ยินดีต้อนรับครับ

ขอแนะนำให้ทุกท่าน สมัครสมาชิก เพื่อป้องกันการแอบอ้างชื่อครับ

Mark Mafia

แง่คิดดีๆ....กะปิในใจ
  • จะให้อะไรแก่ลิงก็ให้เถิด ขออย่างเดียวอย่าให้กะปิก็แล้วกัน
    ลิงนั้นเกลียดกะปิยิ่งนัก ถ้ากะปิติดมือมันเมื่อไหร่
    เป็นได้เรื่องเมื่อนั้น โลกจะแตก แผ่นดินจะไหวมันไม่สนใจแล้ว
    สนใจอย่างเดียวว่าจะทำอย่างไรกลิ่นกะปิจะหลุดไปจากมือ
    มันจะเอามือถู ๆ แล้วก็ดมดูว่ากลิ่นยังติดมืออยู่หรือไม่
    ถ้ายังติดอยู่ มันจะถู ๆ ๆ อีก และถูแรงขึ้น ๆ จนเนื้อถลอก
    ถ้าดมมือแล้วยังไม่พอใจ ก็ถูต่อไปแม้เลือดไหลซิบ ๆ
    ก็ยังไม่หยุดจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายไป
    กว่าลิงจะเลิกถูและเลิกดม มือก็แดงไปด้วยเลือดแล้ว
    มันไม่เฉลียวใจเลยว่า แท้ที่จริงสิ่งที่ทำร้ายมันไม่ใช่กะปิ

    หากได้แก่การกระทำของมันเอง กะปิทำความรำคาญแก่มันก็จริง
    แต่ที่มันเลือดตกยางออกก็เพราะทำร้ายตัวเอง
    แล้วอะไรที่ทำให้มันรุนแรงกับตัวเองอย่างนั้น กะปิหรือ?
    ไม่ใช่หรอก ความเกลียดกะปิอย่างเข้ากระดูกดำต่างหาก
    พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ สำหรับลิงแล้ว สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่กะปิ
    แต่ได้แก่ความเกลียดกะปิต่างหาก จะว่าไป ปัญหาของเจ้าจ๋อนั้น
    ก็เป็นปัญหาของคนเราเหมือนกัน สิ่งที่เราโกรธหรือเกลียดนั้น
    ไม่ร้ายเท่ากับความโกรธเกลียดที่ฝังแน่นในใจเรา ถึงเขาจะดูถูกเรา กลั่นแกล้งเรา
    แต่การหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับคนคนนั้น และการกระทำของ เขาวันแล้ววันเล่าต่างหาก
    ที่มีสิทธิ์ทำให้เราเป็นโรคหัวใจ หรือเส้นโลหิตในสมองแตกได้..................

    ในทำนองเดียวกัน ความตายก็น่ากลัวน้อยกว่าความกลัวตาย
    คนเป็นอันมากทุกข์เพราะความกลัวตาย ยิ่งกว่าเพราะความตายจริง ๆ เสียอีก
    ทันทีที่ความกลัวตายจางคลายไปความตายกลับจะเป็นมิตรที่นำความสงบและปัญญามาสู่จิตใจ..................
    เราทุกข์เพราะความกลัวและเรากลัวทุกครั้งที่คิดถึงพวกนั้นพูดง่าย ๆ ก็คือ
    จริง ๆ แล้วเรากลัวความคิดของเราเองต่างหากเราทุกข์เพราะสิ่งที่อยู่ในใจเรายิ่งกว่าอะไรอื่น
    จะเรียกว่าทุกข์เพราะตัวเราเองก็ได้ สิ่งอื่น คนอื่นเป็นเพียงองค์ประกอบเท่านั้น เพราะฉะนั้น เวลาเดือดเนื้อร้อนใจอย่าไปโทษหรือเล่นงานคนอื่นจนลืมจัดการกับใจของตนเอง
  • :m001::m001::m001:
  • ผมเห็นที่ศาลพระการ...ลิงไม่กลัวกะปินะคับแถมมานยังไม่ถูมือที่โดนกะปิด้วยคับ
  • ลิงกลัวกะปิรึป่าว?ไม่ใช่เรื่องใหญ่ มันโดนตรงที่ว่า สิ่งที่เราโกรธหรือเกลียดนั้น
    ไม่ร้ายเท่ากับความโกรธเกลียดที่ฝังแน่น"ในใจเรา" ถึงเขาจะดูถูกเรา กลั่นแกล้งเรา
    แต่การหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับคนคนนั้น และการกระทำของ เขาวันแล้ววันเล่าต่างหาก
    ที่เกิดผลร้ายกับเรา
    ........ผลว่าบทความนี้ก็ดีน่ะ หากเรามองโลกในแง่ดีก็จะเข้าใจ สาระสำคัญ มากกว่ามองแค่จะจับผิด (และมันก็ใช่ได้ทุกเรื่องในชีวิตจริง):m113:
  • ลิงบางตัวไม่เกลียดกะปิ....
    ก็เหมือนกับลิงบางตัวที่ไม่กลัวจระเข้ครับ.....
    .........
    คุณ rokket พูดตรงประเด็นครับ
    ใจคนเราทั้งนั้นแหละครับที่เป็นตัวคิดขึ้นมา
    ทั้งดี ไม่ดี ชอบ ไม่ชอบ นานาจิตตังครับ....
    .........
    ที่เขียนไป ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เห็นบางกระทู้
    มีพี่น้องชาวพิทบูลเราถกเถียงทะเลาะกัน
    เลยอยากให้เข้าใจว่า ใจครับ ใจเป็นต้นเหตุ....
    .....
    อย่าทะเลาะกันเลยครับพี่น้อง
  • :015: เก็บกดอะไรหรือเปล่าค่ะ เป็นบทความที่ให้ข้อคิดดีมากเลยนะค่ะ จริงๆ ด้วยถกเถียงอะไรกันมากมาย เราเลี้ยงเพราะรัก ทำไมต้องเถียงกันด้วย อะไรเป็นข้อเสนอแนะดีๆ ก็เก็บไปใช้ คนโน้นแนะนำ คนนี้แนะนำ แนะนำไม่เหมือนกันก็เถียงกัน ก็แล้วแต่ใครจะทำแบบไหนแล้วโดน เพราะนิสัยคนเรายังไม่เหมือนกันเลย นับประสาอะไรกับหมา ที่พูดกับเราไม่รู้เรื่อง ใช่มั๊ยค่ะ ขอบคุณ กะปิในใจ:019:
  • ครับคุณ oong ขอบคุณเช่นกันครับ
  • คงคล้ายๆกับ การเลี้ยงหมาเพราะรักหมา ซึ่งแตกต่างกับ กับเลี้ยงหมาเพราะต้องการๆยอมรับ

