ใครต้องการก้ช่วยๆกันได้เลยนะครับเอาใจช่วยครับ:063:

ใจเย็นอีกนิดแล้วส่งเขาไปเข้าเรียนดีไม๊ครับ เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นผู้ฝึกสอน น่าจะช่วยขัดเกลานิสัย และวินัยเขาให้ดีขึ้นมาก๊ได้ แต่ถ้าเขาถูกเปลี่ยนนายจิตใจเขาหรือพฤติกรรมของเขาอาจจะเลวร้ายมากกว่าก๊ได้ครับ เหมือนเด็กถูกทิ้งอ่ะ คนที่เคยถูกส่งไปเรียนร.ร.ประจำตอนเด็กเล็กจะรู้สึกและเข้าใจถึงอารมณ์นี้ดี ใจเย็นนะครับค่อยๆคิด...ทุกอย่างแก้ไขได้

เรื่องเก่า ยังพอจำได้ ยาวมั่กๆ http://pitbullzone.com/community/comments.php?DiscussionID=3114
แต่วันนี้ทำมัย ยอมแพ้ ครับ คุณนิอร

มาระบาย เล่าสู่กันฟัง ดีกว่าครับ
รับรองมีคน ฟังเรื่อง คุณอีกหลายคน ได้เป็นประสพการณ์ด้วย
ทำมัยคนอื่น เค้าเลี้ยง รวมกันได้ตั้งหลายตัว อาจเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณ เรื่องเล็กสำหรับบางคน

ผมว่าหนทางออกยังพอมี บางครั้ง คิดคนเดียว หรืออยู่ในมุมเดียว มันคิดไม่ออกครับ
พอเข้าใจความรู้สึก แต่ไม่อยากให้ยอมแพ้
กลับไปมองหน้ามัน แล้วคุณอาจจะดีขึ้นก็ได้
ใจเย็นๆ ครับ ตั้งสติดีๆ

คุณนิอรคงมีเหตุผลของเค้าอยู่แล้ว ก็หาทางออกกันไปครับ

ปัญหาคือคุณไม่รู้จักอเมริกันพิทบูลจริงๆครับ ผมบังเอิญตามลิ้งค์ของmr_jup ไปอ่านเรื่องราวต่างๆดูนะครับ

ไม่รู้ซินะ ไม่รู้จะบอกยังไง คุณเป็นคนดีมากๆนะครับ รักสุนัขมากๆ คนแบบคุณผมเคยเจอมาบ้างครับ แต่คุณต้องแยกระหว่างความรักที่มีให้ลูกๆของคุณ [คุณเรียกสุนัขคุณว่าลูกถูกมั้ยครับ] อีกประโยคนึงที่คุณพูดถูกคือ"หมาก็เป็นหมา" เนี่ยแหละปัญหา

พิทบูลตัวนี้เนี่ยมันรักคุณมากกว่าคุณรักมันนะครับ มันทนไม่ได้ที่จะมีตัวไหนรึใคร[หมา]มาแย่งหรือแค่แบ่งความรักไปจากคุณ ตรงกันข้าม คุณลองเข้าไปในหัวใจของอีกตัวที่โดนทำร้ายซิครับ มันเจ็บมากๆนะครับ หมามันคงไม่มีเจ็บใจหรอกนะครับ แต่บาดแผลที่โดนพิทบูลกัดแต่ละทีนึงเนี่ยถ้าเป็นคนผมว่าพิการนะครับ

สุนัขอายุมันสั้นนะครับ ถ้ารักมันน่าจะให้มันใช้ชีวิตช่วงที่เหลือสั้นๆนี้ให้มีความสุข ปราศจากความหวาดระแวง และความพิการที่จะโดนอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ คุณครับทั้งหมดที่เขียนมาเนี่ยผมเขียนบนความเสี่ยงที่ไมใครกล้าคุยกะคุณตรงๆนะครับ ผมจะโดนพี่น้องในนี้ด่าว่าผมรึเปล่าก็ไม่รู้นะครับ เฮ้อ!แต่ปัญหามันต้องมีทางออก และทางออกตอนนี้ก็คือทางที่คุณเข้ามานั่นแหละครับ!!!!!!!!

