สุนัขขนร่วง
แหล่งที่มา.... อินเตอร์เนต

โดยอาจพบร่วงบริเวณเฉพาะแห่ง บนหนังส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือกระจัดกระจายทั่วไปตามส่วนต่างๆของร่างกายบางครั ้ง อาจพบว่าผิวหนังบริเวณที่ขนร่วง มีอาการเป็นผื่นแดงๆ มีหนองคลุม ทั้งนี้ถ้าเกิดการติดเชื้อหลายชนิด และวิธีการแก้ไขค่อนข้างยาก เนื่องจากปั*หาขนร่วงของสุนัขมีหลายสาเหตุ

ขนร่วงเนื่องจากการผลัดขน
สุนัขทุกตัวต้องการผลัดขนเมื่ออายุได้ประมาณ 4 เดือนสังเกตเห็นได้ว่าลูก สุนัขอายุน้อยมักมีขนปุกปุย อ่อนนุ่ม ขนเหล่านี้จะค่อยๆร่วงหลุดไปทีละน้อยเมื่อสุนัขย่างเ ข้าเดือนที่ 4 ในขณะเดียวกันก็จะพบว่ามีขนใหม่ที่มีลักษณะแข็งเป็นม ันกว่างอกแซมขึ้นมาแทนที่ เจ้าของสุนัขบางท่านอาจผิดหวังที่สุนัขของท่านที่ซื้ อมาตอนเล็กๆ น่ารักขนพองฟู อ่อนนุ่มแต่ต่อมาหลังจากผลัดขนแล้วพบว่าไม่สวยน่ารัก อย่างที่คาดไว้

ขนร่วงเนื่องจากสุขภาพทั่วไปของร่างกาย
แม่สุนัขที่กำลังไห้นมเลี้ยงลูก หรือหลังอย่านมลูกใหม่ๆ มักพบว่ามีอาการขนร่วงอาจร่วงทั้งตัว ทั้งนี้ในระหว่างให้นมลูกสภาพสมดุลของธาตุอาหารต่างๆ ในร่างกายของแม่สุนัขเสียไป สุขภาพโดยทั่วไปเสื่อมโทรมแต่ขนจะกลับงอกเข้าสู่สภาพ เดิมในเวลาต่อมา อย่างไรก็ตามอาจพบว่าสุนัขบางตัวมีอาการติดเชื้อที่ผ ิวหนัง และมีอาการโรคผิวหนังติดเชื้อตามมาก็ได้
สุนัขที่ร่างกายได้รับอาหารไม่เพียงพอต่อความต้องการ ของร่างกาย เช่นป่วยเป็นโรคเรื้อรังบางชนิด กินอาหารได้น้อย หรือคุณภาพอาหารที่ใช้เลี้ยงสุนัขไม่เหมาะสม ก็อาจทำไห้ขนร่วงได้โดยเฉพาะพยาธิในลำไส้ คอยแย่งอาหาร และรบกวนการย่อยดูดซึมอาหารที่กินเข้าไป ก็เป็นสาเหตุสำคั*ที่ทำให้สุนัขขนร่วงได้ สุนัขที่มีพยาธิปากขอจะทำอันตรายต่อสุนัขโดย ทำให้เกิดแผลที่ลำไส้เลือดไหลไม่หยุด สุนัขเสียเลือดมากโลหิตจางสุขภาพเสื่อมโทรมและอาจถึง ตายได้

ขนร่างเนื่องจากเชื้อรา
มีเชื้อราหลายชนิดที่ทำให้เกิดอาการขนร่วงในสุนัขโดย ธรรมชาติแล้ว เชื้อราจะเจริ*เติบโตที่ผิวหนังชั้นนอกและขน เชื้อราจะไม่เข้าไปในเซลและไม่กระจายลึกลงไปใต้ผิงหน ังเพราะชื้อราไม่สามารถดำรงอยู่ ในระหว่างเชื้อราที่กำลังเจริ*เติบโตขยายจำนวนจะปล่อ ยสารพิษออกมาทำให้ขนและโพรงที่รูขนอักเสบทำให้เส้นขน หลุดขาด ดังนั้นอาการขนร่วงเนื่องจากเชื้อราจึงมีลักษณะขนร่ว งเป็นวงตรงกลาง ไม่มีขนเหลือมีแต่โคนสั้นๆ ผิงหนังมีสีแดง และอาจมีหนองคลุม เชื้อราที่พบบ่อบเป็นเชื้อราจำพวก Trichophyton mentageophys. Microsprum canis และ -Microsporum gypseum. เชื้อราหลายชนิดติดต่อถึงคนได้

