ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ

ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ

:033::033::033::033:ทรงพระเจริญ:033::033::033::033:
:033::033::033::033::033::033::033::033::033::033::033:

:033: ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน :033:

King of King

ภูมิใจคับที่ได้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย......ทรงพระเจริญ:033::033::033:

http://www.youtube.com/watch?v=4jfUMd4KH2Q&feature=player_embedded


ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ

google ยกให้วันนี้เป็นชาติครับ :063:

ขอจงทรงพระเจริญ ภูมิใจครับที่เกิดเป็นคนไไทย :036:

ธ ทรงเป็นพ่อหลวง ของปวงไทย พระบารมี เกริกไกร แผ่ไพศาล ทุกหย่อมหญ้า ทุกแดนดิน ถิ่นกันดาร ซึ้งในพระ ปรีชาชาญ งชาวไทย ปรีดิ์เปรม เกษมสันต์ น้อมถวาย พระพรชัย องค์ราชันย์ พระมิ่งขวัญ ขอจง “ ทรงพระเจริญ”

อมยิ้มเล็กๆ สำหรับพระเจ้าอยู่หัวของชาวไทยค่ะ

>>> > >เหตุการณ์เกิดที่จังหวัดตาก เมื่อสมเด็จพระเทพฯทรงเสด็จไปเยี่ยมราษฏรตามที่ต่างๆ และได้ทรงเสด็จ ไปเยี่ยมประชาชนในตลาดสด และถามความเป็นอยู่กับบรรดาแม่ค้าในตลาด แต่ก็มาถึงแม่ค้าปลา ซึ่ง พระองค์ทรงตรัสถามว่า
"ปลาพวกนี้ขายอย่างไงจ๊ะ"
แม่ค้าตอบว่า " ที่สวรรคตแล้ว กิโลละ 40 บาท และที่เสด็จไปเสด็จมากิโลละ
80บาทจ๊ะ"
>>> > >เหตุการณ์นี้ ทำให้ข้าราชบริพาลที่ตามเสด็จหัวเราะกันทุกคน
>---------------------------------------------------------------------------------------
อีกครั้งหนึ่งที่ภาคอีสานเมื่อเสด็จขึ้นไปทรงเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่ง
ที่คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลายออก แปลกใจในการกราบบังคมทูล ที่คล่องแคล่วและใช้
ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน เมื่อในหลวงมีพระราช ปฏิสันถารถึงการใช้ราชาศัพท์ได้ดีนี้ จึงมีคำกราบทูลว่า

"ข้าพระพุทธเจ้าเป็นโต้โผลิเกเก่าบัดนี้มีอายุมากจึงเลิกรามาทำนาทำสวนพระ พุทธเจ้าข้า.." มาถึงตอนสำคัญที่ทรงพบนกในกรงที่เลี้ยงไว้ที่ชานเรือน ก็ทรงตรัสถามว่า "
เป็นนกอะไรและมีกี่ตัว.. >" พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูลว่า "มีทั้งหมดสามตัว
>>>พระมเหสีมันบินหนีไป ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งที่ ยังเล็ก ตรัสอ้อแอ้อยู่เลย
>>>และทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้เดียว" >>>เรื่องนี้ดร.สุเมธเล่าว่าเป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้ง คณะไม่ยกเว้นแม้ในหลวง

---------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อครั้งท่านพระชนม์มายุ 72 พรรษา มีการผลิตเหรียญที่ระลึกออกมาหลายรุ่น
เจ้าของกิจการนาฬิกา ยี่ห้อหนึ่งได้ยื่นเรื่องขออนุญาตนำ พระบรมฉายาลักษณ์ของท่าน
มาประดับที่หน้าปัดนาฬิกาเป็นรุ่นพิเศษ ท่านทราบเรื่องแล้วตรัสกับเจ้าหน้าที่ว่า
"ไปบอกเค้านะเราไม่ใช่มิกกี้เมาส์"


---------------------------------------------------------------------------------------

