ผมออกตัวก่อนว่าไม่ได้พิมพ์ไรแบบนี้มานานแล้ว ขอสะหน่อย ผมเคยไปงานลากสมัยที่รามาร์การ์เด้นกี่ปีมาแล้วก็ไม่รู้ แล้วก็ชอบหมาพิทบูลมากๆๆ แล้วอยากจะมีหมาซักตัวแข่งลากน้ำหนักหรือกิจกรรมอื่นๆ แล้วที่ผ่านๆมาแน่นอนมีการแข่งก็ต้องมาการขัดกันเสมอ ว่าหมาคุณเจ๋งเพราะฝึก จะไปภูมิใจอะไร แต่ไม่นานมานี้มีกิจกรรมให้ผสมร่วมสนุก ผมก็อยากลองดูหว่ะ เห็นหมาผมมันก็พอลากได้บ้าง แต่ว่าปัญคือทำงานไม่มีเวลา เลยอยากเอาไอรถเมล์ไปฝึก ทำกิจกรรมดู จนการแข่งขันเสร็จ มันไม่ได้รางวัลติดไม้ติดมือมา แต่มันทำได้เต็มที่มากๆ ผมก็ภูมิใจมากๆ แล้วตอนนี้ไอรถเมล์กลับมาบ้านแล้วพอมีเวลา บวกกับ ตลอดเวลาที่รถเมล์อยู่ที่ศูนย์ฝึก มีข่าวๆมากระทบหูว่า หมาเจ๋งเพราะศูนย์ฝึกจะไปภูมิใจอะไรเท่าหมาฝึกเองหว่ะ??? ผมเลยอยากจะตอบคำถามนี้ สำหรับคนที่ไม่เข้าใจ คำถามนี้ผมว่า ถ้าลดอีโก้ลงไปหน่อยคงจะได้คำตอบที่ดีๆง่ายๆและเข้าใจได้ แต่ถ้าไม่เข้าใจอีก ผมจะตอบให้ฟัง ผมมันมนุษย์เงินเดือน ทำงานทั้งวัน จ.-ส. และ ผมจะลองเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดๆว่า หมากะลูกคุณ คนเป็นพ่อเป็นแม่ ย่อมรักลูกตัวเองมากกว่าหมาแน่นอน แล้วทำไมต้องส่งลูกไปเรียนหนังสือหล่ะ เพราะอะไร??? คำตอบสั้นๆ ถ้ามีเวลาจะไม่ส่งไปหรอก แต่ที่ส่งเพราะไม่มีเวลาสั่งสอน ให้ลูกได้มีอนาคตที่ดีบ้างเพราะโรงเรียนมีแนวทางที่ดีกว่าตัวเองบ้างอะไรบ้าง เหตุผลมีร้อยแปด แล้วมันต่างอะไรกะส่งหมาไปฝึก??? แล้วเราให้สิ่งที่ดีที่สุดกับสิ่งที่เราชอบที่สุด มันผิดตรงไหน??? ส่วนตัวที่ผมส่งรถเมล์ไปฝึก ก็ไม่ใช่เพราะอะไรมาก ผมไม่มีเวลา ทำงานแปดครึ่งถึงทุ่มสองทุ่ม ถ้าผมมีเวลาเอง ผมก็คงไม่ส่งฝึก (แต่หลังจากส่งฝึกไปแล้ว ต่อให้มีเวลาหรือไม่มีเวลา ตัวต่อไป ผมก็จะส่งฝึก เพราะอะไรนะหร่อ ก็ผมเห็นสิ่งที่เค้าได้ทำกับหมาผม แล้วมันชื่นใจ พวกเค้าเต็มที่จริงๆ เรื่องผมกะหมาผมและดีวันมีกันอีกยาว ไว้ค่อยเล่า) ต่อครับต่อ แล้วคำถามต่อไปก็จะมาอีก แล้วมันภูมิใจหร่อ ที่ไม่ได้ฝึกมันเอง แล้วมันทำได้นู้นนี้นั้น ตัวอย่างมาอีกครับ ลูกคุณจะได้เกรดเฉลี่ย สี่ หรือ สาม หรือ สอง หรือ หนึ่ง ถ้าลูกคุณทำเต็มที่แล้ว คนเป็นพ่อ เป็นแม่ ภูมิใจกะสิ่งที่เค้าพยายามเต็มที่แล้ว ผมว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนเห็นลูกตัวเองนั่งอ่านหนังสือ ทั้งวันทั้งคืน แต่ยังสอบตกอยู่ พ่อแม่ก็คงไม่ด่าลูกว่าโง่หรืออะไรหรอก แถมเผลอๆจะด่าตัวเองด้วยซ้ำว่าเลี้ยงไม่ดี แล้วยิ่งถ้า เห็นลูกอ่านหนังสือแล้ว แล้วดันเกรดเฉลี่ยออกมาดีอีก ยิ่งภูมิใจไปใหญ่ คำตอบที่ผมอยากจะตอบคงมีคำเดียวว่า เงินของผม หมาของผม คนอื่นจะบอกว่า มันเจ๋งเพราะศุนย์ฝึก แต่ผมจ่ายเงินไป ผมได้รอยยิ้มของผมจากหมาของผม หมาผมทำกิจกรรมไป กระดิกหางไป มันมีความสุขหนิ ผมก็มีความสุข ดีกว่าผมเสียหนึ่งบาทให้กับคนที่ไม่จริงใจ แม้จะเป็นแค่เงินบาทเดียวผมก็ไม่ยอมจ่าย ดังนั้น หมาผมจะเฮงซวย มันก็เฮงซวยในสายตาของพวกคุณ แต่มันแม่งเจ๋งมากในสายตาผม แถมมีคนไปที่ดีวัน เรียกร้องอยากดูนู้น ดูนี้ ดูนั้น แล้วหมาผมทำได้ แล้วมันก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มได้ หัวเราะได้ แค่นี้มันก็พอแล้ว ถ้าคุณฝึกเองได้ มันก็ดี ผมก็สนับสนุน แต่ถ้าฝึกเองไม่ได้ หมาเป็นแต่กิน นอน ขี้ ฉี่ เห่า เท่านั้น แล้วมานั่งติหมาผม ผมก็คงไม่สงสัยเพราะหมาคุณมันทำได้แค่นั้นเพราะมันเรียนแบบเจ้าของมัน ฮ่าๆๆๆ

สุดท้าย ขอบคุณดีวัน กับ พี่มาร์ค สำหรับคำแนะนำในการฝึกหมาต่างๆครับ มันส์จริงๆครับ ถ้ามีเวลา จะต้องไปแจมกันอีกให้ได้ครับ แล้วถ้ามีอะไรที่ผมกะไอรถเมล์ช่วยได้ หรือ ช่วยโปรโมทได้ ยินดีและพร้อมจะตอบแทนน้ำใจที่พวกพี่ๆมีให้ผมและรถเมล์