รอฟังด้วยคน อยากรู้เหมือนกัน เวลาพาออกไปเดินเล่น แล้วชอบมีตัวอื่นมาดม พอดึงสายจูง กลับนั่งให้เขาดมตามใจชอบเลย เลยไม่รู้ว่ามันกำลังคิดไรอยู่ พอมันโดนเขาขู่แล้วงับเข้าให้ มันก็ไม่หนี แถมโดดเข้าไปเอาตัวขวางตัวนั้นไว้ แล้วยืนจังก้า ดีที่ตัวนั้นมันวิ่งหนี มันยังจะวิ่งตามเขาไปอีก เลยไม่รู้ว่ามันจะไปเล่น หรือจะไปกัด ยิ่งนับวัน มันยิ่งใจกล้าขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งนิสัยไม่ยอมแพ้เนี่ย ต้องยอมยกนิ้วให้เลย เดินตามหลังเราก็ไม่ยอม ต้องอยู่หน้าเราเสมอ ถ้าเราแซงมันตอนมันลิ้นห้อยแล้ว มันยังไม่ยอมให้แซงหน้าเลย มันวิ่งแบบขอยอมตายถวายชีวิต จนต้องตะโกนย้อมแพ้ ไม่งั้นต้องล้มทั้งยืนเป็นแน่ มันถึงจะหยุด แล้วเดินแบบปกติ พอเราจะขึ้นแซงอีก มันก็ไม่ยอม อย่างนี้ดีรึเปล่าค่ะ เพราะมันต้องการปกป้องเรารึเปล่า ผู้รู้ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

-อย่างเดียวที่สังเกตุง่ายสุดคือ ขนหลัง และ ขนสะโพก ตั้ง หนะครับ อันนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่


-ส่วนวิ่งแซงไปมา มันหลายสาเหตุเลยครับ อาจเป็นการเล่นหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่คุณต้องห้ามยอมแพ้เค้าบ่อยๆนะครับ

ยอมเล่นๆ เพราะวิ่งไม่ทันไม่เปนไร แต่หากเรื่องอื่น ใจอ่อนยอมมากไป จะทำให้เค้าติดนิสัยและเคยชินสิ่งผิดๆได้นะครับ


เรื่องหมาปกป้องเรา ผมเพิ่งเห็นในตลาดสดเมื่อวานนนี้เอง เสียดายไม่พกกล้องไป

มีหมาขี้ก้างตัวนึง ผมสังเกตุตลอดว่า เค้าจะรีบเดินตามคนๆนึง (คงไม่ใช่เจ้าของ แต่ลักษณะน่าจะเอาอาหารให้หมาข้างทางตัวนี้ประจำ)

คนนี้เค้าเดินไวมา เดี๋ยวเดินร้านนู้น เลี้ยวร้านนี้ สั่งของร้านนั้น หมาเองชอบเผลอ เหนื่อยนั่งพัก พอตามไม่ทันก็จะรีบวิ่งหา พอเจอก็แอบกินของในตลาดบ้าง แล้วก็วิ่งตามไล่หลังชายคนนั้นตลอด จนมาถึงร้านๆนึง เจ้าของร้านในตลอดสดมีหมาอ้วนฉุอยู่ตัวนึง กระโดดพรวดออกมาจากใต้เท้าเค้าพร้อมเก่าเสียงดัง

เจ้าหมาผอมโซตัวนี้ หางจุกตูดหนีด้วยความตกใจ เพราะลักษณะเค้าเอง ขี้กลัวอยู่แล้ว

ทันใดนั้น เจ้าจองที่มันเดินตามหันหลังเดินออกมา ไอ้เจ้าหมาอ้วนก็ตามมาเห่า

แต่สิ่งที่เหลือเชื่อคือ ไอ้หมาผอมที่หันหลังวิ่งหนีเมื่อกี้ กระโดดตัวงอหางยังคงจุกตูด เข้ามาขวางทางหมาอ้วนกับเจ้าของของมัน

