โหดร้ายมากครับ .. 55555

การตีสุนัข ดีหรือไม่ดี?

ไม่ควรทำโทษหรือตักเตือนสุนัขด้วยการทำร้ายสุนัขให้เจ็บ ไม่ว่าจะด้วยการตี การเตะ หรือฟาดด้วยอุปกรณ์ต่างๆก็ตาม เพราะไม่สามารถทำให้สุนัขเข้าใจได้ และถือเป็นการทำลายความเชื่อใจและความไว้ใจที่เขามีกับเรา

แม้ในโลกของมนุษย์ที่เคยใช้การตีเพื่อการลงโทษ ตักเตือน เพื่อเปลี่ยนพฤติกรรมของเด็ก ซึ่งปัจจุบันก็ไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่ว่าจะเป็นที่โรงเรียนหรือที่บ้าน แต่มีการใช้การพูดจาด้วยเหตุผลและมาตรการการลงโทษด้วยวิธีอื่นๆที่เป็น เงื่อนไขมาแทน เช่น การใช้ time out , งดค่าขนม เป็นต้น ซึ่งให้ผลในการปรับพฤติกรรมของเด็กได้ดีกว่าการตี

การปรับพฤติกรรมสุนัขในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญพฤติกรรมสุนัขสำนักใด ทั้งกลุ่มคนที่ใช้การสงเสริมพฤติกรรมเชิงบวก(Positive Reinforcement) หรือ แนวทางของซีซาร์ มิลลาน(Cesar Millan) ก็ไม่สนับสนุนการใช้กำลังทำร้ายสุนัขเพื่อการฝึกสุนัข

การตีถือเป็นการจัดการตามวิถีของมนุษย์โบราณ และการตีก็ไม่ได้เป็นพฤติกรรมที่สุนัขใช้เตือนกันเองในฝูง ถ้าอยากจะควบคุมสุนัขให้ได้ผลสำเร็จ ต้องใช้จิตวิยาสุนัขมาใช้ ถึงจะได้ผลที่ยั่งยืนถาวร

จ่าฝูงสุนัขไม่ได้ปกครองลูกฝูงโดยใช้การตีด้วยอุ้งเท้า หรือ คาบไม้มาฟาดก้นอีกตัว หรือ ใช้เท้าเตะชายโครงอีกตัวให้กระเด็น แต่จ่าฝูงใช้จิตวิทยาสุนัขในการปกครองฝูง การทำให้สุนัขอีกตัวยอมจำนนโดยใช้จิตวิทยาสุนัข มีการแสดงออกมาในรูปแบบต่างๆ การใช้ท่าทาง การใช้ความใหญ่โตของร่างกาย เช่น การพองขนคอ ขนหลัง หูตั้ง หางตั้ง เพื่อทำให้ตัวเองดูตัวใหญ่กว่าอีกตัว การโชว์อาวุธของตัวเอง เช่น การโชว์ฟัน แยกเขี้ยว เพื่อเป็นการข่มขวัญคู่ต่อสู้ว่าฉันเขี้ยวใหญ่นะ จะกล้าหือไหม
ถ้าโชว์อาวุธแล้ว อีกตัวก็มีขนาดอาวุธเท่ากัน เมื่อนั้นก็ต้องตามมาด้วยทาทางต่างๆ ซึ่งวัดกันด้วยจิตใจ เช่น ใครถอยก่อน ฝ่ายนั้นแพ้ แต่ถ้าไม่มีใครยอมกัน ภาวะจิตใจแน่วแน่เท่ากัน เมื่อนั้นก็จะประลองกำลังกัน แต่การประลองกำลังกัน สุนัขจะสื่อด้วยท่าทางตลอดเวลา ถ้าตัวไหนรู้ว่าสู้อีกตัวไม่ได้ ก็จะยอมจำนนโดยการนอนหงายท้อง หางจุกก้น จะทำให้ฝ่ายที่แข็งแรงกว่ารู้ว่า คู่ต่อสู้ได้ยอมแล้ว เมื่อนั้นการโจมตีก็จะหยุด จะจบแบบบาดเจ็บแต่ไม่ถึงกับชีวิต แต่สุนัขตามธรรมชาติน้อยมากที่จะสู้กัน
บางคนสงสัยว่า ทำไมสุนัขปัจจุบันถึงกัดกันถึงตาย แต่สุนัขในธรรมชาติกัดกันไม่ถึงตาย ? เนื่องจากสุนัขในธรรมชาตินั้นเก่งและแม่นเรื่องภาษากายสุนัข เพราะใช้ตลอดเวลา ตลอด 24 ชั่วโมง เพราะฉะนั้นการที่อีกตัวเห็นท่าทางยอมจำนนของอีกตัวเพียงเล็กน้อย ก็ทำให้หยุดการต่อสู้แล้ว นั่นเองถึงทำให้สุนัขไม่กัดกันถึงตาย แต่สุนัขเลี้ยง สุนัขเมืองในปัจจุบัน เข้าสังคมไม่เป็น เจอสุนัขน้อย เข้าสังคมน้อย ทำให้ด้อยประสบการณ์เรื่องภาษากายสุนัข หรือ บางตัวเข้าสังคมบ่อยแต่ก็ไปเจอแต่สุนัขที่ด้อยเรื่องภาษากายเหมือนกัน อ่อนกับอ่อนมาเจอกัน ก็มีแต่ชวนกันลงเหว นั่นเองทำให้สุนัขในปัจจุบันถึงกัดกันบ่อย สุนัขไม่ถูกกัน กัดกันถึงตาย ก็เพราะด้อยและอ่อนเรื่องภาษากายนั่นเอง เวลาต่อสู้กัน พออีกตัวแสดงท่ายอมจำนนแล้ว แต่อีกตัวไม่รู้ไม่เข้าใจ ก็ทำให้กัดกันไม่เลิก ยิ่งกัดกันนาน ความบาดเจ็บก็มากขึ้น เมื่อนั้นการเสียชีวิตก็จะตามมา หรือ สุนัขบางสายพันธุ์ถูกมนุษย์เพาะพันธุ์มาเพื่อจุดประสงค์ความก้าวร้าวมากเป็นพิเศษ

