ผมเป็นคนเลี้ยงพิทบูลสายกัดธรรมดา เลี้ยงแบบบ้านๆ บางวันผมกินอาหารเหลือ พูม่าหมาขี้เหร่ของผม มันเป็นตัวกันบูดได้อย่างดี
ผมเลี้ยงมันด้วยอาหาร พรีเมียม เอฟ วันม่วงของคุณมาร์คนี่แหละ เพราะผมเคยลองยี่ห้ออื่นเกรดเดียวกัน ขนร่วง แต่นั้นมาไม่เคยเปลี่ยนยี่ห้อ ผมอยู่บ้านนอกเวลาเข้าเมืองทีไรต้องแบกเอฟ วัน ถุงละ 830 กลับบ้านทุกที พร้อมกับ พาแฟนและลูกไปกินอาหารริมฟุตบาท เบ็ดเสร็จ ร้อยกว่าบาท เมียก็ด่า ลูกก็บ่น ว่ารักหมามากกว่า
ยามมันเป็นลูกหมา ผมจับมันฉีดวัคซีนเอง มันแหกปากร้องลั่นบ้านเหมือนถูกรถทับ ต้องทั้งดุทั้งปลอบมัน ยามมันโดนเห็บหมัดรุมกินโต๊ะผมทั้งหยด ทั้งทาให้มัน ตอนมันถูกสังกะสีบาดเลือดไหลนอง ผมหยุดเลือดและรักษามัน จนหาย ยามเป็นกระจกตาอักเสบเอายาหยอดตาให้มันจนหาย เวลาเป็นกลากทั้งทาทั้งเอายาให้กิน เวลาท้องเสียก็คว้ายาให้มันกิน ต้องเก็บขี้ ล้างเยี่ยวให้มัน
เวลามันดื้อ ต้องคอยตีมัน เวลาเดินจูง ต้องผลัดกันลากผลัดกันจูง วันไหนไม่เหนื่อยก็จูงมันเดิน วันไหนเหนื่อยมันจูงผมเดิน
บางครั้งเรามองตากัน มันพูดไม่ได้ ผมพูดกับมัน บางครั้งรู้ใจกันมั่ง ไม่รู้ใจกันมั่ง ก็ดูกันไป
มันเป็นเพื่อนที่พูดไม่ได้ บางครั้งมันทำอะไรผมไม่รู้เรื่อง บางครั้งผมพูดอะไรมันไม่รู้เรื่อง
แต่เรามีความสุขด้วยกันดี ผมรักมัน มันเชื่อฟังผม เราโอเค ไปด้วยกันได้
เป็นความสุขของคนเลี้ยงหมาแบบบ้านๆจริงๆ เป็นวิถีชีวิตของคนส่วนใหญ่ที่เลี้ยงหมาจริงๆ ไม่มีเรื่องของธุรกิจมาเกี่ยวข้อง มีแต่เราต้องหาเงินมาซื้ออาหารให้หมากิน เราเลี้ยงด้วยรักจริงๆ ผมยังคิดสโลแกนเลยว่า เป็นความสุขของคนเก็บขี้(หมา) 5555 เพราะถ้าวันไหนมันไม่ขี้ แสดงว่ามันน่าจะป่วย
มันเป็นเพื่อนที่ไม่เคยบ่น เพราะมันบ่นไม่เป็น ผมบ่นให้มัน มันก็ไม่เคยแสดงอาการ เพราะมันฟังไม่รู้เรื่อง 555
ผมมั่นใจว่ามีคนจำนวนมากที่สุดในบรรดาคนเลี้ยงหมาที่เลี้ยงด้วยรักจริงๆ คล้ายๆผม คนกลุ่มนี้เป็นพลังเงียบและทรงพลังที่สุด และกลุ่มนี้ก็เป็นกลุ่มที่ประสบปัญหามากที่สุดจากการเลี้ยง ด้วยอาจขาดความรู้และประสบการณ์ เนื่องจากพิทบูลเป็นหมาพันธุ์พิเศษ สังคมแอนตี้ ด้วยภาพลักษณ์และขาดความไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่มีข่าวหมากัดคน ผมภาวนาว่า ขออย่าเป็นพิทบูลเลย
