สวัสดีค่ะทุกๆคน วันนี้จะขอมาระบายความรู้สึกมึนๆที่วนเวียนอยู่ในหัวมาหลายวัน เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาได้พาลูกชายไปว่ายน้ำเหมือนที่ทำอยู่ประจำ แต่วันนั้นนึกอยากเปลี่ยนสถานที่ ขับรถไปแถวเชิงทะเล ( ภูเก็ต ) โดยไปกับเพื่อนผู้หญิงอีก 1 คน เมื่อไปถึงเราก็ปล่อยให้เค้าวิ่งและก็ให้เค้าว่ายน้ำตามปกติ ( หาดแถวนั้นคนไม่เยอะและไม่มีหมาอื่น ) ปล่อยเล่นไปได้ซักพัก สายตาเราก็มองไปเห็น คนขี่ม้า 1 คู่ อยู่ไกลลิบๆ ด้วยความไม่ประมาทก็รีบเรียกลูกชายมาและก็ล่ามไว้กับต้นไม้ที่นอนตายอยู่แถวนั้น โดยเลือกผูกกับกิ่งที่สายตาเราประเมินแล้วว่าแข็งแรงแน่นอน ในใจก็ภาวนาขอให้เค้าขี่ม้าไปทางอื่น แต่ เค้ากลับขี่เข้ามาใกล้เรา ใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ ตอนนี้ลูกชายตัวดีมองเห็นแล้วและอยู่ในท่าเตรียมพร้อมแล้วเต็มที่ ( หูตั้งไหล่เชิดตรง )แล้วก็ส่งเสียงแบบยังไงต้องกัดให้ได้ ท่าทางเค้ากระเหี้ยนกระหือ ดูป่าเถื่อนมากๆ เราต้องกอดคอเค้าเอาไว้แน่น ... ประมาณ 200 เมตร ก่อนถึงเรา เสียงมือถือเราก็ดังขึ้นก็เลยปล่อยมือจากคอของเค้าเพื่อที่จะไปหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋า.. โดยอาศัยจังหวะนี้ เค้ากระชากกิ่งไม้หัก ( กิ่งเท่ากับหน้าแข้งของคนอ้วนๆ) ออกวิ่งทันที แต่โชคดี ( มากที่สุดของที่สุด ) ที่เพื่อนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกระโดดทับเชือกไว้ได้ ( ล้มทับเลย ) ส่วนเราก็รีบวิ่งไปยึดคอเค้าเอาไว้ทันที ( ไม่รับมันแล้วโทรศัพท์ ) แต่เค้าไม่ยอมง่ายๆหรอกนะและไม่พอใจเอามากๆ ( ไม่ได้เห่าแต่ทำเสียงน่ากลัวมากๆอยู่ในลำคอ ) ฮึดฮัดจะไปให้ได้ เรากับเพื่อนจับเค้าไว้แทบไม่อยู่ ( ตัวก็ไม่ใหญ่มากแล้วเอาแรงมาจากไหนหนอลูก ) ตอนนั้นไม่สนใจอะไรอีกแล้วยังไงก็ต้องกลับบ้านอย่างเดียว ต้องทั้งลากทั้งดึงกว่าจะยอมขึ้นรถ ส่วนคนขี่ม้าก็คงเห็นอาการของลูกชายเราก็เลยพากันเลี้ยวกลับทันที เสียดายที่ตอนนั้นไม่ได้ถ่ายรูปอะไรไว้เลย ( มัวแต่ตกใจ ) ก็รู้ว่าพิทบูลอะดรีนาลีนเยอะ แต่ถึงขนาดกระชากกิ่งไม้ใหญ่หักเนี่ยมันเยอะไปมั้ย ? ในขณะขับรถกลับบ้านเพื่อนถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่พูดอะไรเลย ก็ได้แต่ตอบเพื่อนไปว่า “ พูดอะไรไม่ออก ” แต่ในใจก็กำลังคิดว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้าจับเค้าไว้ไม่ทัน แล้วเค้าวิ่งไปกัดม้า หรือถ้าไม่กัด แต่ม้าเค้าตกใจเตลิดหนีไปจะทำยังไง หรือ ถ้าเกิดคนขี่ม้า ( ฝรั่งสาวกับครูฝึก ) พลัดตกม้าจะทำยังไง จะรับผิดชอบไหวมั้ย ..วันนั้นรู้สึกว่าเป็นวันที่ร้ายกาจมาก และทุกวันนี้ทุกครั้งที่มองหน้าลูกชายแล้วเจอหน้ามึนๆซื่อๆของเค้า ก็อดคิดไม่ได้ว่านี่เป็นหมาตัวเดียวกันหรือกับหมาในวันนั้น ตอนนี้คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ยังนึกหวาดเสียวและยังกลัวอยู่ ก็เลยอยากฝากกับเพื่อนๆพี่ๆในที่นี้ อีกครั้ง ว่าเวลาพาพิทบูลออกไปนอกบ้านจะนี่คลาดสายตาไม่ได้เลย เพราะมันช่างน่ารัก ซ่า เถื่อน โหด ดีเหลือเกิน