ยืนปะหน้าทั้งๆที่กลัว เพื่อไม่ให้เจ้าหมาอ้วนเข้าใกล้เจ้าของ ผมเห็นแล้วโคตรประทับใจหมาตัวนั้นเลย

พอเจ้าของเดินหนีไป เจ้าหมาผอมก็รีบวิ่งหางจุกตูดหนีตามต่อทันที


บางที การซื่อสัตย์ของหมาผอมตัวนี้ อาจเกิดจากข้าวแค่ไม่กี่มื้อที่ชายคนนั้นหยิบยื่นให้ก็ได้ .....

หมาเป็นสัตว์ที่ ซื่อสัตย์สุดยอดดีจริงๆครับ


ที่มา "ตลาดเตาปูน" ครับ

หมาของผม ตอนนี้ครบ 4 เดือนเป๊ะ ทุกวันนี้ก็เห็นหมาต่างถิ่นไม่ได้อ่ะครับ คือผมก็ไม่แน่ใจเหมือนเจ้าของกระทู้ว่าเค้าจะเล่นหรือจะยังไง ( เพราะไอ้ตัวที่ มันกระดิกหาง หรือ เห่า และ ยกล้อ ใส่เนี่ย มันตัวใหญ่กว่าเยอะเลย )

แต่ถ้ารู้จักพิทดี ผมว่าไม่ประมาทดีที่สุด ( ไม่ควรไว้ใจพิท ถึงแม้ว่ามันจะไม่ก้าวร้าว )

แต่ถ้ามันคุ้นเคยกับหมาระแวกๆบ้านหรือว่า หมาในถิ่นเรา ก็มีโอกาสก็ให้เค้าได้เล่นกันบ้าง ( ให้อยู่ในสายตาเราตลอด )

แต่ของผมนี่ พิท 4 เดือน ปลอยให้เล่นกับ ชิวาว่า 2 เดือนครึ่ง ผมหละเสียวไม่รู้มันจะ Start เมื่อไหร่ แต่กะว่าให้เล่นกันอีกซักพัก คงจะแยกแล้วครับ

-เค้าสูดกลิ่นของสุนัขที่คุณเลี้ยงจากตัวคุณกระมังครับ ... เค้าน่าจะตามกลิ่นมากกว่าครับ :015:



-กับเราหมาอาจจะจูบจริงครับ แต่กับเด็กๆอาจจะมีแถมบ้างนิดหน่อย เกิดขึ้นกับหลานผมประจำครับ

ช่วงวัยเด็ก หมามันชอบท้าทายชอบลองดีครับ ผมเองก็ปล่อยให้เล่นกับเด็กๆ แต่จะคอยดูแล้วคอยแบรกเค้าบ้าง

หมาเด็กๆ เค้าจะเล่นอย่างเดียว ยิ่งเจอเด็กด้วยกันละโหย กัดมันทีเดียว เหอะๆ


ตอนผมไม่อยู่บ้านเจ้าฮิปโปเองเคยกระโดดงับหัวหลานผมเขี้ยวฝังเป็นรูเลยครับ งานงอกเลยครับ ร้องลั่นบ้าน

แต่หลังจากหาจังหวะดุพฤติกรรมเค้า จากนั้นก็ไม่เคยอ้าปากงับหลานอีกเลยครับ .. แต่ก็ต้องคอยระวัง

เด็ก กับ หมาเด็ก เป็นของต้องระวังครับ

:015:

จะเห่าหรือไม่เห่า เราว่ามันก็มีโอกาสกัดได้ทั้งนั้นค่ะ safe ไว้ก่อนดีที่สุด
แต่เราว่าพิตบูลมันเป็นมิตรกับคนมากๆ นะคะ
ต่างกับหมาพันธุ์อื่นที่เราเคยเลี้ยงนะ กับหมาด้วยกันมันไม่เคยกัด แต่เคยกัดคนมาแล้ว 3-4ครั้ง (คนแปลกหน้า) 555