>>> >
มีอยู่ครั้งหนึ่งทรงเสด็จไปพระราชทานปริญญาบัตรให้กับนักศึกษา ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในระหว่างที่ ทรงเปลี่ยนในครุย ทรงโปรดสูบมวนพระโอสถ แต่ว่าทรงหาที่จุดไม่ได้
ทางอธิการบดีซึ่งเฝ้าอยู่ก็จุดไฟ ให้พร้อมทูลว่า "ถวายพระเพลิงพระเจ้าข้า"
ในหลวงทรงชะงัก ก่อนจะแย้มสรวลน้อยๆกับอธิการบดี ว่า"เรายังไม่ตายถวายพระเพลิงไม่ได้หรอก"
---------------------------------------------------------------------------------------
เคยมีเรื่องเล่าให้ฟังว่าในหลวงเสด็จไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร
มีอยู่ครั้งหนึ่งพระองค์ ท่านทรงแจกพระเครื่องให้กับราษฎรจนหมดแล้ว
แต่ราษฎรผู้หนึ่งกราบบังคมทูลขอรับพระราชทานพระ เครื่องว่า
"ขอเดชะ ขอพระหนึ่งองค์"

ในหลวงทรงตรัสว่า "ขอเดชะ พระหมดแล้ว"

---------------------------------------------------------------------------------------

ครั้งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวี(ผิวหน้า)มีพระ อาการคัน มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษาคุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญ ทางราชาศัพท์ก็กราบบังคมทูลว่า
"เอ้อ - ทรง... อ้า-ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ"
พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัสว่า "ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่จะท้องได้ยังไง"
แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่าหมอคงจะไม่รู้ราชาศัพท์ทางด้านอวัยวะร่างกายจริงๆ
ก็พระราชทานพระบรม ราชานุญาตว่า " อ้าพูดภาษาอังกฤษกันเถอะ"
เป็นอันว่าก็กราบบังคมทูลซักพระอาการกันเป็นภาษาอังกฤษไป
---------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องนี้รุ่นพี่ที่จุฬาฯเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร
อธิการบดีอ่านรายชื่อบัณฑิตแล้วบังเอิญว่ามีเหตุขัดข้องบางประการ ทำให้อ่านขาดตอน
ก็ต้องรีบหาว่าอ่านรายชื่อไปถึงไหน แล้ว ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่านเลยตรัสกับอธิการไปว่า "เมื่อกี้นี้ (ชื่อ....) เค้ารับไปแล้ว" และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตรอยู่ดีๆ ไฟดับไปชั่วขณะ ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาดโอกาสครั้ง
สำคัญในการถ่ายรูป พอในหลวงทรงพระราชทานปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว
ก่อนที่จะให้พระบรมราโชวาท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระราช ทานอีกครั้ง เพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึกตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม
---------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องการใช้ราชาศัพท์กับในหลวง ดูจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ใครต่อใครเกร็งกันทั้งแผ่นดิน
และไม่เว้นแม้ กระทั่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทถวายรายงาน
ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนมีข้าราชการระดับสูงผู้หนึ่งกราบบังคมทูลรายงานว่า
" ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้าพลตรีภูมิพลอดุลยเดช ขอพระ ราชทานพระบรมราชานุญาตกราบบังคม ทูลรายงาน ฯลฯ "
เมื่อสิ้นคำกราบบังคมทูลชื่อในหลวงทรงแย้มพระสรวลอย่างมีพระอารมณ์ดีและไม่
>>> > >ถือสาว่า " เออ ดี
>>> > >เราชื่อเดียวกัน.."
ข่าวว่าวันนั้นผู้เข้าเฝ้าต้องซ่อนหัวเราะขำขันกันทั้งศาลาดุสิดาลัย เพราะผู้รายงานตื่นเต้นจนจำชื่อตน เองไม่ได้
---------------------------------------------------------------------------------------

วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตามปกติที่ต่างจังหวัด
ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับ ในหลวงมากมาย พระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระบาท ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่ง ได้ก้มลงกราบแทบพระบาท แล้วก็เอามือของแกมาจับ พระหัตถ์ของในหลวง แล้วก็พูดว่ายายดีใจเหลือ เกินที่ได้เจอในหลวง แล้วก็พูดว่ายายอย่างโน้น ยายอย่างนี้ อีกตั้งมากมายแต่ในหลวงก็ทรงเฉยๆ มิได้
ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร แต่พวกข้าราชบริภารก็มองหน้ากันใหญ่ กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราช หฤหัยหรือไม่ แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบว่ากับหญิงชราคนนั้น
ก็ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะ ไว้ไม่ไหวเพราะพระองค์ทรงตรัส! ว่า
" เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ ต้องเรียกน้าซิถึงจะถูก"

---------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ 7 โมงเช้า นางสนองพระโอษฐ์ ของฟ้าหญิงองค์เล็ก
ได้รับโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย ขอพูดสายกับฟ้าหญิง ทางนางสนองพระโอฐก็สอบถามว่าใครจะพูดสายด้วย ก็มีเสียงตอบ
กลับมาว่า " คนที่แบงค์ "
นางสนองพระโอฐก้อ งง .....งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมาแต่เช้า แบงค์ก้อยังไม่เปิดนี่หว่า พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์น่ะ ก็ที่แบงค์จริงๆนะ
ไม่เชื่อเปิด กระเป๋าตังค์ แล้วหยิบแบงค์ มาดูสิ อิ อิ ขนลุกเลย

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ :002::002::002: :005::005::005:

11.สุนัขตัวแรกที่ทรงเลี้ยงสมัยทรงพระเยาว์เป็นสุนัขไทย ทรงตั้งชื่อให้ว่า"บ๊อบบี้"
12.ทรงฉลองพระเนตร(แว่นสายตา)ตั้งแต่พระชันษายังไม่เต็ม 10 ขวบ เพราะครูประจำชั้นสังเกตเห็นว่าเวลาจะทรงจดอะไรจากกระดานดำพระองค์ต้องลุกขึ้นบ่อยๆ
13.สมัยพระเยาว์ทรงซนบ้าง หากสมเด็จย่าจะลงโทษ จะเจรจากันก่อนว่า โทษนี้ควรตีกี่ที ในหลวงจะทรงต่อรองว่า 3 ที มากเกินไป 2 ทีพอแล้ว
14.ระหว่างประทับอยู่ สวิตเซอร์แลนด์นั้นระหว่างพี่น้องจะทรงใช้ภาษาฝรั่งเศส แต่จะใช้ภาษาไทยกับสมเด็จย่าเสมอ
15.ทรงได้รับการอบรมให้รู้จัก "การให้" โดยสมเด็จย่าจะทรงตั้งกระป๋องออมสินเรียกว่า "กระป๋องคนจน" เอาไว้ หากทรงนำเงินไปทำกิจกรรมแล้วมีกำไร จะต้องถูก "เก็บภาษี" หยอดใส่กระปุกนี้ 10% ทุกสิ้นเดือนสมเด็จย่าจะเรียกประชุมเพื่อถามว่าจะเอาเงินในกระป๋องนี้ไปทำอะไร เช่น มอบให้โรงเรียนตาบอด มอบให้เด็กกำพร้า หรือทำกิจกรรมเพื่อคนยากจน
16.ครั้งหนึ่ง ในหลวงกราบทูลสมเด็จย่าว่าอยากได้รถจักรยาน เพราะเพื่อนคนอื่นๆ เขามีจักรยานกัน สมเด็จย่าก็ตอบว่า "ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็ต้องเก็บค่าขนมไว้สิ หยอดกระป๋องวันละเหรียญ ได้มาก ค่อยเอาไปซื้อจักรยาน"
17.กล้องถ่ายรูปกล้องแรกของในหลวง คือ Coconet Midget ทรงซื้อด้วยเงินสะสมส่วนพระองค์ เมื่อพระชนม์เพียง 8 พรรษา
18.ช่วงเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ทรงปั่นจักรยานไปโรงเรียนแทนรถพระที่นั่ง

