ผมขอเล่าเหตุการณ์อันเสียวไส้ให้ฟังครับเมื่อช่วงน้ำท่วมผมก็ได้อพยพครอบครัวไปต่างอาศัยอยู่จังหวัดชั่วคราวตามประกาศของรัฐบาลพร้อมทั้งพิทบลูหนุ่มอายุ 8 เดือนตัวโปรด เจ้าพิทบลูตัวนี้ปกติมันจะติ๋มๆเหมือนหมาเด็กทั่วไป บ้านที่ต่างจังหวัดอยู่ริมแม่น้ำมันก็จะมีหาดทรายและสันดอนที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เมื่ออยู่หลายวันมันก็เซ็งไม่รู้จะทำอะไร ผมเลยจูงพิทบูลไปเดินเล่นแก้เซ็งที่หาดทรายและพามันเล่นน้ำด้วยอย่างสนุกสนาน แต่ซักพักก็มีเหตุการณเกิดขึ้นมีวัวประมาณ 4 -5 ตัวเดินมาไม่รู้ว่ามาจากไหนจะมากินน้ำบริเวณท่าน้ำที่ผมกำลังเล่นอยู่ ผมสังเกตุดูในนั้นมีวัวแม่ลูกอ่อนอยู่ด้วยตัวหนึ่ง ไอ้พิทบูลหนุ่มมันก็เห่าเนื่องจากมันไม่เคยเห็น เมื่อวัวเห็นดังนั้นมันจึงหยุดยืนมองอยู่แต่ไม่ยอมไปไหน ผมเลยคิดว่ากลับดีกว่าจึงจูงเจ้าพิทบลูหนุ่มขึ้นฝั่งจะกลับบ้าน แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมมองเห็นเจ้าวัวหนุ่มตัวสีแดงเขาโง้งโผล่ออกมาจากพุ่มไม้เข้าใจว่าเจ้าตัวนี้คงเป็นจ่าฝูงและยืนซุ่มดูเหตุการณ์อยู่มันมองมาที่ผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตรและเริ่มเดินตรงเข้ามา ผมเห็นท่าทางชักไม่ค่อยดีจึงรีบจูงเจ้าพิทบลูหนุ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินคิดว่ารีบออกจากบริเวณนั้นให้เร็วที่สุดคงจะไม่มีอะไร แต่เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามคาดเจ้าวัวหนุ่มยังเดินตามมารวมทั้งที่เหลืออีก5ตัวก็ตามหลังเจ้าจ่าฝูงมาเช่นกันและเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นสายตาจ้องมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดินล้มลุกคลุกคลานมือยังกำเชือกจูงเจ้าพิทหนุ่มไว้แน่น
และแล้ววินาทีที่ผมแทบจะหยุดหายใจก็มาถึงเมื่อเจ้าจ่าฝูงได้ประชิดตัวผมเหลือระยะเพียงประมาณ 1 เมตรผมคิดในตายแน่เรา เพียงเสี้ยววินาทีที่เหลือผมจึงตัดสินใจปล่อยเชือกจูงเจ้าพิทบลูหนุ่ม เมื่อเชือกหลุดมือเหมือนกระสุนที่ออกจากปากกระบอกปืนเจ้าพิทหนุ่มกระโจนเข้าใส่เจ้าจ่าฝูงอย่างบ้าคลั่งผมได้แต่ยืนตาค้างทำอะไรไม่ถูกเหมือนถูกมนต์สะกด พอเริ่มได้สติผมก็กลัวว่าเจ้าพิทหนุ่มจะเสียท่าเจ้าจ่าฝูงเข้าจึงตัดสินใจเข้าไปดึงเชือกจูงแล้ววิ่งลากเจ้าพิทบลูอย่างไม่คิดชีวิต เจ้าวัวจ่าฝูงก็ชะงักไปนิดหนึ่งแต่มันก็ไม่ยอมเสียแล้วท่าทางมันเกรี้ยวกราดกว่าเดิมและกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามมาอย่างไม่ลดละ แม้ผมจะขึ้นจากหาดมาบนถนนแล้วก็ตาม ผมวิ่งหนีกลับเข้าเขตบ้านซึ่งเป็นสวนและปิดประตูนั่งหอบอย่างอกสั่นขั่นแขวนเจ้าวัวจ่าฝูงก็เดินป้วนเปี้ยนอยู่ด้านนอกหายใจฟืดฟ้าดเมื่อเข้ามาไม่ได้มันก็กลับไป ผลลัพธ์เจ้าพิทหนุ่มมีรอยขีดข่วนนิดหน่อยและตาข้างซ้ายแดงกล่ำมีเลือดคลั่งอยู่เหมือนเวลาคนโดนต่อย ส่วนตัวผมมีรอยหนามขีดข่วนทั่วตัวที่ลึกหน่อยก็บริเวณฝ่ามือโดนเป็นทางยาว รักษาทั้งคนทั้งหมาประมาณอาทิตย์ก็หายดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับพิทบลูของผมตั้งแต่วันนั้นมามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วมันมีอาการผยองขึ้นเหมือนมันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ผมขอจบเรื่องเล่าของผมเพียงเท่านี้ครับหากใครมีประสบการณ์แบบนี้ลองเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ เจ้าตัวในรูปนี่แหละครับฝากติชมด้วย ขอบคุณครับ