสามารถของพาราดินในการเป็นพ่อพันธุ์ที่ดีมีอยู่ในลูกหลานอย่าง ควินซี่ แชมเปี้ยนไวด์ทิง แฮนน่า เมาส์เตอร์แมน แชมเปี้ยนแทรคดาวน์ แชมเปี้ยนสเตฟาโน แกรนด์แชมเปี้ยนชิฟ และผู้ชนะอีกหลายๆตัวที่ไม่สามารถจะกล่าวถึงได้อีก และนี่คือประวัติความเป็นมาของแชมเปี้ยนที่มีชื่อว่า พาราดิน