ผมเคยเรียบเรียงตำราพิทบูลสายกัดจากต่างประเทศเล่มนึงเมื่อเกือบ 2ปีมาแล้ว แต่งโดยเซียนที่เลี้ยงพิทบูลหลายสิบปี โดยได้รับความเอื้อเฟื้อข้อมูล จากเพื่อนhardmouthkennel ซึ่งได้ลงบางตอนในเวบเพื่อนบ้างแล้ว แต่ช่วงหลังทางเวบไม่ได้ลงต่อ เลยไม่ได้สานต่อเจตนารมณ์เดิม
ตอนผมแปลก็ล้มป่วยเป็นไข้หวัด 2009พอดีเกือบแย่เหมือนกัน ก็กัดฟันเอาให้จบ
เคยมีคนขอซื้อต้นฉบับ ในเวบจากผม ร่วมทั้งเจ้าของเวบสายกัดเคยเมล์มาขอต้นฉบับไปลงเหมือนกัน แต่ผมมีเหตุผลว่าผมทำด้วยใจรัก ไม่ขาย จริงๆผมอยากจะให้ลงเวบสายกัดเหมือนกัน แต่พิจารณาดูแล้ว ไม่เหมาะสมหลายประการคือ
1 เวบนั้นฝรั่งเล่นเยอะ กลัวเจอปัญหา ลิขสิทธิ์
2 ต้องสมัครสมาชิก ก่อนเข้าเวบ เนื่องจากเคยมีคนไปป่วนเวบเค้า
3 คนที่เลี้ยงสายกัดอยู่แล้ว มีแต่คนมีความรู้อยู่แล้วทั้งคนไทยและต่างชาติ การเอาความรู้น้อยนิดไปให้เค้าก็คงไม่มีประโยชน์มากนัก
ผมอยากให้ลงในเวบพิทบูลโซน เนื่องจากเวบนี้เป็นเวบเสรี ใครๆก็เข้าได้ และคนเล่นเวบส่วนใหญ่ก็คนไทย กันเอง มี
มือใหม่เล่นมาก คนจะได้เข้าใจพิทบูลต้นตำหรับมากขึ้น เกิดความตื่นตัวอนุรักษ์สายกัดมากขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่าสนับสนุนการกัดนะ เพราะผมเลี้ยงเพราะรักเอาไปกัดไม่ลงเหมือนกัน ผมเคยเถียงกับคุณเอ๋ในเวบสายกัดเหมือนกัน เค้าว่าเลี้ยงสายกัด ไม่กัดเลี้ยงไปทำไม ผมบอกว่าเป็นเพื่อนและทำกิจกรรม สุดท้ายเค้ายอมรับว่าผมพูดถูก
แต่อย่างไรก็ตามมันเหมือนดาบ แล้วแต่คุณจะเลือกด้านคม หรือทู่ คุณอ่านตำรา คุณอาจไม่ต้องทำตามเค้าก็ได้ วิจารณญาณและการตัดสินใจคุณเป็นคนเลือกเอง ตามสุภาษิต รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม
ผมขอฟังความเห็นจากคุณมาร์ค และความเห็นหลายๆท่านในเวบนี้ก่อนนะครับ
ด้วยความ หวังดี ไม่มีค่าใช้จ่าย ค่าถ่ายเอกสารและค่าส่ง ผมจัดให้เอง
ไม่ต้องถามและไม่ต้องสนใจ ว่าผมเป็นใคร นะ เพราะมันไม่สำคัญว่าผมทำอะไรให้คนอื่นมากกว่า