เรื่องเล่าของคนกับหมา 1

Kuro

Kuro

นี่คือ สุนัขพิทบูล ตัวแรก ที่ผมได้มีโอกาสรู้จักและสัมผัสมันอย่างใกล้ชิด

มันคือ แรงบันดาลใจ ที่ทำให้ผมคิดที่จะเลี้ยงพิทบูลในวันนี้ มันชื่อ "ซูซาน"

ต้องเล่าย้อนไปนานพอสมควร เมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว ผมกลับไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ ที่ อ.สรรคบุรี จังหวัดชัยนาท ซึ่งปกติก็กลับไปเยี่ยมทุกปี อย่างน้อย ปีละ 1 ครั้ง ครั้งนี้กลับไปดูแปลกตา กว่าครั้งก่อนๆ ผมเปิดประตูรั้วเดินเข้าไป ก่อนที่จะเข้าถึงตัวบ้าน เห็นสุนัขตัวนึงแต่ไกล รูปร่างสันทัด พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้ มันยิ่งเห่า ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งเห่าดังขึ้น แต่เหลือบไปเห็นมันถูกล่ามโซ่ไว้กับเสาบ้าน ก็อุ่นใจได้ระดับนึง ว่ามันคงไม่วิ่งพรวดพราดเข้ามากัด

ในแว่บแรกที่เห็นผมไม่รู้เลยว่า สุนัขพันธุ์นี้เป็น พันธุ์พิทบูล เดาว่าคงเป็นหมาพันธุ์ ต่างประเทศ พอลองได้สอบถามญาติ และคุยกันจึงได้รู้ว่า เป็นสุนัขที่พี่ เพิ่งซื้อมาจากระยอง มันคือ พิทบูล เอามาเลี้ยงไว้ เลยร้องอ๋อ ตอบกับพี่เค้าไปว่า หมาที่มันลากรถ อ่ะเหรอ เคยดูในรายการ.... ซึ่งสมัยก่อนผมรู้จักพิทบูลแค่ผิวเผิน รู้แค่ ชื่อ กับสิ่งที่มันทำได้ ลากรถ มีกล้าม บ้าพลัง แค่นั้น

Kuro

เค้าเอามันมาเลี้ยงตอน 3 เดือน ตอนที่ผมไปถึง มันประมาณ 7 เดือน ฟังแล้ว ตกใจ หมา 7 เดือน แถวบ้านปกติ ตัวก็ไม่ใหญ่มาก กล้ามเนื้อก็ยังไม่ค่อยมี แต่ตอนนั้นในความรู้สึกผม มันตัวใหญ่มาก สำหรับอายุแค่นี้

ผมไม่รู้การเข้าหาพิทบูลที่ถูกต้อง ต้องทำไง รู้แต่ว่าถ้าเราให้อาหารมัน มันน่าจะเป็นมิตร จึงเริ่มจากการฉีกไก่ย่างซึ่งปกติก็เป็นอาหารของมันอยู่แล้ว ฉีกให้มันกิน เริ่มทำความคุ้นเคย มันเริ่มดมรองเท้า กางเกงยีนส์ แต่ผมก็ยังไม่กล้าจับมันอยู่ดี ญาติบอกมันไม่กัดหรอก เล่นได้ แต่แค่มันเล่นแรงนะ (เอ๊ะยังไง?)

สุดท้ายก็ลูบมันจนได้ เริ่มลูบหัว ลูบหลัง พอเราเริ่มสนิทกันเท่านั้นแหละ จะกระโดดเล่นอย่างเดียว ผมใช้เวลาตั้งนานเล่นกับมันโดยที่ไม่ได้ดูนาฬิกา ว่ามันผ่านไปกี่ ชม. แล้ว รู้แต่ว่าเริ่มชอบลักษณะนิสัยบางอย่างของมันแล้ว

สุดท้ายก็เป็นผมที่เหนื่อยก่อนมัน ต้องนั่งที่ม้าหินอ่อน มันก็จะกระโดดอยากเล่น ทั้งๆที่ล่ามไว้ กับเสา ทำอย่างงั้น อยู่นั่นแหละ (ไม่เหนื่อยบ้างไงวะ) สุดท้าย ผมก็ต้องไปเล่นกับมันใหม่
การพัฒนาความสัมพันธ์ของผม กับหมาเริ่มดีขึ้น ผมเริ่มจับท้องตอนมันนอนหงายได้ มันคงชอบให้ลูบนม ลืมบอกไป เจ้าซูซานเป็นตัวเมีย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ก็เย็นแล้ว ผมต้องรีบกลับเพราะเดี๋ยวรถเมล์ ที่จะต่อไป สิงห์บุรีจะหมด จะกลับลำบาก

สรุปว่าวันนั้นผมใช้เวลาเล่นกับหมา มากกว่าคุยกับญาติๆ ???