อยากจะให้คนที่เลี้ยงสุนัขด้วยลำแข้ง หรือ ด้วยไม้ คิดดูว่า ถ้าคุณพิการ ขายกไม่ได้ เตะสุนัขไม้ได้ มือหยิบไม้เรียวไม่ได้ สุนัขก็คงไม่มีทางเชื่อฟังคุณ จริงๆแล้วคุณไม่มีความสามารถอะไรเลยในการที่จะทำให้สุนัขยอมรับคุณ เพราะคุณใช้แต่ตัวช่วย ใช้อุปกรณ์ช่วย ถ้าไม่มีตัวช่วย คุณก็ไม่ได้เก่งอะไร และไม่มีความหมายอะไรสำหรับสุนัข

โดยส่วนตัวไม่สนับสนุนการทำร้ายร่างกายสุนัขให้ได้รับความเจ็บปวดเพื่อสั่งสอนพฤติกรรม เราเป็นมนุษย์เราไม่ควรใช้กำลังกับสัตว์ที่ไม่มีทางสู้ เหมือนผู้ชายที่ชอบเอาชนะผู้หญิงด้วยการใช้กำลัง ซึ่งเป็นสิ่งที่ขี้ขลาดมากไม่แมนเสียเลย เมื่อไหร่ที่ตีสุนัข เรากำลังทำลายความเชื่อใจที่เขามีต่อเราไป ความเชื่อใจ ความไว้วางใจ ถ้าอยากจะได้จากสุนัข ต้องทำให้เขายอมเราด้วยใจ ไม่ใช่ใช้กำลังเพื่อให้ได้มา ซึ่งสุนัขไม่มีทางจะให้

การอาชนะสุนัขด้วยจิตใจ เช่น

เมื่อต้องการจับเท้าแล้วสุนัขชักเท้าหนี พร้อมขู่ เราก็ต้องจับเท้าจนกว่าเขาจะเลิกชักเท้าหนี การที่เขาเลิกชักเท้าหนี นั้นคือ เขายอมแพ้เราไปเอง เมื่อเขารู้ตัวว่า ชักเท้าหนี หรือขู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเราก็จะจับเท้าเขาอยู่ดี เมื่อนั้นเขาจะยอมเราในที่สุด แต่ถ้าเราเลิกจับเท้าเขาเพราะเขาชักเท้าหนี เราหมดความอดทนไปก่อนที่สุนัขจะยอม เมื่อนั้นเขาชนะและครั้งต่อไปเขาก็จะทำอีก

การตีไม่ใช่วิถีของจ่าฝูง

บางคนใช้วิธีโบราณ คือ เอาหนังสือพิมพ์ม้วนแล้วตีพื้นให้เสียงดัง ก็ทำให้สุนัขกลัวและเชื่อฟัง