อันนี้กระทู้เก่าจ้า
http://pitbullzone.com/community/comments.php?DiscussionID=16632

ชอบอ่านความคิดเห็นของคุณ rut-ae สนุกดี ทุกกระทู้ ได้สาระดีๆมาเป็นข้อคิดเสมอ
สุนัขของคนอื่นของข้างบ้านชอบตามเรา เคสของคุณ rut-ae เหมือนอย่างที่บ้าน อ้ายตัวนี้มันดุซะด้วย เที่ยวเห่าเที่ยวกัดคนขี่มอเตอร์ไซค์ชาวบ้านที่ขับผ่านหน้าบ้านมัน ชาวบ้านกลัวและก่นด่าเจ้าของบ้านอยู่เสมอ มันมาที่บ้านทุกวัน พิทบูลของเราเวลาปล่อยออกมาเจอมัน ไม่เล่นกับมันเท่าไหร่ แต่มันชอบมาป้วนเปี้ยนหาอะไรกิน มาคุ้ยกองขยะในบ้าน มาหาอะไรกินในสวนในบ่อ จับจุดได้ว่า บ้านเรามีอะไรหลายๆอย่างที่มันอาศัยได้ และมันมองเราเป็นผู้พึ่งพิงของมัน เราเดินทำโน่นทำนี่ห่างจากบ้านร่วมครึ่งกิโล มันป้วนเปี้ยนตามเราไม่ให้คาดสายตามัน อยู่ห่างๆอย่างนั้น
อีกตัวหนึ่งเป็นของยามห่างจากบ้านหลายร้อยเมตร เราต้องทำกิจกรรมในป่าแถวนั้นอยู่ทุกวัน มันชอบตามเข้าไปในป่าด้วยเสมือนเป็นสุนัขของเรา และวิ่งควบหยอกล้อกับเราเสมอ
ทั้งสองกรณีรวมทั้งของคุณrut-ae น่าจะสรุปได้ว่า มันจับสัญชาติญาณความเป็นมิตรของเรากับมันได้ และกำลังติดตามผู้นำที่มันศรัทธา

อย่าตี หรือรังแกมันนะครับ คุณ rut-ae
มันรักและศรัทธาในตัวคุณ

ลองสังเกตและปรับใช้กันดูนะครับ

ตอนที่เขาอยู่ในสายจูง เห่าและดึงเพื่อจะพุ่งไปหาอีกตัว ถือว่าเป็นภาวะอารมณ์ที่ตื่นเต้นมาก และไม่ใช่มารยาทที่ดี ซึ่งถือว่าเป็นภาวะอารมณ์ที่ไม่ปลอดภัยเวลาจะไปพบหมาตัวอื่น เพราะ

-ความ ตื่นเต้นพัฒนาไปสู่ความก้าวร้าวได้ง่าย ขึ้นอยู่กับว่า หมาตัวที่จะไปพบมีท่าทีอย่างไร เพราะฉะนั้นเขาอาจสู้กันหรือไม่ก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าอีกตัวมีท่าทีอย่างไร
แต่ถ้าเข้าไปด้วยความตื่นเต้นก็มีแนวโน้มจะมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นได้ง่ายกว่า เข้าไปด้วยความไม่ตื่นเต้นและมีมารยาท

-หมา ของเราเห่า ตื่นเต้นมากร่วมกับเครียด เนื่องจากมีแรงดึงเครียดจากสายจูงร่วมกับความกังวลของเรา หมาก็จะตื่นเต้นและมีภาวะวางอำนาจเหนือเรา เพราะเราอยู่ในภาวะอารมณ์ที่ไม่มั่นใจ เมื่อเราไม่มั่นใจ หมาก็จะเข้าสู่โหมดปกป้องเรา หรือ ปกป้องตัวเอง จะเห็นว่าเขาก็จะกร่าง เราเตือนก็ำไม่ค่อยฟัง ตื่นเต้นมากเกิน เครียด เมื่อหมาอีกฝ่ายรับรู้ัว่าหมาของเราตื่นเต้น ร่วมกับวางอำนา่จเหนือ ร่วมกับเราซึ่งเป็นเจ้าของที่จูงก็ไม่มั่นใจ เอาหมาไม่อยู่ หมาตัวนั้นก็จะเข้าสู่โหมดป้องกันตัวเหมือนกัน