24.ทรงพระราชนิพนธ์พลงครั้งแรก เมื่อพระชนมพรรษา 18 พรรษา เพลงพระราชนิพนธ์แรกคือ "แสงเทียน" จนถึงปัจจุบันพระราชนิพนธ์เพลงไว้ทั้งหมด 48 เพลง
25.ทรงพระราชนิพนธ์เพลงได้ทุกแห่ง บางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องดนตรีช่วย อย่างครั้งหนึ่งทรงเกิดแรงบันดาลพระทัย ทรงฉวยซองจดหมายตีเส้น 5 เส้นแล้วเขียนโน้ตทำนองเพลงขึ้นเดี๋ยวนั้น กลายเป็นเพลง "เราสู้"
26. รู้ไหม...? ทรงมีพระอุปนิสัยสนใจการถ่ายภาพเหมือนใคร : เหมือนสมเด็จย่า และ รัชกาลที่5
27. นอกจากทรงโปรดการถ่ายภาพแล้ว ยังสนพระทัยการถ่ายภาพยนตร์ด้วย ทรงเคยนำภาพยนตร์ส่วนพระองค์ออกฉายแล้วนำเงินรายได้มาสร้างอาคารสภากาชาดไทย ที่ รพ.จุฬาฯ โรงพยาบาลภูมิพล รวมทั้งใช้ในโครงการโรคโปลิโอและโรคเรื้อนด้วย
28. ทรงพระราชนิพนธ์เรื่อง "นายอินทร์" และ "ติโต" ทรงเขียนด้วยลายพระหัตถ์ แล้วให้เสมียนพิมพ์ แต่ "พระมหาชนก" ทรงพิมพ์ลงในเครื่องคอมพิวเตอร์
29. ทรงเล่นกีฬาได้หลายชนิด แต่กีฬาที่ทรงโปรดเป็นพิเศษได้แก่ แบดมินตัน สกี และ เรือใบ ทรงเคยได้เหรียญทองจากการแข่งขันเรือใบประเภทโอเค ในกีฬาแหลมทอง(ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น"กีฬาซีเกมส์") ครั้งที่ 4 ปี พ.ศ.2510


30. ครั้งหนึ่ง ทรงเรือใบออกจากฝั่งไปได้ไม่นานก็ทรงแล่นกลับฝั่ง และตรัสกับผู้ที่คอยมาเฝ้าฯว่า เสด็จฯกลับเข้าฝั่งเพราะเรือแล่นไปโดนทุ่นเข้า ซึ่งในกติกาการแข่งเรือใบถือว่าฟาวส์ ทั้งๆที่ไม่มีใครเห็น แสดงให้เห็นว่าทรงยึดกติกามากแค่ไหน
31. ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกของโลกที่ได้รับสิทธิบัตรผลงานประดิษฐ ์คิดค้นเครื่องกลเติมอากาศที่ผิวน้ำหมุนช้าแบบทุ่มลอย หรือ "กังหันชัยพัฒนา" เมื่อปี 2536
32. ทรงเป็นผู้ริเริ่มการพัฒนาเชื้อเพลิงน้ำมันจากวัสดุการเกษตรเพื่อใช้เป็นพลังงานทดแทน เช่น แก๊สโซฮอล์,ดีโซฮอลล์ และ น้ำมันปาล์มบริสุทธิ์ ต่อเนื่องเป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว
33. องค์การสหประชาชาติ ได้ถวายรางวัลความสำเร็จสูงสุดด้านการพัฒนามนุษย์ แด่ในหลวงเมื่อ วันที่ 26 พฤษภาคม 2549 เพื่อสดุดีพระเกียรติคุณพระราชกรณียกิจด้านการพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนชาวไทย โดยมี นายโคฟี อันนัน เลขาธิการสหประชาชาติ เดินทางมาถวายรางวัลด้วยตนเอง