ถ้าจะให้ดีเก็บพิทบูลไว้ในที่ที่ปลอดภัยสุด หากรงใส่ไว้ จะปล่อยต้องอยู่ในสายจูงเท่านั้น ห้ามเล่นกะใครทั้งสิ้น เพราะมันจะปื้ดขึ้นมาได้ทุกเมื่อ อันตรายมากๆครับ เลิกคิดที่จะยกให้ใครโดยฉพาะคนในที่นี้นะครับ เพราะน่าจะไม่มีใครเอาหมา2ปีที่ทำหมันนะครับ อย่าเอาไปปล่อยตามวัดหรืออะไรที่ไหนเด็ดขาด จะเดือดร้อนกันหมดนะครับ

อย่าไว้ใจสายจูงธรรมดาครับ ต้องใช้สายจูงของพิทบูลเท่านั้นครับ หลักหรือลูกกรงที่ผูกพิทบูลช่วยดูให้ดีดีด้วยว่าอยู่ในสภาพมั้ย พิทบูลที่เป็นแชมป์ลากน้ำหนักเนี่ยมัยลากได้5ตันกว่านะครับ

เก็บมันไว้ให้ถูกที่ถูกทาง ถามแฟนคุณดูว่าถ้าจะเก็บปืนให้ห่างมือเด็กจะต้องทำยังไง ปัญหาจะแก้ได้ถ้ารู้จักและเข้าใจปัญหานะครับ

สุดท้าย...ผมกะคุณเข้าใจไม่ตรงกันอยู่อย่างนึงคือคุณเลี้ยงหมาแบบลูกแต่ผมเลี้ยงหมาเป็นหมา ขอย้ำไม่มีใครผิดแต่เข้าใจไม่ตรงกันครับ คุณไม่ต้องปรับวิธีคิดของคุณในเรื่องการเลี้ยงสุนัขของคุณเพียงแต่ขอให้เข้าใจพวกมันหน่อยเท่านั้นครับ

สุดท้ายของท้ายสุด...ผมขออณุญาตินำเรื่องราวของคุณไปลงเป็นบทความให้คนอื่นได้อ่านได้มั้ยครับ ผมว่ามันมีประโยชน์มากกว่าอยู่ในที่นี้นะครับ

เย้! [คือต้องขออณุญาติเย้! ครับ มันเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของผมครับ]

ด้วยความเคารพครับ เย้!

เห็นด้วยกับพี่ pitdeer ครับ

ของผมก็เป็นอย่างนี้เหมือนกัน

แต่ผมเลี้ยงแบบ หมาเป็นหมา

รักก็ใช่ครับ แต่ต้องคุมมานให้อยู่

ขยันใส่ โปรตีน ครับ

ส่วนบูบี้ ตอนนี้เอาแต่มุดเข้าไปอยู่ใต้โต๊ะ ตู้เสื้อผ้า เช่นกัน หงอย จ๋อย ไม่พูดไม่จา จะเอาบูบี้ใส่กรงกับฟลุคกี้ก็เอาแต่เห่า เกรงใจข้างบ้านอีก หมดทางเลือก

ลำพังถ้าหนูกับแฟนอยู่บ้านก็ไม่เกิดปัญหาหรอกค่ะ เพราะบูบี้จะอยู่ในบ้านตลอด ชิลชิลนอนเล่นนอกบ้าน ฟลุคกี้อยู่ในกรง จะสลับออกมาวิ่งเล่นบ้างก็จะล่ามลูกชิลไว้

ปัญหาจะหนักตอนเราทั้งคู่ออกจากบ้านนี่แหละค่ะ เพราะถ้าเอาบูบี้ไว้ในกรง ก็เห่าลั่นซอย เคยทำขนาดว่าทดลอง ใส่กรงไว้กับฟลุคกี้แล้วขับรถออกไปกัน ไปจอดหน้าหมู่บ้าน แล้วเดินย่องเข้ามาแอบดู เห่าได้เห่าดี ชิลชิลก็ยิ่งหงุดหงิด มันแย่ลงค่ะ ต้องปล่อยออกมา