ถ้าหมาตัวที่จะไปพบ เป็นหมาที่มีภาวะวางอำนาจเหนือเหมือนกัน ก็จะเข้าสู่โหมดตั้งท่าต่อสู้ เมื่อพบกันด้วยความตื่นเต้นทั้งคู่ ถ้าตัวใดตัวหนึ่งอยากจะข่มอีกตัว การต่อสู้กันก็จะเกิด

ถ้าหมาที่จะไปพบ เป็นหมาที่ขี้กลัว หมาที่ขี้กลัวจะแสดงออกมา 2 แบบไม่แบบใดก็แบบหนึ่ง คือ กลัวจนหนี เมื่อหมาขี้กลัวพยายามหนี จะทำให้หมาของเรามองเห็นหมาตัวนั้นเป็นเหยื่อ ก็จะเข้าสู่โหมดล่าเหยื่อ หมาขี้กลัวก็จะถูกกัด
ถ้าหมาตัวนั้นกลัวแล้วแสดงออกด้วยความก้าวร้าวเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ก้าวร้าวแบบกลัว ความกลัวก็คือเหยื่อ ก็จะถูกหมาเรากัดได้เช่นกัน


สรุป

ภาวะอารมณ์ที่เหมาะสมที่สุดก่อนที่จะพบหมาตัวอื่น
ก็คือ สงบ ไม่ตื่นเต้น ไม่เห่า ไม่ดึง ไม่พุ่ง

เรา ต้องคุมหมาของเราให้ได้ ให้นั่งนิ่งก่อน สงบก่อน ห้ามเห่า สักพัก พอหมาสงบ เรา่ค่อยอนุญาตให้ไปดมหมาอีกตัวได้ ถ้าหมาของเรามีภาวะตื่นเต้นหรือท่าทางข่มเมื่อไหร่เราก็ต้องเตือนทันที เตือนก่อนที่ความตื่นเต้นที่มากเกินจะเข้าสู่ความก้าวร้าว

ข้อดีอีกอย่างที่เราคุมหมาเราให้สงบนิ่งก่อนไปพบหมาตัวอื่น หมาตัวที่เราจะไปพบ ก็จะผ่อนคลายด้วย เนื่องจากหมาของเราอยู่ในความควบคุมและไม่ตื่นเต้นเกิน ก็มีโอกาสจะท้าทายต่อสู้ลดลง

ระหว่างการพบกันสายจูงต้องหย่อนตลอด เวลา อย่าลืมว่า ถ้าสายจูงตึงเครียด หมาก็จะเครียดตามสายจูงที่ตึง ควรให้ดมกัน ให้ดมก้นกันก่อนดีที่สุดถือเป็นมายาทที่ดีเวลาพบกัน
ไม่ควร ให้มีการขึ้นขี่ การใช้ขาตะปป หรือ ยกหัวพาดหัว พาดไหล่อีกตัว หรือพยายามจะยกหัวสูง หูตั้ง ตาแข็ง ขนกลางหลังตั้ง เมื่อนั้นควรตักเตือนเพราะเป็นภาวะที่เริ่มข่มอีกตัว

ควรเลือกหมาที่ จะเข้าไปพบด้วย หมาที่ไปพบควรเป็นหมาที่สมดุล ไม่ตื่นเต้น ไม่ข่ม ไม่เห่า ไม่ดึงสายจูง ไม่กลัวหางจุกตูด ก็จะปลอดภัยที่สุดเวลาพบ