39. ระหว่างทรงผนวช พระอุปัชฌาย์และพระพี่เลี้ยง คือ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
40. ของใช้ส่วนพระองค์นั้นไม่จำเป็นต้องแพงหรือต้องแบรนด์เนม ดังนั้นการถวายของให้ในหลวงจึงไม่จำเป็นจะต้องเป็นของแพง อะไรที่มาจากน้ำใจจะทรงใช้ทั้งนั้น
41. เครื่องประดับ : ในหลวงไม่ทรงโปรดสวมเครื่องประดับ เช่น แหวน สร้อยคอ ของมีค่าต่างๆ ยกเว้น นาฬิกา
42. พระเกศาที่ทรงตัดแล้ว : ส่วนหนึ่งเก็บไว้ที่ธงชัยเฉลิมพลเพื่อมอบแก่ทหาร อีกส่วนหนึ่งเก็บไว้สร้างวัตถุมงคล เพื่อมอบแก่ราษฎรที่ทำคุณงามความดีแก่ประเทศชาติ
43. หลอดยาสีพระทนต์ ทรงใช้จนแบนราบเรียบคล้ายแผ่นกระดาษ โดยเฉพาะบริเวณคอหลอด ยังปรากฏรอยบุ๋มลึกลงไปจนถึงเกลียวคอหลอด ซึ่งเป็นผลจากการใช้ด้ามแปรงสีพระทนต์ช่วยรีด และ กดเป็นรอยบุ๋ม


44. วันที่ในหลวงเสียใจที่สุด คือวันที่สมเด็จย่าเสด็จสวรรคต มีหนังสือเล่าไว้ว่า วันนั้นในหลวงไปเฝ้า แม่ถึงตีสี่ตีห้า พอแม่หลับจึงเสด็จฯกลับ เมื่อถึงวัง ทางโรงพยาบาลก็โทรศัพท์มาแจ้งว่า สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์แล้ว ในหลวงรีบกลับไปที่โรงพยาบาล เห็นแม่นอนหลับตาอยุ่บนเตียง ในหลวงคุกเข่าเข้าไปกราบที่อกแม่ ซบหน้านิ่งอยู่นาน ค่อยๆเงยพระพักตร์ขึ้นมาน้ำพระเนตรไหลนอง

งานของในหลวง

45. โครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จนถึงปัจจุบนมีจำนวนกว่า 3,000 โครงการ
46. ทุกครั้งที่เสด็จฯไปยังสถานต่างๆจะทรงมีสิ่งของประจำพระองค์อยู่ 3 สิ่ง คือ แผนที่ซึ่งทรงทำขึ้นเอง(ตัดต่อเอง ปะกาวเอง) กล้องถ่ายรูป และดินสอที่มียางลบ

ของทรงโปรด

54. อาหารทรงโปรด : โปรดผัดผักทุกชนิด เช่น ผัดคะน้า ผัดถั่วงอก ผัดถั่วลันเตา
55. ผักที่ไม่โปรด : ผักชี ต้นหอม และตังฉ่าย
57. ไม่เสวยปลานิล เพราะทรงเป็นผู้เลี้ยงปลานิลคนแรกในประเทศไทย โดยใช้สระว่ายน้ำในพระตำหนักสวนจิตรลดาเป็นบ่อเลี้ยง แล้วแจกจ่ายพันธุ์ไปให้กรมประมง
58. เครื่องดื่มทรงโปรด : โปรดโอวัลตินเป็นพิเศษ เคยเสวยวันหนึ่งหลายครั้ง
59. ทีวีช่องโปรด ทรงโปรดข่าวช่องฝรั่งเศส ของยูบีซี เพื่อทรงรับฟังข่าวสารจากทั่วโลก
60. ทรงฟัง จส.100 และเคยโทรศัพท์ไปรายงานสถานการณ์ต่างๆใน กทม.ไปที ่ จส.100ด้วย โดยใช้พระนามแฝง61. หนังสือที่ในหลวงอ่าน : ตอนเช้าตื่นบรรทม ในหลวงจะเปิดดูหนังสือพิมพ์รายวันทั้งไทยและเทศ ทุกฉบับ และก่อนเข้านอนจะทรงอ่านนิตยสารไทม์ส นิวสวีก เอเชียวีก ฯลฯ ที่มีข่าวทั่วทุกมุมโลก
62. ร้านตัดเสื้อของในหลวง คือ ร้านยูไลย เจ้าของชื่อ ยูไลย ลาภประเสริฐ ถวายงานตัดเสื้อในหลวงมาตั้งแต่ปี 2501 เมื่อนายยูไลยเสียชีวิต ก็มี ลูกชาย นายสมภพ ลาภประเสริฐ มาถวายงานต่อ จนถึงตอนนี้ก็เกือบ 50 ปีแล้ว
63. ห้องทรงงานของในหลวง อยู่ใกล้ห้องบรรทม บนชั้น 8 ของตำหนักจิตรลดาฯเป็นห้องเล็กๆ ขนาด 3x4 เมตร ภายในห้องมีวิทยุ โทรทัศน์ โทรศัพท์ โทรสาร คอมพิวเตอร์ เครื่องบันทึกเสียง เครื่องพยากรณ์ แผนที่ ฯลฯ
64. สุนัขทรงเลี้ยง นอกจากคุณทองแดง สุวรรณชาด สุนัขประจำรัชกาล ที่ปัจจุบันอยู่ที่พระราชวังไกลกังวล แล้ว ยังมีสุนัขทรงเลี้ยงอีก 33 ตัว