เมื่อก่อนบูบี้กะชิลชิลเค้าอยู่ด้วยกันไม่มีปัญหาเพราะบูบี้เค้าไม่สุงสิงค่ะ เค้าชอบอยู่คนเดียวโลกส่วนตัวไม่ขี้เล่นไม่สนใจชิลชิล ชิลชิลก็ไม่เคยสนใจเช่นกัน ต่างคนต่างมีมุมของตัวเอง แต่ตอนหลังที่ชิลชิลหันมาทำร้ายบูบี้เพราะตอนพวกเรากลับมาถึงบ้านแล้วบูบี้ก้อจะวิ่งเข้ามาหาหน้าประตู้ ล่าสุดครั้งแรกที่ฟัดกันคือสองวันก่อนเราถึงบ้านกำลังลงจากรถไปไขประตู้รั้ง เท่านั้นแหละ ทันทีที่บูบี้วิ่งเข้ามาหาที่รั้วชิลชิลเข้าฟัดทันทีเลย หนูกรีดลั่นซฮย มือสั่นยิ่งรน เปิดประตู้ไม่ออกต้องวิ่งไปขอความช่วยเหลือพี่ฝรั่งข้างบ้าน ให้เค้ามาช่วย ตอนนั้นได้ยินเสียงบูบี้ร้องลั่นตลอดในใจคิดว่าคงเสียบูบี้แล้วแหละ ช่วยคงไม่ทันแล้วคงทำได้แค่ไม่ให้เค้าเละไปมากกว่านี้

แต่พอวิ่งมาพร้อมพี่ฝรั่งก็ช่วยกันเปิดประตูเข้าไปจับแยก แปลกอย่างหนึ่ง ชิลชิลไม่ฝังเขี้ยวเค้าที่บูบี้เลย เมื่อวานก็อีก ก็ไม่ฝังเขี้ยว แต่กัดเหมือนกัดขู่ แต่บูบี้เค้าตัวเล็กก็เจ็บอยู่เหมือนกัน ได้เลือดเหมือนกัน

ตอนพี่ฝรั่งวิ่งเข้ามาช่วย พอเปิดประตูได้หนูวิ่งไปล็อคลูกชิล ลูกชิลก็ปล่อยบูบี้ บูบี้วิ่งหายเข้าไปในสวน ตอนนั้นพี่ปีเตอร์ถามว่า "ดูยูแฮฟเชน" หนูก็บอก " โนๆๆๆ" พร้อมกับล้วงๆไปในกระเป๋าดูว่ามีเศษตังให้เขาแลกไหม (เหอๆ ยังจะเล่นมุขได้หนอ) หนูก็ชี้ๆไปที่วางโซ่ เขาก็วิ่งเอาโซ่มาล่ามลูกชิล ส่วนหนูวิ่งไปหาบูบี้ บูบี้น่าสงสารมากๆ ช็อคตัวสั่นเลย

นี่คือสิ่งที่หนูต้องคอยระแวง คอยคิดทุกวันที่จะเลี้ยวรถเข้าบ้านว่า วันนี้จะเกิดอะไรขึ้น.....

เกิดคำถามในใจหลายๆคนว่า แล้วทำไม คนที่ถูกขังไม่ควรเป้นลูกชิล แทนสองคนนั้น คำตอบคือ หนูไม่อยากให้ลูกชิลเครียดมากไปกว่านี้ ไม่อยากให้เค้าต้องนั่งมองลูกๆอีกสองตัววิ่งเล่นสนุกสนาน ทั้งๆที่เค้ามาคนแรก และควรเป็นคนที่ต้องได้ออกกำลัง ได้วิ่ง เพระนี่คือบ้านของเค้า อาณาจักรของเค้า และลูกชิลจะสามารถอยู่ในกรงได้ไม่เกินสิบห้านาทีจริงๆค่ะ เพราะเค้าจะเริ่มหงุดหงิดมากๆแล้ว จากที่สลับเอาลูกฟลุคออกมาวิ่งเล่นทุกๆวัน นี่คือลิมิตเวลาที่ให้ลูกฟลุค และจะขังลูกชิลได้ค่ะ

ทุกท่านพอจะเข้าใจความรู้สึกของหนูบ้างไหมคะว่ามันเป็นยังไง

ลูกๆทุกตัว หนูเอาใจไปใส่ในตัวเค้าหมด หมดจนตัวเองต้องมานั่งเครียดและเป็นทุกข์อยู่ตอนนี้...

