การเมืองกับการหมา มันแทบจะไม่ต่างอะไรกันเลย เพราะมันเป็นเกมส์แย่งชิงผลประโยชน์ ก็ไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่านะ คนที่เข้ามาทำเพื่อส่วนรวมจริงๆ ที่เห็นมาส่วนมากเอาประโยชน์ของตัวเองเป็นที่ตั้งทั้งนั้น

ในสังคมของเราตอนนี้ก็แทบจะไม่ต่างอะไรกันเลย กับการเมืองในประเทศ หรือแม้การเมืองระดับชาติ วันนี้ตัวละครในวงการนี้มีเยอะขึ้น จากสังคมเล็กๆที่เคยสงบสุขก็เริ่มมีความขัดแย้ง เหตุใหญ่ก็มาจากเรื่องผลประโยชน์แทบทั้งนั้น มากบ้าง น้อยบ้าง ผลประโยชน์มันไม่เข้าใครออกใคร หากยังแฮปปี้ในส่วนแบ่งก็ยังไม่มีปัญหา แต่พอเริ่มรู้สึกว่ากูได้น้อยไปก็เริ่มโวยวาย เริ่มตีรวน เรียกร้อง และในที่สุดมันก็แตก

เกมส์การเมืองในวันนี้บางคนขยับกลายไปเป็นผู้เล่นแล้ว แต่บางคนก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นเพียงแค่หมาก ที่โดนหลอกใช้ในการเดินเกมส์เพื่อชิงอำนาจ ยกตัวอย่างไกลตัวหน่อย ที่ทหารเขมร กล้ายิงทหารไทย มันเป็นเพราะอะไร ทั้งๆที่เห็นหน้ากันทุกวัน แถมบางที่ยังนั่งล้อมวงกินข้านกันเสียด้วยซ้ำ ก็เพราะมันมีคนชักใยส่งสัญญานอยู่เบื้องหลังอยู่ทั้งนั้น ผมเชื่อว่าสันดานมนุษย์ ไม่มีใครต้องการความขัดแย้ง มนุษย์ทุกคนต้องการอยู่อย่างสงบ แต่ที่สังคมมันวุ่นวายก็เพราะคนที่ไม่รู้จักพอแทบทั้งนั้น

วันนี้ผมไม่ต้องการโทษใคร แต่ผมโทษตัวเอง ที่ผมไม่สามารถทำให้ผลประโยชน์มันลงตัวได้แก่ทุกคน เพื่อให้ทุกคนมันสงบอยุ่ในที่ตั้ง ผมจึงต้องเผชิญกับปัญหาอยู่ในตอนนี้ ผมไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง แต่ปัญหาทุกอย่างมันยุติได้ง่ายๆ หากตัวเรารู้จักปล่อยวาง แต่แน่นอนในความเป็นมนุษย์ ไม่มีใครปล่อยวางได้ร้อยเปอร์เซนต์ เพราะว่าทุกคนยังมีกิเลส ที่บ้านเมืองมันยังร้อนระอุอยู่ตอนนี้ ก็เป็นเพราะความไม่ปล่อยวางนี่เอง

ขอวกเข้าเรื่องของตัวเองอีกสักนิด ผมเห็นเห็นสัจจะธรรมอย่างเห็นแจ้ง หลังจากที่ได้อ่านหนังสือธรรมมะเล่มหนึ่ง ผมไม่ได้ถือโทษโกรธใคร มันคงเป็นกรรมเก่าของผมเอง วันที่ผมทำประโยชน์ให้ได้ ผมก็จะมีคนล้อมหน้าล้อมหลัง สิ่งที่ผมได้รับก็คือความสุข ความภูมิใจ อันนี้มันคือบุญ แต่วันไหนที่ผมหมดประโยชน์ มันก็จะกลายเป็นหนังอีกม้วน จากที่มีคนชื่นชมก็กลายเป็นโดนมุ่งทำลาย อันนี้มันคือกรรม

ความจริงเรื่องหลายๆเรื่องมันควรจะจบลงได้แล้ว ถ้าตัวละครบางคนกล้าเผยตัวออกมาให้ความจริง ไม่ใช่ยืนอยู่ในมุมมืดนั่งดูความขัดแย้ง และนิสัยผมก็ไม่ชอบลากให้ใครมาเดือดร้อนด้วย เพราะถ้าพูดออกไปมันก็ต้องลากให้ทุกคนต้องออกมา ผมจำได้ทุกเหตุการณ์ ระหว่างตอนใช้งานผมได้ กับตอนที่ผมไม่มีความจำเป็นแล้ว

ดังนั้นผมขอเอาเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น เก็บเอาไว้เป็นสิ่งเตือนใจให้แก่ตนเองและเป็นบทเรียนสอนแก่คนอื่น ผมรู้ว่าไม่มีใครอยากเปลืองตัว เพราะการลงมามันมีแต่เลอะกับเลอะ ดังนั้นเวลานี้ ตนจึงเป็นที่พึ่งแห่งตนเท่านั้น

ก็เขียนให้อ่านกันเล่นๆ ขำๆ อย่าไปคิดเยอะเดี๋ยวจะเป็นโรคประสาทกันเปล่าๆ ผมแค่รู้สึกอารมณ์ดี อยากเขียนเพื่อให้สติแก่น้องๆที่เพิ่งเข้ามาเล่นในวงการนี้ใหม่ๆ หากได้อ่านเรื่องราวของผมแล้ว จะได้ดำเนินชีวิตกันอย่างมีสติเท่านั้น



เดือนนี้ก็เป็นเดือนสุดท้ายของปีแล้ว ผมก็ขอให้สิ่งเลวร้ายทั้งหมดจงหยุดลงเมื่อสิ้นปี และขอให้สิ่งดีๆ จงบังเกิดแก่สมาชิกทุกท่านตลอดไปนะครับ