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ทรงพระเจริญ ยิ่งๆ ยืน นาน

รักพระองค์ท่าน มากคับ

ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

ทรงพระเจริญฯ

:013::013::013:

เรื่องราวของผมเกิดขึ้นเมื่อตอนผมเกิด ผมถูกถึงไว้ตั้งแต่เกิด โดยคนที่ให้กำเนิดผมมา โดยมียายเป็นผู้ชุบเลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก ยายเป็นเหมือนแม่สำหรับผมยายให้ความรักและความเอาใจใส่ผมเหมือนเป็นลูก ทุกครั้งยายจะบอกผมก่อนนอนเสมอว่า ให้ผมโตมาและเป็นคนดี ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจในตอนนั้น พอผมเข้าโรงเรียนทุกวันที่5 ธันวาคม โรงเรียนจะมีกิจกรรมวันพ่อ ซึ่งครูจะให้นักเรียนพาพ่อมาทำกิจกรรมในวันนั้นๆ ผมไม่เคยได้ทำกิจกรรมกับเพื่อยเค้าเลย วันนึงผมกลับมาถามกับยายว่า " พ่อผมไปไหนคร๊าบ " ยายเงียบเสียงแล้วไม่พูดอะไร ผมเห็นยายไม่พูดก็เลยไม่อยากถามต่อ

วันนึงยายเดินมาหาผมแล้วบอกกับผมว่า ยายจะพาไปหาพ่อ ผมรู้สึกดีใจที่จะได้พบพ่อสักครั้งนึง ที่ๆยายพาผมไปมีคนมากมายเต็มไปหมด ผมก็ถามยายว่า" อีกนานไหมครับว่าผมจะได้พบพ่อ " ยายตอบกลับมาว่า " สักพักเดินไปอีกหน่อยก็ถึงแล้วล่ะ " ผมก็ยายเดินไปสักพัก ยายก็บอกให้นั่งลง " รอตรงนี้แหละล่มดีนะ "ผมก็ถามยายตอบไปว่า "ยายจะรอพ่อตรงนี้เรอะครับ " ยายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดีใจว่า " ใช้จะหลานรักเดียวพ่อก็มานะ " แล้วยายก็พูดขึ้นมาว่า "เดียวยายจะเล่าเรื่องของพ่อยายให้ฟังไปพลางๆก่อนนะ " ยายเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข " พ่อของยายนะ ท่านทำทุกอย่างเพื่อนลูก ท่านไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ท่านไม่เคยท้อกับอุปสรรค เมื่อใดที่ลูกๆมีปัญหา ท่านก็จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอเพียงแค่ดูรูปท่าน ท่านเสียเหงื่อเพื่อลูกๆทุกคนได้สบาย ท่านไม่ได้พักผ่อนเวลาที่เราหลับ ท่านทำหลายอย่างที่เราทำไม่ได้ ท่านไม่เคยทำใหห้ลูกไม่สบายใจ มีแต่ลูกๆที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ มีแต่ลูกที่ทำให้ท่านต้องเจ็บปวด มีแต่ลูกที่ทำเรื่องไม่ดีให้ท่านต้องแก้ปัญหา ....... "