จะมาพิมต่อนะคะ ตอนนี้มันบรรยายความรู้สึกได้เท่านี้ทั้งๆที่มันมีอีกมากมาย ไม่อยากเชื่อเลยว่า แค่หมาสามตัวจะมีอิทธิพลต่อจิตใจของเรามากขนาดนี้ แต่ความรักถ้าเกิดที่ไหนมันจะมีความทุกข์ตามมาเสมอจริงๆค่ะ

อย่าใช้คำว่าผลักภาระเลยค่ะด้วยความเคารพ มันมากเกินไปไม่ใช่คนที่มีนิสัยแบบนั้น

แค่ ลองถามหาคนที่อยากได้เอาไปเลี้ยง เท่านั้นค่ะ ไม่ได้บอกว่า ถ้ายังหาคนเลี้ยงต่อไม่ได้ จะนำไปปล่อยหรืออะไรนะคะ

เข้าใจว่าไม่ได้มีเจตนาไม่ดีที่โพสแบบนี้

แต่ก็อยากให้ระวังคำนิดหนึ่ง กับคนๆนหนึ่งที่จิตใจก็แย่มากพออยู่แล้วค่ะ

บางคำกับบางคนอาจจะไม่ได้รุนแรง

แต่บางคำกับบางคน อาจจะทำร้ายจิตใจเค้ามากก็ได้ค่ะ

ด้วยความเคารพค่ะ

...

ไม่ได้เคยคิดทอดทิ้งนะคะ

เพราะถ้ายังหาคนที่เค้าต้องการเอาไปเลี้ยงดู ให้ความรักแทนเราไม่ได้ ก็ไม่เคยคิดนำไปปล่อยนะคะไม่ใช่คนที่มีนิสัยและสันดานแบบนั้นเลย

รักหมาเลี้ยงหมาเหมือนเลี้ยงลูกค่ะ

เข้าใจค่ะว่ามัน เศร้า เราก็เศร้าค่ะ เศร้ามากๆ และนี่กำลังหาหนทางแก้ไขปัญหาค่ะ ว่าทางไหนจะเหมาะสมที่สุด

จะให้นำสองตัวที่บาดเจ็บไปมอบให้คนอื่นดีไหมคะ หรือนำไปปล่อยดี

แล้วทำยังไงดีคะ

แค่คิดว่า ถ้าคนที่เค้าอยากได้และเลี้ยงดูแทนเราได้ดี อาจจะทำให้อีกสองตัวที่บาดเจ็บไม่เจ็บไปมากกว่านี้ค่ะ

ตอนนี้ยอมรับว่า อารมณืและความรู้สึกของเรามันมากมาย รุนแรงและหดหู่

อย่าได้มาโพสอะไรแบบนี้เลยนะคะมันดูไม่เข้าใจกันเลยและดูเหมือนคุณไม่ได้อ่านและทำความเข้าใจความรู้สึกของเรามากพอ

ขอย้ำด้วยความเคารพอีกรอบนะคะ ไม่เคยคิดนำภาระและปัญหา ไม่เคยคิดผลักไปให้ใครนะคะ ขอให้ช่วยทำความเข้าใจกันด้วยเถอะค่ะ

...

กับหมาตัวหนึ่งที่ซ์อมาจากจตุจักรไม่กี่พันบาท เลี้ยงมาได้แค่อาทิตย์สองอาทิตย์ ไม่สบาย เป็นลำไส้อักเสบ หมอบอกว่ารักษาได้แต่หายไม่หายตายไม่ตายไม่รับประกัน ค่ารักษาคุณเตรียมไว้เลยเพราะอาจจะต้องถอนหายใจ เราบอกหมอว่าไม่ต้องคิดมากรักษาให้หายเท่าไหร่เท่ากัน ค่ารักษาเบ็ดเสร็จแพงกว่าค่าตัวสองสามเท่า ลางาน ทำงานไม่ได้ ต้องมาคอยผลัดกันดูแล เข้าๆออกๆโรงบาล ออ ใช้บริการโรงบาลสัตว์ที่ค่อนข้างใช้จ่ายสูงนะคะ รักษาและดูแลมาจนทุกวันนี้ คุณคิดว่า ถ้าคนๆหนึ่งไม่มีความรักให้มากพอจะทำได้ไหมคะกับ"หมา"ตัวหนึ่ง ที่เจอโดยบังเอิญ พันธ์แท้พันธ์ทางไม่เคยสนใจ รักแล้งวทำให้ได้ คุณคิดว่า มันมากพอไหมคะ อย่าใช้คำว่า "ผลัก" ภาระเลยค่ะ มันมากไปจริงๆค่ะ

ขอบพระคุณมากๆค่ะทุกๆท่าน ขอบคุณจากใจจริงๆสำหรับทุกคำให้กำลังใจ ขอบคุณจริงๆ..