การที่คุณหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมานั้น สิ่งที่เกิดขึ้นทันทีคือ คุณมั่นใจ คุณแน่วแน่ และเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้นว่าเราต้องคุมสุนัขได้ ความมั่นใจแบบนี้แหละ ที่ทำให้สุนัขยอมจำนน เขายอมจำนนต่อพลังงานจิตใจของคุณขณะนั้นที่หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา แต่ไม่ได้เกี่ยวกับหนังสือพิมพ์แต่อย่างใด แต่ถ้าคุณได้ใจ และใช้หนังสือพิมพ์ทุกครั้งที่ตักเตือนสุนัข สุนัขจะเริ่มนับถือหนังสือพิมพ์มากกว่าตัวคุณ เพราะฉะนั้นเราจะเห็นว่า ถ้าเราไม่มีหนังสือพิมพ์เราก็คุมสุนัขไม่ได้ หรือ สุนัขบางตัวกล้าและดื้อ หนังสือพิมพ์ก็เอาไม่อยู่ เขาก็จะหาทางกำจัดหนังสือพิมพ์ เราจะเห็นว่า สุนัขบางตัวไม่กลัวหนังสือพิมพ์อีกต่อไป แต่ไล่งับหนังสือพิมพ์แทน หรือ เอาหนังสือพิมพ์มาทำลาย ก็ไม่ต่างอะไรกับการตีสุนัขด้วยมือ เมื่อหมาคิดสู้ เขาก็จะไล่กัดมือ หรือ ลอบกัดตอนคุณเผลอ เหมือนไล่กัดหนังสือพิมพ์ หรือ เอาหนังสือพิมพ์มากัดทำลายถ้าเขามีโอกาส และการใช้หนังสือพิมพ์ในการตักเตือนสุนัข ถือว่าเป็นเรื่องยุ่งยากสำหรับชีวิตมาก เราคงต้องเตรียมหนังสือพิมพ์ไว้ทุกห้องเพื่อสะดวกในการหยิบจับ หรือ ต้องพกออกไปเที่ยว ออกไปนอกบ้านด้วย ดูแล้วช่างน่าขันเสียกระไร

ที่จริงเรามีอาวุธที่ดีที่สุดอยู่กับตัว ซึ่งไม่มีหนังสือพิมพ์ม้วน หรือ ไม้อันไหนจะสู้ได้ และเรายังใช้อาวุธนั้นได้ทุกเมื่อที่เราต้องการ ไม่ว่าจะอยู่ในบ้าน อยู่นอกบ้าน ขึ้นรถ ลงเรือ ก็ใช้ได้ อาวุธนั้นก็คือ จิตใจเรา พลังงานของเรา และ มือ

อ่านให้จบนะ เหอ ๆๆๆๆ

ยาวมากๆตอนนี้กำลังดูคนอวดผีอยู่ หุหุ มันดี

บางทีตีมันแล้วก็มานึกเสียใจเอง แต่บางเรื่องผมคิดว่าทฤษฏีจ่าฝูงก็ใช้ไม่ได้ผลนะผมว่าเพราะสุนัขบางตัวบางสายพันธ์ไม่เหมือนกันควรมีการลงโทษแต่อยู่ที่แนวทางของใครของมันครับกว่าจะได้ใจสุนัขไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ยากตอนนี้ผมเลิกตีแล้วมาล่ามโซ่แทนแล้วครับ

ผมกลับมองว่า ทฤษฎีจ่าฝูง การใช้จิตวิทยา ได้ผลสูงสุด นอกจากสุนัขจะไม่ก้าวร้าวแล้ว ยังทำให้สุนัขมีความนิ่ง มากกว่าตัวที่เลี้ยงธรรมดาอีกด้วย

ทฤษฎีจ่าฝูง แท้จริงนั้น ไม่ใช่เพื่อปราบสุนัข แต่เป็นการฝึกตัวเอง ควบคุมสติ ให้สุนัขได้หยั่งรู้อารมณ์ของเจ้าของ ได้โดยแทบไม่ต้องออกคำสั่ง

การมองว่าทฤษฎีไหนไม่ได้ผล ผมจึงมองว่า เราศึกษาทฤษฎีนั้นอย่างถ่องแท้ แล้วหรือยัง ?? มากกว่า

ยกตัวอย่างง่าย ๆ ครับ ลูกของเราในวัยเด็ก อยู่กับพ่อแม่ ก็อย่างนึง อยู่กับ ปู่ย่าตายาย ก็อีกแบบนึง การควบคุม ไม่เหมือนกันครับ อยู่กับพ่อแม่ โดนพร่ำสอนให้อยู่ในระเบียบวินัย แต่อยู่กับ ปู่ย่าตายาย โดนตามใจจนเสียนิสัย

แต่ถ้าเป็นมนุษย์ เราจะมีมิติมุมมองที่แตกต่างออกไป เราจะนึกถึงหลักเหตุผล เราจะรู้ว่าพ่อแม่สั่งไว้ว่า อย่าดื้อเวลาอยู่กับคนอื่น แต่สำหรับสุนัข เค้าจะคิดต่างออกไป

แต่ ... การอบรมพร่ำสอน จะทำให้สุนัขนิ่งขึ้นจากเดิม โดยที่คนอื่นสามารถควบคุมได้ง่าย แม้ไม่ 100% เหมือนจ่าฝูง แต่ก็สามารถควบคุมได้อย่างแน่นอน