ผมนั่งฟังเรื่องราวที่ยายเล่าเกี่ยวกับพ่อ ด้วยน้ำเสียงของยายที่มีความสุข ผมเลยถามกลับไปว่า " ผมอยากเห็นหน้าของพ่อยายครับ " ยายจับมือผมแล้วก็หยิบเหรียญ 10 บาทค่อยๆว่างลงบนมือผม แล้วบอกกับผมว่า " นี้แหละพ่อของยายเองนะหลาน " สิ้นเสียงยายผมได้ยินเสียงผู้คน ตะโกนดังลั่นว่า " ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ " น้ำเสียงแต่ละคนแตกก่างกันไป บางก็ตะโกนอย่างมีความสุข บ้างก็ตะโตนพร้อมกับร้องให้ แต่ทุกเสียงที่ได้ยินเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่หาที่ไหนไม่ได้ ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่า เรื่อองราวของพ่อที่ยายเล่าให้ฟังนั้น หมายถึง ในหลวง ของเรา ทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกของยายและผู้คนมากมายได้ถึงความรักที่มีต่อพ่อหลวงของเราชาวไทย จนผมอดตะโกนไปพร้อมๆกับยายไม่ได้ ผมได้ยินเสียงตะโกนจากยายพร้อมกับเสียงร้องไห้ แต่เป็นเสียงร้องไห้ของคนแก่คนนึงที่มีความสุข
ทุกถ้อยคำผมเองถึงไม่สามารถเห็นหน้าพ่อแท้ๆของผม และผมเองก็ไม่สามารถเห็นหน้าพ่อของยายแหละพ่อของประชาชนอีกหลายคนได้ด้วยตาของผมทั้ง2ข้าง แต่ผมสัมพัสได้จากเหรียญ 10 บาทและเสียงร้องตะโกน ว่า " ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ " อย่างไม่ขาดสาย ทำให้ผมได้รับรู้ว่าผมยังมีพ่ออีกคนที่คอบอยู่ข้างๆเสมอไม่ว่าเราจะสุขเรอะทุกข์ หลายคนอาจจะสัมพัสความรักจากพ่อโดยการกอด สัมพัส เรอะทางสายตา แต่ผมรับรู้และสัมพัสโดยการจับเหร๊ยญและรับรู้ความรุ้สึกต่อจากผู้คนรอบข้างมันเป็นความรักที่ส่งต่ออย่างไม่มีที่สิ้นสุด ..........................

ถึงแม้เด็กชายคนนึงจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาของเค้าเองทั้งสองข้าง แต่เด็กน้อยก็ได้รับความรู้สึกจากผู้คนรอบข้างและสำพัสพ่อได้ด้วยมือและหัวใจของเด็กน้อย ผู้เขียนเชื่อว่าเราที่มีทุกอย่างครบถ้วน และสามารถรับรู้ทุกอบ่างได้ด้วย โสตประสาทต่างๆของร่างกาย ขอให้ใช้จิตสำนึกรวมกันแสดงออกต่อพ่อหลวงของเรา ไม่แยกฝ่าย ไม่แบ่งสี ไม่แตกแยก ( แค่เป็นคนดีก็พอ ผมเชื่อว่าพ่อต้องการ ) " ผมรักพ่อ "
ปล. เรื่องนี้เกิดจากแรงบันดาลใจตอน ตี 2 ของวันที่ 5 ธันวาคม เป็นการแสดงออกทางความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือ อาจจะพิมผิด มั่วบ้าง ต้องขออภัย
มา ณ ที่นี้ด้วย เชื่อว่าจะได้อะไรไม่มากก็น้อยจากเรื่องสั้นนี้

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...