คุณอ่านข้อความอื่นๆแล้ว อ่านข้อความชี้แจงที่หนูได้ชี้แจงด้วยนะคะ

ผิดเองที่ตั้งกระทู้โดยไม่ได้ชี้แจงรายระเอียด

แต่ในเมื่อมีชี้แจงถึงเหตุผลและสามเหตุในภายหลังแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าจะมีคนพอจะเข้าใจถึงการตัดสินใจครั้งนี้บ้าง

ไม่ใช่ว่าไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นหรือข้อติเตียนหรืออะไรใดๆนะคะ

แต่แค่อยากให้ทำความเข้าใจว่า ตอนนี้ตัวเองก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ไม่สามารถรับอะไรที่จะมาตอกย้ำการตัดสินใจที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดได้มากพอแล้วอีกค่ะ

ดีใจนะคะที่มีคนมาให้คำแนะนำ

แต่กับการที่จะมาต่อว่ากัน ขอบอกตามตรงว่า รับไม่ได้อีกแล้วค่ะ

ไม่ต้องมายอหรือมาเห็นอกเห้นใจ แค่ไม่มาตอกย้ำ มาต่อว่ากัน อยากได้แค่นี้ค่ะ

เพราะตอนนี้ มันก็เจ็บมากแล้ว คำว่าเจ็บ พิมไปบ่อยแล้ว เบื่อแล้วใช่ไหมคะ...

ทุกคนคงเข้าใจแล้วละครับ เท่าที่อ่านผมคิดว่า คุณได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำอย่างไร คือต้องให้ชิวๆมีคนดูแล เพราะเจ้าสองตัวนั้นมันยังเจ็บอยู่ ผมขอเสนอแบบนี้ครับ
หาคนดูแลชิวๆใหม่ก่อน แล้ว รักษาเจ้าสองตัวนั้นให้หาย ถ้าเจ้าสองตัวนั้นหายแล้วยังไม่มีใครมารับชิวๆไปดูแล ก็คงถึงคิวเจ้าสองตัวนั้นหาคนดูแลใหม่แล้วหละครับ เพราะ หาคนทั่วไปมาดูแลพิทบูล คงหายากกว่าหาคนดูแลเจ้าสองตัวนั้น หรือ ฝากญาติพี่น้องดูแลเจ้าสองตัวนั้นยังดีกว่า คุณจะได้รู้สึกสบายใจกว่านะมันไปอยู่กับญาติพี่น้องของคุณเอง

พี่.pitdeer....พี่.....พี่ลืม....เย้! ครับพี่

ผมได้อ่านก็ยังแอบชื่นชม เพราะอย่างน้อยคุณก็เลี้ยงด้วยรักและรับผิดชอบ

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ผมพยายามรณรงค์ ให้เลี้ยงสุนัขเพียงแค่คนละตัว จะได้เลี้ยงหมากันอย่างมีความสุข
และผมก็พยายามเขียนเตือนมาตลอดว่าเลี้ยงพิทบูล ควรเลี้ยงตัวเดียว เพราะพิทบูล มันชอบมีเพื่อนเป็นคน มันไม่ชอบมีเพื่อนเป็นหมา

ผมเคยอ่านบทความในนิตยสารบางฉบับ ที่มีคนพยายามโชว์ว่าสามารถเลี้ยงพิทบูลรวมกันหลายตัวได้ อ่านแล้วเศร้าใจกับคุณภาพของนักเขียนท่านั้นจริงๆ
การเขียนบทความให้คนอ่าน มันเป็นความรับผิดชอบ เพราะการให้ข้อมูลที่ผิดๆ มันนำมาซึ่งความเสียหาย เนื่องจากผู้อ่านเขาก็มักจะเชื่อสิ่งที่หนังสือเขียนเสียด้วย
ก็อยากฝากไว้เป็นอุทาหรณ์ครับ

ผมยังยืนยันคำพูดเดิมว่า พิทบูลเลี้ยงรวมกันไม่ได้
และวันนี้ขอเพิ่มอีกหนึ่งอมตะวาจาว่า

พิทบูลเลี้ยงรวมกันไม่ได้ หมาที่เลี้ยงรวมกันได้ ไม่ใช่พิทบูล เย้............................. :030:

ขอบคุณ...ทุกท่าน