อดีตพวกเราเคยทุ่มเงินสั่งนำเข้า อเมริกัน พิตบูล เรด เรด โน๊ส สวยๆเข้ามามากมาย จนกลายเป็นยุคที่เรียกว่า วงการหมาแดงบลูมสุดๆ ลูกหมาราคาตัวเป็นแสน แต่แน่นอนพอกระแสมา คนก็แห่ตาม แย่งกันบรีดแข่งกันเปิดฟาร์มทำคอก และเน้นปริมาณจนลูกหมาล้นตลาด ราคาก็ตกตาม ท้ายสุดตัดราคากันจนหมาหลักแสนเหลือหลักพัน บรรดาพ่อค้าที่เคยหาแดกกับหมาก็ทิ้ง และหันไปปั่นหมาในแบบอื่นๆต่อไป ที่ชั่วมากไปกว่านั่นคือการไปสร้างค่านิยมผิดๆ ส่งเสริมการเอาหมาต่างสายพันธ์มาผสมกัน โดยเน้นจุดขายที่ความใหญ่ สีประหลาด จนวันนึ้เรดโนส สวยๆ สายเลือดนิ่งๆ และทรงคุณค่าแทบจะหาไม่ได้แล้ว ผมเคยเขียนเตือนด้วยความปราถนาดี ก็หาว่าอิจฉา เพราะมันไปขัดผลประโยชน์เขา แล้ววันนึ้เป็นไงครับ คนที่เคยป่าวประกาศว่า รักพิตบูลสุดหัวใจ และไม่มีวันที่จะเปลี่ยนไปเลี้ยงหมาสายพันธ์อื่น ตอนนึ้ยังเหลืออยู่กี่คน ?

มันเป็นเรื่องสำคัญที่อยากให้ทุกคนต้องหันกลับมาทบทวนว่าทำไม พิตบูลที่ทรงคุณค่า มีประวัคิศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่และยาวนาน วันนึ้โดนดัอยค่าจนแทบไม่มีที่ยืน แถมคนหันไปนิยมชื่นชมหมายักษ์ ที่ใหญ่แบบไร้สาระ ใหญ่แต่ไร้เอกลักษณ์ ใหญ่แบบพิกลพิการ ?

ถึงเวลาหรือยังที่เราควรหันกลับมาสู่จุดที่เป็นคุณค่าที่แท้จริง เรายังพอมีหมาสวยๆดีๆเหลืออยู่พอที่จะพัฒนามันกลับมาได้และมันคงจะน่าเสียดาย ถ้าไม่มีใครคิดที่จะสานต่อ !!!