ถ้าอยากจะทดลองว่าหมาของเราก้าวร้าวหรือไม่เวลาจะไปพบหมาอีกตัว
-ลอง พาเขาเดินผ่านรั้วที่มีหมาอยู่หลังรั้ว หมาที่อยู่หลังรั้วอาจเห่าหรือมีภาวะตื่นเต้น แล้วเราก็ลองประเมินดูว่า หมาเรามีปฎิกริยาอย่างไรกับหมาตื่นเต้น เห่า พวกนั้น ถ้าหมาของเราเข้าไปดมเฉยๆ ไม่ได้เห่ากลับ พุ่งใส่รั้วกลับ ก็ถือว่าน่าจะปลอดภัยเวลาไปพบหมาตัวอื่นเพราะเขาไม่ก้าวร้าวกับหมาด้วยกัน แต่ถ้าหมาของเราพุ่งเข้าชาร์ตหมาหลังรั้ว เห่า ขู่ กัดกลับ แปลว่าก้าวร้าวกับหมาด้วยกัน อันนี้ก็ต้องระวังอย่างมากเวลาจะไปพบหมาตัวอื่นๆนอกสถานที่

ข้อมูลโดย: Yoja&Jiji จาก http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&group=6

อีกตัวอย่างหนึ่ง เป็นพิทที่กัดคนที่เขาให้มาเลี้ยง ประวัติถูกเลี้ยงเอาอกเอาใจนอนอยู่ในตัวบ้าน เด็กๆชอบเอาไม้แหย่ให้มันโมโห มันกัดคนในบ้าน เขาจึงให้มา เอามาเลี้ยงก็กัดคนเลี้ยงของเรา แต่ไม่กัดเรา ตัวนี้ขี้อ้อนมาก และเก่งมาก ถึงเวลาเราจะพามันเข้ากรง ไม่รู้มันรู้ของมันได้ไง มันไม่อยากไป มันเอาสองขาหน้า และคอของมันกอดล๊อคขาเราซะแน่นไม่ให้สามารถก้าวเดินได้ เป็นอย่างนี้เป็นประจำ เวลามันอยากออกจากกรง อะไรก็ห้ามมันไม่ได้ กรงของมันกัดซะพังหมด รั้วสูงแค่ไหนมันก็ปีนข้ามได้ ล่ามไว้ในกรง มันก็ปีนจนสุดสายโซ่ที่ล่ามและเกาะอยู่อย่างนั้น สุดท้ายต้องยอมมัน ปล่อยมันอิสระ จับจุดสุนัขตัวนี้ได้ว่า มันเป็นสุนัขที่จับสัญชาติญาณของคนได้เก่งมาก เรารู้ว่ามันไม่เป็นอันตรายต่อคนรอบข้างที่ดี จึงกล้าเลี้ยงปล่อยอย่างอิสระอย่างนั้น มันเฝ้าบ้านใช้ได้ แต่แค่เห่าสัญญาณเตือนว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาในบริเวณของมัน แล้วมันจับสัญญาณว่าเป็นมิตรหรือศัตรูกับมันเท่านั้น มันห่วงตัวมันเอง มันไม่รู้จักแยกแยะว่าเป็นศัตรูของเราหรือไม่ กับคนที่เป็นอันตรายกับมัน มันไวมาก แม่บ้าน(สาวชาวพม่า)เพียงแค่ทำท่ายั่วหมั่นไส้มัน แค่ครั้งแรกและครั้งเดียว มันกระโดดกัดล้มเลย ร้องไห้'แงๆ
วันหนึ่ง คนสวนกำลังอารมณ์ไม่ดี เข้าไปกวาดอุดจาระในซองเดินของมัน ทำสีหน้ารังเกียจบ่นด่ามันว่าขี้เรี่ยราด คำเดียวเหมือนกัน กระโดดกัดมือที่ถือไม้กวาดต้องปีนรั้วหนี ต่อจากนั้นเราเลยต้องมากวาดขี้มันแทน
มันออกลูกมา 10 ตัว ลูกสาวผมตอนนั้นยังเล็กๆกันอยู่ ชอบขโมยลูกมันตอนเผลอมาอุ้มเล่นกัน
เลี้ยงลูกมัน 10 ตัว ครั้งเดียวเข็ดเลย ไล่แจกแทบตายกว่าจะหมด (ของเพื่อน ต้องบนบานศาลเจ้า กว่าจะขายหมด) เลยไม่ผสมมันอีก ต่อมาคนอื่นขอไปเลี้ยง เป็นคนที่เข้าใจและรักสุนัขมาก จึงยกให้เขาไป แนะเคล็ดลับในการดูแลมันว่า แค่พูดเพราะๆและแสดงความอ่อนโยนกับมันเท่านั้น มันจะอ้อนและทำตัวเซื่องเหมือนแมว