ขนร่วงเนื่องจากติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนัง
มีเชื้อแบคทีเรียบางชนิดทำให้เกิดการอักเสบ มีหนองที่ผิวหนัง ทำให้ขนร่วงมีหนองคลุมหรือเป็นตุ่มหนองในขั้น หรือใต้ผิวหนัง ในปัจจุบันพบเชื้อแบคทีเรีย Staphylococcus intemedius เป็นตัวแทนที่มีบทบาทสำคั*ที่สุด หลังจากนั้นอาจพบเชื้อแบททีเรียพวกอื่นเข้าร่วมภายหล ัง
การอักเสบของหนองแบ่งได้ 3 แบบคือ
1. แบบอักเสบมีหนองที่ผิวหนังชั้นนอก มักจะพบการติดเชื้อภายหลัง หลังจากที่เกิดบาดแผลที่ผิวหนังอาจสืบ เ นื่องจากการกระทบกระแทกหรือการแปรงขนผิดวิธี นอกจากนี้ผิวหนังของร่างกายบางส่วน มีลักษณะยับย่น เช่นผิงหนังส่วนหน้าของ สุนัขพันธุ์หน้าสั้นจะมีโอกาสเกิดผิวหนังอักเสบติดเช ื้อได้ง่าย
2. อักเสบมีหนองที่ผิวหนังชั้นกลาง อาจเกิดขึ้นจากสภาพแวดล้อม พื้นที่อยู่อาศัยไม่สะอาดรากขนมีการอักเสบ หรือผิวหนัง อักเสบเนื่องจากเชื้อขี้เรื้อนแล้วมีการติดเชื้อแบทท ีเรียตามเข้ามา
3. อักเสบเป็นหนองที่ผิวหนังชั้นในหรือใต้ผิวหนังมักเกิ ดจากความผิดปกติชนิดอื่นก่อนแล้วมีการติดเชื้อแบททีเ รียตามเข้าไป โรคที่เป็นตัวนำ หรือตัวพาให้เชื้อเข้าไปนั้นได้แก่ ขี้เรื้อนดีโมเดกซ์แบบเป็นกระจายทั่วไป ความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกันโรค การติดเชื้อราบางชนิด และโรคที่ทำไห้เกิดความผิดปกติของผิวหนังอื่นๆ

ขนร่วงจากผิวหนังเกิดอาการแพ้
เช่นแพ้หมัด แพ้เห็บ ที่เป็นปรสิตอาศัยอยู่ตามผิวหนังและขนสุนัข นอกจากจะคอยดูดเลือดรบกวนสัตว์เลี้ยงแล้วปรสิตดังกล่ าวยังปล่อยสารเป็นพิษทำไห้ผิวหนังสุนัขเกิดอาการแพ้ ระคายเคืองเป็นผื่นคัน สุนัขจะเกา และขนร่วงบางครั้งอาจเกิดการติดเชื้อแบคทีเรียอื่นเข ้าร่วม บริเวณอักเสบขยายตัวทำให้รักษายากเพราะมีการติดเชื้อ หลายชนิด
นอกจากพิษจากเห็บ หมัดทำให้สุนัขขนร่วงแล้ว สุนัขอาจแพ้สิ่งต่างๆที่อยู่ตามกรง คอก หรือบริเวณที่สัตว์อาศัย นอกจากนั้นวัสดุที่นำมาเป็นที่รองให้สัตว์นอนจำพวกเศ ษผ้า เศษพรม นุ่นขนสัตว์ต่างๆ อาจทำให้สุนัขบางตัวเกิดอาการแพ้

ขนร่วงเนื่องจากเชื้อขี้เรื้อน
ขี้เรื้อนในสุนัขเกิดจากสิ่งมีชีวิตจำพวกไร ซึ่งมีขนาดเล็กไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มีไรหลายชนิดทำให้เกิดโรคผิวหนังคัน ขนร่วงในสุนัขบางชนิดอาศัยอยู่ที่ผิวหนัง หรือในชั้นใต้ผิวหนังไม่ลึกนักและปล่อยสิ่งขับถ่าย ทำให้ผิวหนังระคายเคือง ผิวหนังจะเกิดอาการแพ้ เนื่องจากน้ำลายของไรที่ขับออกมา ไรพวก Sarcoptes ไม่สามารถเจริ*เติบโตบนผิวหนังมนุษย์ได้ แต่จะสามารถอาศัยอยู่ชั่วคราว ส่วนขี้เรื้อนจำพวก Demodex จะสามารถอาศัยอยู่ในโพรงรูขน ทำให้การใช้ยาทาไม่ค่อยได้ผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากการติดเชื้อแบบแพร่กระจายทั่วร่ างกาย ทั้งนี้เพราะสุนัขที่ติดเชื้อในลักษณะดังกล่าว มักเกี่ยวข้องกับสภาพภูมิคุ้มกันโรคไม่เพียงพอ ซึ่งถ่ายทอดทางพันธุกรรม ดังนั้นสุนัขดังกล่าวจึงไม่ควรใช้ทำพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ โดยทั่วไปสุนัขที่เกิดจากแม่ที่เป็นขี้เรื้อนชนิด Dedomax จะติดเชื้อตั้งแต่ 2 - 3 วันแรกที่เกิดแต่ตัวเชื้อขี้เรื้อนยังไม่เพิ่มจำนวน เพราะร่างกายลูกสุนัขยังมีความต้านทานโรคอยู่ ต่อเมื่อความต้านทานโรคลดลงเชื้อจะขยายจำนวน ทำให้เกิดโรคซึ่งพบเมื่อลูกสุนัขอายุระหว่าง 3 -10 เดือน เนื่องจากอาการขนร่วงในสุนัข มีสาเหตุมากมายหลายประการ ดังนั้นการรักษา อาการขนร่วงจึงต้องอาศัยการวินิจฉัยอย่างรอบคอบ นอกจากนี้ยังจำเป็นจะต้องใช้วิธีตรวจโรคในห้องปฏิบัต ิการ