    ไอ้ที่เลี้ยงหมาแล้วเป็นทุกข์ ส่วนมากจะเป็นแบบหลัง บางคนทุกข์แค่หมาไม่กินข้าว หรือกินน้อยในความรู้สึกของเขาเอง
    เราก็นึกว่าเป็นห่วงหมา แต่เห็นรูปแล้ว มันออกจะอ้วนเกินไปแล้วด้วย ที่แท้กลัวมันจะตัวไม่ใหญ่ กลัวสวยสู้ชาวบ้านไม่ได้
    อันนี้เขาเรียกว่าเลี้ยงหมาเพราะรักตัวเอง ไม่ใช่คนรักหมาจริงๆ อยากมีหมาสวย เพราะต้องการๆยอมรับ

    คนที่เลี้ยงพิตบูลเพราะชอบความที่มันเป็นพิตบูล เขาจะไม่สนเลยว่า หัวจะใหญ่ หัวจะเล็ก จะหนักเท่าไร เพราะมันไม่ใช่สาระสำคัญ
    หากสุขภาพ สมบูรณ์ ไม่เจ็บไม่ไข้ เขาก็เลี้ยงมันอย่างมีความสุขได้ ซึ่งแตกต่างจากคนเลี้ยงเพราะต้องการๆยอมรับ คนประเภทนี้ไม่เคยพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี

    ขอบคุณ แง่คิดดีๆแบบนี้ครับ
  • วันนี้เพิ่งว่างเข้ามาดูกระทู้.......เห็นเฮียมาร์คเข้ามาตอบไว้ ดีใจๆครับ.....
    ขอบคุณเฮียครับ ที่เข้าใจความรู้สึกลึกๆของบทความที่ผมส่งไป.....
    เห็นด้วยกับเฮียครับ เลี้ยงพิทบูลเพราะชอบที่ความเป็นพิทบูลไม่ต้องการว่า หัวใหญ่ ปากใหญ่ ตัวใหญ่ สวย เหมือนใครอื่น....
    เพราะเค้าเป็นพทบูลของเรา เป็นสมาชิกในครอบครัวเรา
    คิดเท่านี้ก็ภูมิใจแล้วครับ ไม่ต้องคิดมาก.....

    ขอบคุณครับ
  • :019: เหมือนกันค่ะ Mafis ก้อเลี้ยงเพราะอยากเลี้ยง เลี้ยงแล้วโตมาถึงรู้ว่าไม่ใช่พิทบลู 100% แต่ก้อรักเหมือนเดิม มันไม่กินข้าวก็เป็นห่วงถึงกับหยิบเอามาป้อน เลย(รักจนเวอร์) ใครจะว่างัยก็ช่าง เรารักมันแล้ว ใช่มั๊ยค่ะ mai_aoy:021:
  • ใช่ครับคุณ oong
    เจ้าแมคกี้ตองผมตอนไม่สบาย ผมต้องลงมานอนกับเค้าด้วย
    เป็นห่วง กลัวเค้าเป็นอะไรไป......ทุกวันนี้ซนอย่างมากๆ
    แล้วเค้าก็รับรู้นะครับ ว่าเรารักเค้า ดูจากการกระทำที่เค้าแสดงออกกับเรา
    ....
    เลี้ยงเค้าเหมือนสมาชิกในครอบครัวครับ...
    ขอบคุณครับ
  • :024: นับถือค่ะคนเลี้ยงเพราะรักไม่ใช่ไปโชว์ แต่ว่าอวดได้เพราะเค้าน่ารักสำหรับเราเสมอ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ไม่ใช่คุณคนเดียวที่ลงไปนอนกับเค้า เพราะว่าทุกวันนี้ยกแฟนให้นอนข้างๆเตียงกับหมาทุกคืนเลย:013:
  • โอโห.....ยกแฟนให้นอนกับหมาแบบนี้ แสดงว่า.....หมาน่ารัก!!!!
    แต่สำหรับผม ยังไงๆภรรยาก็ต้องมาอันดับ 1 ก่อนเสมอครับ.....
    ......เดี๋ยว อด เหอๆๆ!!!
    ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ

    ปล.ขอบคุณนะครับที่แวะมาตอบผม
  • :063::063::063::063::063::063:
  • ขอบคุณครับ คุณ กอล์ฟฟ...
  • :013: อย่าคิดมาก ขำขำน่า บางวันก็ให้นอนหน้าห้องซิค่ะ:013: