เลี้ยงหาพ่องเหรอ

bussongtkd

เห็นบุคคลหลาย ๆ คน ที่เลี้ยงพิตบูลน่ะ

แรก ๆ ก็เลี้ยงดี เลี้ยงหรู รัก ผูกพันธุ์ พอนาน ๆ ไป ทอดทิ้ง เพราะ มันดุ มันขู่ กลัวจะกัด คนในบ้าน ข้างบ้านกลัว คนในชอยไม่ชอบ เพราะเป็นพิตบูล

แล้วเป็นไง ถูกทอดทิ้ง ปล่อยปะละเลย ไม่ได้รับการดูแล

ก่อนหน้า

"ชอบเลยอยากเลี้ยง"
"น่ารัก สวย เท่ห์ สมาร์ท"
"สา่ยเลือดดี"
"มีใบหรือไม่มีใบ ก็ได้ไม่สำคัญ"
"เห็นเค้าเลี้ยงแล้วดูดี"
"ชอบหมาดุดุ มันท้าทาย"
"ศึกษาดีแล้วเลยเลี้ยง"
"ใจมันรัก"
"เลี้ยงได้แน่"
"มีเวลา"
"เอาอยู่"
และคำพูดอีกมากมาย

ต่อมา

"ทำไมมันไม่มีใบ"(ที่แรกว่าไม่จำเป็น)
"ทำไมมันไม่เหมือนพ่อแม่มัน"(สัส จะให้เหมือนขนาดไหนวะ)
"ทำไมมันเลี้ยงยาก"(ส้นตีน มึงเลี้ยงยังไงที่ว่ายาก)
"ทำไมมันไม่กินอาหาร"(มึงให้มันแดกอะไรหรอ)
"ทำไมมันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้"(มึงไม่รู้แล้วใครจะรู้)
"ทำไมมันเริ่มดุ"(เซี่ยเลี้ยงยังไง)
"ทำไมมันไม่ฟัง"(มึงพูดว่าไร ที่ว่ามันไม่ฟัง)
"ทำไมมันดื้อ"(มึงเคยสอนมันหรอ)
"ทำไมมันก้าวร้าว"(มึงเคยดุ ลงโทษมันบ้างมั้ย)
"ทำไมมันกัด"(มันเล่นมั้ง)
"ทำไมมันนน่ากลัว"(อีดกที่แลกบอกน่ารัก)
"ทำไมมันเป็นโรคอะไร"(กูไม่ใช่หมอ)
และคำถามอีกมากมาย

สุดท้าย

"ไม่ไหวแล้วมีใครต้องการมั้ย"
"เลิกเลี้ยงแล้วกลัว"
"ให้เอามั้ย"
"มีลูกแล้วกลัวกัดเด็ก"
"ที่บ้านไม่ให้เลี้ยง"
"ไม่พร้อม"
"ไม่มีเวลาแล้ว"
"ติดงาน ต้องทำงาน"
"ไม่มีที่เลี้ยง"
และข้ออ้างอีกมากมาย

จุดจบ

"ถูกทอดทิ้ง เป็นหมาจรจัด"
"โดนทารุณ ต่าง ๆ นานา"
"ตายเพราะเป็นโรค อุบัติเหตุ โดนฆ่าตาย"
และความซวยอีกมากที่ตกกับหมา

>จริง ๆ นะ อย่ามาโลกสวย เพราะมึงอาจเป็นโรคซวยแทน<<br />

"ถ้าไม่มีความต้องการอย่าเลี้ยง เพราะแค่อยากได้ไม่แปรว่ามึงเลี้ยงได้"

"ขออภัยพี่ ๆ เพื่อน ๆ หมา ๆ ทั้งหลาย ที่ทำดีกันอยู่แล้ว"