บางครั้งสุนัขตัวอื่นๆของผม ตอนที่มันตื่นเต้น จะพุ่งตระกายกัดเราจนรู้สึกเจ็บเหมือนมันเอาจริง จนคล้ายบ้าคลั่งเป็นจิตประสาท ผมแยกแยะสื่อความเข้าใจในพฤติกรรมได้ดังนี้
1. มันกำลังชักจูงให้ร่วมกิจกรรมที่ท้าทายน่าตื่นเต้นร่วมไปกับมัน
2. มันกำลังขาดความมั่นใจ และหวาดกลัว ยังปรับตัวไม่พร้อมเข้ากับสถานการณ์ขณะนั้น และต้องการสื่อสัญญาณให้เรารีบพามันออกไปให้พ้นบริเวณนั้นที่อาจเป็นอันตรายต่อมันและเราอย่างรวดเร็ว
3. มันป้องกันตัวเพราะเกรงว่าเราจะทำร้ายมันก่อน
ประสบการณ์ที่ผ่านมา ไม่เคยข่มสุนัขของตนเองเพื่อให้มันเรียนรู้ว่าเราเป็นนายมันสักตัว ปล่อยมันเรียนรู้ของมันเองซึ่งมันรู้ได้ตามธรรมชาติดังตัวอย่างสุนัขที่ตามเรา และคิดว่า การข่มสุนัขของเราเอง เป็นการไปกดพลังขับที่แท้จริงของมัน มันจะกลายเป็นแค่สุนัขกระจอกตัวหนึ่งเท่านั้น และอาจเสียหมาไปเลยตลอดชีวิต

ผมคงเป็นผู้มีประสบการณ์ในการเลี้ยงสุนัขที่แตกต่างจากคนอื่นไปหน่อย จึงคิดอะไรๆได้เป็นเช่นนี้ และดูขัดแย้งกับความคิดของผู้อื่นไปหมด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ผมติดตามทุกกระทู้ของคุณ ผมยกย่องในความละเอียดดอ่อนที่ปฏิบัติต่อสุนัขของคุณ
คุณเป็นแบบที่ผมยอมรับว่า มีศักยภาพในการเลี้ยงสุนัขที่สูงกว่าผม
ศักยภาพในการเลี้ยง ไม่ใช่วัดกันว่าใครมีประสบการณ์ในการเลี้ยงที่ยาวนานหรือปริมาณที่มากกว่ากัน
แต่หมายถึงคนที่สามารถเลี้ยงสุนัขให้เขามีชีวิตที่ดีกว่าครับ

สนุกดีครับ ขำคนรับซื้อของเก่า

สัญชาติญาณของสัตว์ในเรื่องนี้ เป็นเรื่องจริง พ่อค้าเชือดวัว รายไหนก็ตาม เดินเข้าคอกวัว แตกตื่นกันทั้งเล้า
แต่คนทั่วไปพวกมันไม่รู้สึกอะไร

เคยมีสุนัขโดเบอร์แมนตัวหนึ่ง มักกัดแขกที่มาเยี่ยมเยียนผมเสมอๆ มาทบทวนดู ทุกคนที่โดนมันกัด นิสัยไม่ค่อยดีและไม่มีความจริงใจกับเราสักคน สุนัขตัวนี้อยู่ปกป้องเคียงข้างตัวผมมาตลอดเป็นเวลาหลายปี จนตัวตายในหน้าที่วันที่ปกป้องชีวิตผม