Kuro

และในทุกๆปี ที่ผมกลับไปเยี่ยมญาติที่ ชัยนาท ผมก็อดคิดถึง สุนัขตัวนี้ไม่ได้ ใจอยากจะไปเคารพผู้ใหญ่ และก็อยากจะไปเล่นกับมันอีก

สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจกับการ กลับไปเจอมันครั้งที่ 2 ก็คือ ผมนึกในใจว่า มันคงจำเราไม่ได้หรอก มันคงลืมเราแล้ว ผมก็คงต้องใช้เวลากระชับความสัมพันธ์กับมันพอสมควร กว่าจะเล่นแบบ รัดฟัดเหวี่ยง กันได้

แต่สิ่งที่เจอ คือ เมื่อ เปิดประตูเข้าไปในบ้าน กำลังเดินเข้าไป ถึงใต้ถุนบ้าน เจ้าซูซาน มันเห่า ผมนึกในใจ นั่นไง มันจำกูไม่ได้ มันเห่าเพราะเราคือคนแปลกหน้า แต่ที่ไหนได้ พี่สาวในบ้าน ตะโกนออก มันจำอ้าทได้ หางสั่นดิกๆ ตูดบิดเลย ผมยืนจ้องหน้ามันและยิ้มให้มันก่อน 1 ที มันเห่า เท่าที่ฟัง คงไม่ใช่น้ำเสียงที่เห่าศัตรู เหมือนมันอยากจะเล่นกับผมอีกครั้ง ตัวผมก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่ เพราะพอกลับไป ไปศึกษาข้อมูล หมาพิทบูล มากขึ้น รู้ว่าถ้ามันเกิดกัด จมเขี้ยวแบบไม่ปล่อยแน่ๆ แต่สุดท้ายก็เอื้อมมือไปลูบหัว และ หลัง เช่น เคย มันจำผมได้จริงๆ เล่นแบบที่เคยเล่นกัน

manavalen

อ่านแล้วเพลินดี ขอบคุณมากครับพี่

superkim

:-D

Kuro

หลังจากครั้งที่ 2 ที่ได้เจอมัน หลังจากนั้นผมก็ได้ไปหาญาติ และเจอมันทุกปี จนครั้งสุดท้ายที่ได้พบมัน คือ ช่วงสงกรานต์ ปี 54 เป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้มีโอกาส พบกัน

และผมก็มีโอกาสได้ถ่ายรูปมันแค่ครั้งนั้น เมื่อสงกรานต์ปี54 เป็นภาพชุดเดียวที่ผมมี

กลับไปช่วงปีใหม่ ปี 55 อีกครั้ง หวังว่าจะไปเล่นกับเหมือนเคย พาแฟนไปดูมันด้วย เพราะตอนนั้นก็เลี้ยง เจ้าคุโร่ พิทบูล เหมือนกันได้ 8 เดือนแล้ว

เปิดประตูหน้าบ้าน โดยไม่รู้เลยว่ามันจากพวกเราไปแล้ว ทั้งๆที่ได้คุยกับญาติก่อนหน้านี้ แต่เค้าก็ไม่ได้เล่าให้ฟังแต่อย่างใด

ครั้งนี้ผมเปิดประตูรั้วเข้าไป ไม่มีเสียง เห่า แม้แต่ เสียงเดียว ในบ้านเงียบสงัด
เดินใกล้เข้าไป มีหมาตัวนึงนอนขวางอยู่ประตูในบ้าน นอนแบบนิ่งมาก เดินเข้าใกล้ระยะประชิด ยังไม่รู้สึกตัว ซึ่งผิดวิสัยเจ้าพิทบูล ที่มีความตื่นตัวสูง

แฟนผมสะกิดผมบอกว่า มันไม่ได้ล่าม กลัวมันไม่คุ้นกลิ่นหนู มันจะกัดหนู แต่ผมก็ตอบไปว่า มันไม่ทำคนหรอก แต่ในใจก็ว่าคงไม่ใช่ เพราะบ้านนี้ ไม่เคยเลี้ยงพิทบูลปล่อย

ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ ยิ่งแน่ใจว่าสุนัขที่นอนอยู่ไม่ใช่ ซูซานแน่ๆ

พอได้คุยกับญาติๆ จึงได้รู้ว่า ซูซาน มันจากไปแล้ว ช่วงก่อนปีใหม่ รวมอายุของมันก็ประมาณ 4 ปี ครึ่ง
ทุกคนเสียใจมาก ปู่ที่เลี้ยงมันมาแต่เล็ก เจ็บกันมาก็เยอะ พี่เล่าให้ฟังว่า ปู่ร้องไห้ ทั้งวัน ทั้งคืน แกใช้คำนี้
ร้องยังกับคนตาย

ถึงแม้จะได้เจอกันไม่กี่ครั้ง ได้เล่นกันไม่กี่หน ผมก็รู้สึกได้ว่า มันคือ เพื่อน เพื่อนของเราจริงๆ บางคนถึงได้บอก

"คบหมาเป็นเพื่อน ดีกว่าคบเพื่อนหมาๆ" ขอแค่เราให้ความรักมันอย่างจริงใจ สิ่งที่ตอบแทนกลับมาก็มิตรแท้ที่ดีตลอดกาล

ผิดกับคนบางคน จริงใจกับเค้าเท่าไหร่ ยิ่งทำร้ายใจได้มากเท่านั้น

คงพอแล้วสำหรับวันนี้ ผมยังมีวีรกรรม เกี่ยวกับ เจ้าซูซาน ที่ทางญาติๆได้เล่าให้ฟัง เรื่องความจงรักภักดีและรักเจ้าของ ฟังแล้วก็รู้สึกซึ้ง ถ้ามีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังใหม่

ลากันไปด้วยภาพชุดเดียวของ เจ้าซูซานที่ผมมี

Kuro

src="/community/uploads/FileUpload/15/265015.JPG" />

src="/community/uploads/FileUpload/16/265016.JPG" />

src="/community/uploads/FileUpload/17/265017.JPG" />

src="/community/uploads/FileUpload/18/265018.JPG" />

Kuro

superkim

เสียใจด้วยครับ :039:

Juicy

อ่านจบแล้วคิดถึงซูซานคับ

experimental

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

tonpong

:063:

Kuro

ครับผม ถ้ามีโอกาสได้เขียน หรือ มีความประทับใจใน เจ้าพิทบูล เรื่องใหม่ๆ อาจจะเป็นเรื่องราวของคนอื่นที่รู้จัก
หรือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผมเอง ก็อยากจะแชร์ให้ฟังอีก / เพราะเรารักและชอบในสิ่งเดียวกัน

Kwan_Fha

:039:

Pitbullzone

อ่านเรื่องราวคุณแล้วประทับใจจริงๆครับ:063:

ผมไม่เคยเชื่อว่าพิตบูลมันจะทำร้ายเจ้าของ ผมจึงไม่เคยกลัวพิตบูลครับ
คนที่ภาพภายนอกดูใสซื่อไม่เป็นพิษเป็นภัย เขาอาจจะร้ายลึกกว่าที่เราคิดก็ได้ครับ
ดังนั้นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกก็คือคนนี่เองครับ เพราะผมเองก็ได่เจอมากับตัวแล้ว :-D

ter911

:063:

lumpotorn19

:061: ยกมือ สนับสนุนค่ะ

พิทบูล มันเป็น เพื่อน ที่เราไว้วางใจได้ บางครั้ง เป็นเพื่อน ที่ดี มากกว่า คน บาง คน ค่ะ

Kuro

ขอบคุณมากครับ คุณมาร์ค และทุกๆคน
ยินดีอย่างยิ่งที่ทุกคน มีความรู้สึกประทับใจแบบเดียวกัน ไม่ว่าใครจะเขียน หรือ ใครจะเล่าก็แล้วแต่
ถ้าเป็นเรื่องของความผูกพัน ความประทับใจ ระหว่าง คน กับ หมา คน กับ พิทบูล ได้ฟัง ได้อ่าน ทีไร ก็รู้สึกอิ่มเอมใจทุกครั้ง และก็เชื่อว่าทุกคนที่เลี้ยงพิทบูลด้วยความรัก ก็คงมีเหตุการณ์ความประทับใจมากมายเช่นเดียวกัน

natacha

ผมรู้จักพิทบูลตอนเรียนอยู่มหาลัยครับ(ปี49) จากหนังสือเล่มหนึ่ง และก็เข้ามาดูเว็ปนี้ประจำได้ความรู้มากมาย ตอนนี้ทำงานมีรถมีบ้านแล้วจึงตัดสินใจรับมาเลี้ยงหนึ่งตัว แต่ก็อยู่กับเราได้แค่ 3 เดือน เพราะมันมุดรั้วออกไปเล่นกลับหมาข้างบ้านแล้วโดนรถทับ ปกติก็จะผูกไว้ใต้ถุนบ้านตอนเย็นกลับมาบ้านก็จะปล่อยให้วิ่งเล่นภายในบริเวณบ้านช่วงนั้นผมก็จะยืนรดน้ำต้นไม้อยู่แถวนั้น หันไปอีกที...เป็นภาพที่ยังติดตาอยู่ตลอด(มันจากไปก็1ปีแล้ว) แต่ยังคิดถึงมันอยู่ตลอดครับ

yooo_oo

:039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039: :039:

Aumy2409

=; ผมก็เชื้อคับพิทบูลมันไม่กัดเจ้าของมันหลอก

	DSC06172.JPG	97K
	DSC06174.JPG	112K
	DSC06176.JPG	101K
	DSC06171.JPG	90K
	DSC06175.JPG	96K

	DSC06174.JPG	112K
	DSC06171.JPG	90K
	DSC06176.JPG	101K
	DSC06175.JPG	96K

ยินดีต้อนรับครับ

หมวด

Mark Mafia