อีกตัวหนึ่งก่อนหน้านั้น มันโตขึ้นมาคาอกเรา นอนอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นภรรยายังคบกันเพียงแค่เป็นแฟน มันเดินแทรกกลางตลอด วันหนึ่งภรรยาหยอกล้อผลักจากด้านหลัง มันกระโจนใส่ ขย้ำเลย เราห้ามไว้ทัน ภรรยาผมตกใจจนหน้าซีดเผือก เพราะร่วมคลุกคลีเลี้ยงมันมาตั้งแต่ยังเล็กๆเช่นกัน ถ้าเป็นคนไม่เข้าใจอาจตัดสินเป็นอย่างอื่นไปแล้ว แต่นี่เป็นเพียงสัญชาติญาณปกติของมันในการอารักขาตัวเรา ช่วงหนึ่งมันต้องอาศัยอยู่กับลูกน้อง ภรรยาของลูกน้องก็แตะต้องตัวสามีไม่ได้เลย มันจะกัดเอา ลูกน้องรักมันมาก เวลาทะเลาะกับภรรยาก็ไปนอนกับสุนัขตัวนี้

สุนัขเมื่ออายุ 1 ปีไปแล้ว จะไม่สูงอีก แต่ต่อไปจะขยายส่วนหนา โตเต็มที่เมื่ออายุ 2 ปี แต่สุนัขที่มีอายุ 3 ปีมักจะสวยกว่า และเมื่อผ่านช่วง 5-6 ปีไปแล้ว จะค่อยๆเขาสู่วัยชราของมัน
กฎระเบียบของสมาคมสุนัขโดยทั่วไป จะกำหนดอายุที่เหมาะสมสำหรับสุนัขตัวผู้ในการผสมพันธ์ในแต่ละสายพันธ์
ผู้เพาะเลี้ยงบางท่าน จะเปิดโอกาสให้ชาวบ้านผสมพันธ์ฟรีก่อนวัยอันควร เพื่อทดสอบความสามารถในการถ่ายทอดทางพันธุกรรม ถ้าถ่ายทอดไม่ดี จะได้รีบขายทิ้งเสียแต่เนิ่นๆ
สุนัขหนุ่มที่เปิดให้ผสมฟรี จึงอย่าคิดว่าเจ้าของใจดี และเป็นบุญเป็นคุณ และก็อย่าไปตำหนิคนที่ไปผสมกับเขาฟรีว่า เห็นแก่ของฟรี
เขาอาจไตร่ตรองดูแล้วว่า น่าลองเสี่ยงดู เมื่อเปรียบเทียบกับพ่อพันธ์ตัวอื่นๆที่โก่งราคาค่าผสมจนสูงเกินความเหมาะสมจนไม่มีตัวเลือก

สงสารกิมจิจัง
ตัวที่บ้านก็มีปัญหาคล้ายกัน กักไว้ไม่ให้ผสม ผ่านมาเดือนเศษนิดๆ อาการเหมือนสุนัขท้อง ไม่รู้มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า เพราะจะมีเด็กๆมาเล่นที่บ้านอยู่เป็นประจำ ถูกปล่อยออกมาในช่วงวันพอดีช่วงนั้นหรือเปล่า ได้แต่หวังว่าเป็นฮอร์โมนท้องเทียม อีกสักระยะคงหายไปเอง ไม่กี่วันนี้คงต้องรุ้นสุดโก่ง

สุนัขตัวเมีย ช่วงวันพอดีของการผสมพันธ์(หลังจากมีประจำเดือน 8-14 วัน)มันจะเป็นฝ่ายคามหาตัวผู้นะครับ จะดื้อไม่เชื่อฟังคำสั่งเรา จึงต้องระวังแบบไม่ให้คาดสายตาเลย